2 Ιουλίου 2009
Απάντηση Ευ. Βενιζέλου στα ερωτήματα που τέθηκαν απο φίλους του διαδικτύου,
στην ενότητα Β' :
" Η καμπύλη της οικονομικής κρίσης και το σημείο που βρίσκεται η ελληνική οικονομία"
Σε όλες τις χώρες η κρίση εμφανίζεται ως κρίση του τραπεζικού συστήματος και ως κρίση δημοσιονομική. Σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες εμφανίζεται αύξηση του ελλείμματος του προϋπολογισμού και τάση διόγκωσης του δημοσίου χρέους. Σε όλες τις χώρες το πρόβλημα είναι και πρόβλημα διαρθρωτικό. Υπάρχουν παραγωγικοί κλάδοι οι οποίοι κλονίζονται, όπως η αυτοκινητοβιομηχανία.
Σύγκρουση οικονομίας - παραοικονομίας
Στην Ελλάδα η κρίση αποκτά πολύ ευρύετερες διαστάσεις. Αποκτά τα χαρακτηριστικά μιας εθνικής ανομίας, γιατί έχει βγάλει στην επιφάνεια βαθιά, ιστορικά προβλήματα του θεσμικού μας πλαισίου, της οικονομίας μας, και της ίδιας της κοινωνίας.
Το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα δεν είναι απλά και μόνο πολιτικό, είναι και κοινωνικό και ηθικό. Προκύπτει μέσα από μία διάχυτη σχέση συνενοχής μεταξύ κράτους και κοινωνίας, που ανέχεται και αναπαράγει την ύπαρξη άτυπων και ανεξέλεγκτων φαινομένων. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, αυτό αφορά σε πολύ μεγάλο βαθμό τη σκληρή σύγκρουση μεταξύ επίσημης οικονομίας και παραοικονομίας. Και όταν λέω «παραοικονομία» δεν εννοώ μόνον φαινόμενα όπως η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή, αλλά μια γενικότερη αντίληψη για τη λειτουργία της οικονομίας και τη σχέση οικονομίας και κράτους.
Αυτού του είδους τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται με εισπρακτικά μέτρα ή με δημοσιονομικό άγχος. Το πρόβλημα της χώρας μας σε σχέση με την ΕΕ και το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν είναι ότι εμφανίζουμε υπέρβαση του δημοσιονομικού ελλείμματος, ή αύξηση του δημοσίου χρέους. Πάρα πολλές χώρες της ΕΕ, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Ηνωμένο Βασίλειο, εμφανίζουν φέτος πολύ υψηλό έλλειμμα ενώ το μέσο επίπεδο δημοσίου χρέους στη ζώνη του Ευρώ θα φτάσει το 2010 το 84%. Το ζήτημα είναι ότι εμείς δεν έχουμε δημοσιονομικούς θεσμούς, δεν έχουμε συνολική και αξιόπιστη πολιτική, δεν έχουμε προοπτική στις κινήσεις μας. Αυτό είναι το αξεπέραστο πρόβλημα της κυβέρνησης.
Εθνική φορολογική συμφωνία
Άρα αυτό που απαιτείται είναι να μιλήσουμε με απόλυτη ειλικρίνεια. Να σεβαστούμε το καθήκον αλήθειας που έχουμε απέναντι στη κοινή γνώμη. Να μιλήσουμε για την ανάγκη μιας μεγάλης εθνικής συμφωνίας φορολογικής ειλικρίνειας, εμπιστοσύνης και δικαιοσύνης, που θα λειτουργεί ως μηχανισμός αναδιανομής του κοινωνικού πλεονάσματος. Γιατί χωρίς τέτοιο φορολογικό σύστημα, δεν μπορεί να εφαρμοστεί καμία δημόσια πολιτική. Χωρίς ένα τέτοιο φορολογικό σύστημα δεν μπορεί να υποστηριχθεί κανένα νέο μοντέλο ανάπτυξης μεταβιομηχανικό, «πράσινο», έξυπνο, όπως απαιτεί η σημερινή εποχή. Σε αυτή τη νέα στρατηγική, κεντρική θέση πρέπει να καταλάβει το τραπεζικό σύστημα, το οποίο λειτουργεί τώρα πιεστικά για την πραγματική οικονομία. Δεν διοχετεύει τη ρευστότητα που πρέπει στην πραγματική οικονομία. Ενθαρρύνει το φαινόμενο της φούσκας των ακάλυπτων, εικονικών και μεταχρονολογημένων επιταγών που αλλοιώνει τα δεδομένα της οικονομίας μας. Γιατί παρά την κοινή εντύπωση, τα νοικοκυριά στην Ελλάδα έχουν καταθέσεις 225 δις ευρώ και χρέη έναντι των τραπεζών μόλις 117 δις ευρώ. Βεβαίως άλλοι είναι αυτοί που έχουν τις καταθέσεις, και άλλοι είναι αυτοί που έχουν τα δάνεια, αλλά μακροοικονομικά αυτό είναι μια υγιής κατάσταση, η οποία πρέπει να αξιοποιηθεί προς όφελος της πραγματικής οικονομίας, προς όφελος της απασχόλησης, προς όφελος της ανάπτυξης.
Ένα άλλο κράτος
Άρα το πρόβλημα της χώρας είναι πρωτίστως πολιτικό. Μια κυβέρνηση με νομιμοποίηση, μια κυβέρνηση με αποφασιστικότητα, μια κυβέρνηση με ιδέες, μια κυβέρνηση με κύρος στην ΕΕ, θα μπορούσε να τα συστηματοποιήσει όλα αυτά σε μία ενιαία πολιτική. Σε ένα ενιαίο σχέδιο, όχι μόνο για την υπέρβαση της κρίσης, αλλά για την αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας. Για την αναδιάρθρωση του θεσμικού πλαισίου μέσα στο οποίο κινούμαστε, γιατί όλα αυτά αρχίζουν και τελειώνουν στο κράτος. Άρα βασικό αίτημα είναι ένα άλλο κράτος. Ο πολίτης ξέρει ότι ένα κακό, γραφειοκρατικό και αναποτελεσματικό κράτος τον αδικεί και τον καταδιώκει. Αλλά ξέρεις επίσης πως ένα σύγχρονο, αντιγραφειοκρατικό, αποτελεσματικό κράτος είναι αυτό που μπορεί να τον στηρίξει, να τον βοηθήσει. Μπορεί να λειτουργήσει ως μηχανισμός κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης, να λειτουργήσει ως μηχανισμός προώθησης της ανάπτυξης. 
