Αθήνα 31 Ιουλίου 2012
Ομιλία Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελου Βενιζέλου,
στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κινήματος
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με ιδιαίτερα κρίσιμες αποφάσεις. Ξέραμε ότι αμέσως μετά τις διπλές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τις αποφάσεις αυτές. Τοποθετηθήκαμε προεκλογικά δυο φορές ενώπιον του ελληνικού λαού ενόψει των αποφάσεων αυτών και ο ελληνικός λαός κλήθηκε να αποφασίσει την τύχη της χώρας, γνωρίζοντας ποιο είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούμαστε.
Έχουμε να αντιμετωπίσουμε τη δική μας εθνική κρίση, όχι μόνο οικονομική, όχι μόνο αναπτυξιακή αλλά βεβαίως και κοινωνική και θεσμική και ηθική. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια συνολική κρίση του μοντέλου οργάνωσης και λειτουργίας του κράτους, της κοινωνίας και της οικονομίας.
Και παραλλήλως έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια οξύτατη πανευρωπαϊκή κρίση, που παρά τις προσπάθειες που κάνει η Ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση να την ανακόψει, συνεχώς ανακυκλώνεται και διογκώνεται. Άρα, δεν έχουμε μόνο μια τοπική εθνική κρίση, αλλά έχουμε και ένα περιβάλλον κρίσης μέσα στο οποίο κινούμαστε. Είμαστε συνεπώς υποχρεωμένοι να κάνουμε πάρα πολύ δύσκολες σταθμίσεις για το ποιοι είναι οι κίνδυνοι και ποιες πρέπει να είναι οι σωστές επιλογές.
Το ΠΑΣΟΚ δεν δέχεται υποδείξεις υπευθυνότητας από κανέναν.
- Έχουμε σηκώσει τα τελευταία τρία χρόνια ένα τεράστιο βάρος.
- Έχουμε αναλάβει ένα δυσανάλογα μεγάλο πολιτικό, εκλογικό και ηθικό κόστος.
- Ξέρουμε πάρα πολύ καλά τι σημαίνει να αγωνίζεσαι για να κρατήσεις τη χώρα μέσα στην Ευρωζώνη.
- Ξέρουμε τι σημαίνει να αγωνίζεσαι ώστε να καταβληθούν εγκαίρως οι δόσεις της δανειακής σύμβασης.
- Ξέρουμε πάρα πολύ καλά τι σημαίνει να έρχεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με τους Ευρωπαίους και διεθνείς εταίρους της χώρας διαπραγματευόμενος για τη μοίρα του ελληνικού λαού και το μέλλον της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
Δεν έχουμε ποτέ ενδώσει στην ευκολία της αντιμνημονιακής δημαγωγίας. Δεν περάσαμε στην πρόσφατη πολιτική μας διαδρομή καμία φάση δημαγωγίας και λαϊκισμού. Δεν υποσχεθήκαμε τίποτε προεκλογικά, που να μην είναι πράγματι εφικτό. Διατυπώσαμε ένα προεκλογικό λόγο σταθμισμένο, προσεκτικό, βασισμένο στην αλήθεια. Δεν μιλήσαμε ούτε για εύκολες και γρήγορες λύσεις, ούτε για έτοιμο κατάλογο ισοδύναμων μέτρων, ούτε για επαναδιαπραγμάτευση χωρίς να σεβόμαστε το πλαίσιο της ίδιας της σύμβασης που προβλέπει την αναθεώρησή της.
Είπαμε ότι με πολύ κόπο κάναμε τη διαπραγμάτευση της πρώτης φάσης και τώρα ετοιμαζόμαστε για τη δεύτερη φάση, που προβλέπεται από την ίδια τη σύμβαση και εναρμονίζεται με τη γενικότερη πολιτική και θεσμική λογική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, που είναι ένα διαρκές πεδίο διαπραγμάτευσης. Ένα πεδίο, στο οποίο αναπτύσσονται διακρατικοί συσχετισμοί και λιγότερο συσχετισμοί πολιτικών και ιδεολογικών αντιλήψεων.
Κανείς δεν έχει υπερασπιστεί περισσότερο από εμάς την πολιτική επιλογή της παραμονής της χώρας στο ευρώ. Από την άλλη μεριά όμως, η αίσθηση εθνικής ευθύνης, η γνώση των ευρωπαϊκών συσχετισμών και των ευρωπαϊκών αντιφάσεων, η αντίληψη του κινδύνου που είναι υπαρκτός και ο οποίος μπορεί να προκύψει ακόμη και από τυχαίο γεγονός, δεν μπορεί να κάμψει τη διαπραγματευτική διάθεση της χώρας και να υποκαταστήσει την ανάγκη εφαρμογής μιας εθνικής στρατηγικής.
Η εθνική στρατηγική δεν εξαντλείται σε επαφές στο επίπεδο της Τρόικας και είναι λάθος η συζήτηση με τους θεσμικούς μας εταίρους να εστιάζεται σημειακά σε ένα θέμα, όπως είναι για παράδειγμα ο περιβόητος κατάλογος των μέτρων των 11,5 δισ. ευρώ. Σε ένα θέμα, που αποκτά συμβολικές διαστάσεις και το οποίο μπορεί να στρέφεται διαπραγματευτικά εναντίον μας, όταν η προσέγγισή μας δεν είναι ολιστική, όταν η προσέγγισή μας δεν αφορά συνολικά το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούμαστε.
Επίσης, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι πριν από λίγες εβδομάδες ο ελληνικός λαός εκφράστηκε. Ο ελληνικός λαός έστειλε ένα μήνυμα, έκανε ορισμένες επιλογές. Ο ελληνικός λαός αποφάσισε την παραμονή της χώρας στο ευρώ, αποφάσισε να αποκρούσει οποιαδήποτε μονομερή και ανεύθυνη ενέργεια, απέρριψε δηλαδή όλες τις θεωρίες της καταγγελίας και της ακύρωσης του Μνημονίου, ζήτησε όμως αναθεώρηση των δυσμενών όρων της δανειακής σύμβασης, προσαρμογή στα νέα μακροοικονομικά δεδομένα καθώς η ύφεση για το 2012 θα είναι πολλές μονάδες πάνω από αυτή που είχαν προβλέψει οι θεσμικοί μας εταίροι.
Αποφάσισε πως δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων που μειώνουν τη ζήτηση και πλήττουν ιδίως χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Αποφάσισε πως δεν μπορούν να γίνουν δεκτά μέτρα που τροφοδοτούν την ύφεση και αυτοακυρώνονται. Γιατί τα μέτρα έχουν σημασία όταν συνδυάζονται με θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να αποσαφηνίσουμε την πολιτική μας θέση. Το ΠΑΣΟΚ στηρίζει με υπευθυνότητα την Κυβέρνηση. Θέλουμε η Κυβέρνηση να έχει μακρά πνοή, ορίζοντα τετραετίας. Η Κυβέρνηση, ο Πρωθυπουργός και οι Υπουργοί έχουν την ευθύνη των χειρισμών. Εμείς έχουμε όμως ένα πολύ μεγάλο μερίδιο πολιτικής ευθύνης ενώπιον του ελληνικού λαού και ένα πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης ενώπιον της ιστορίας του έθνους.
Σεβόμαστε τη συμφωνία προγραμματικής σύγκλισης. Η προγραμματική σύγκλιση δεν διαμορφώθηκε μόνο ή κυρίως από εμάς, ελήφθησαν πολύ σοβαρά υπόψη οι προεκλογικές δεσμεύσεις και των άλλων κυβερνητικών εταίρων, οι οποίοι είχαν διατυπώσει δεσμεύσεις με πολύ μεγαλύτερη άνεση από ό,τι εμείς που ήμασταν ιδιαίτερα υπεύθυνοι και προσεκτικοί στο όνομα της αλήθειας.
Επιμένουμε στην ανάγκη να υπάρχει ένα ενιαίο εσωτερικό μέτωπο. Δεν μπορεί δηλαδή να επικαλούμαστε επαφές με την Τρόικα για να υποχωρήσουμε πριν διαπραγματευτούμε στο κατάλληλο πολιτική και θεσμικό επίπεδο. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία ενόψει και της εμπειρίας που έχουμε ζήσει.
Διότι συζήτηση για αλλαγή των μακροοικονομικών δεδομένων για ύφεση μεγαλύτερη της προβλεφθείσας κάναμε και πριν από ένα χρόνο, στα τέλη Αυγούστου του 2011, με την Τρόικα.
- Αλλά τότε, είχε συμπληρωθεί μόλις ένας σχεδόν χρόνος από την έναρξη του προγράμματος.
- Τότε δεν είχε ξεκινήσει η μεγάλη αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους και η δραστική μείωσή του.
- Τότε δεν είχαμε υπερδιπλασιάσει το δάνειο από τα 110 στα 240 δισ. ευρώ.
- Τότε δεν είχαμε βελτιώσει τα επιτόκια και τους ετήσιους τόκους, δηλαδή το κόστος εξυπηρέτησης του δανείου.
- Τότε δεν είχε διαμορφωθεί πλήρως το λεγόμενο αναπτυξιακό πακέτο για την Ελλάδα.
- Τότε δεν είχε μεσολαβήσει η αλλαγή των ευρωπαϊκών συσχετισμών με την εκλογή του νέου Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας.
- Τότε δεν είχε μεσολαβήσει η τελευταία απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που μιλάει για μια φιλική προς την ανάπτυξη δημοσιονομική προσαρμογή και ανοίγει την πόρτα για ακόμη μεγαλύτερη μείωση του ελληνικού δημοσίου χρέους μέσα από την απ' ευθείας ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών Τραπεζών από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης.
Έχει σημασία τώρα να λαμβάνουμε υπόψη και την εμπειρία που έχουμε αποκομίσει από το Μάιο του 2012 όταν εγκρίθηκε το πρώτο πρόγραμμα στήριξης της ελληνικής οικονομίας μέχρι σήμερα.
Θεωρώ ότι με τα άλλα κόμματα και με τους άλλους δυο πολιτικούς Αρχηγούς, τον κ. Σαμαρά και τον κ. Κουβέλη, συμπίπτουμε στις εκτιμήσεις αυτές. Πρέπει όμως τις εκτιμήσεις αυτές, που εκφράζουν την αγωνία και την επιθυμία του ελληνικού λαού, να τις μετατρέψουμε σε χειρισμούς. Και ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι αυτό.
Γιατί φυσικά, η άμεση, η πρωτοβάθμια αντίδραση οποιουδήποτε Ευρωπαίου και γενικότερα ξένου συνομιλητή είναι ότι η Ελλάδα βρίσκεται εκτός προγράμματος, εκτός τροχιάς, πως η Ελλάδα πρέπει να δείξει πρώτα ότι συμμορφώνεται, να δώσει δείγματα γραφής και μετά να συζητήσουμε όλα τ’ άλλα. Μόνο που, όπως αντιλαμβάνεστε, αυτό εμπεριέχει ένα στοιχείο φαύλου κύκλου, γιατί για να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα, πρέπει να το συμφωνήσουμε ολοκληρωμένα. Και για να το συμφωνήσουμε ολοκληρωμένα, πρέπει να συμφωνήσουμε πρώτα στα δεδομένα που έχουμε μπροστά μας. Ποια είναι τα μακροοικονομικά δεδομένα, τι έχει κάνει η Ελλάδα ώς τώρα, τι πρέπει να γίνει, ποιο είναι το ευρωπαϊκό περιβάλλον.
Δέκα σημεία για μια ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική
Κατέθεσα χτες, στη συνάντησή μου με τον κ. Σαμαρά και τον κ. Κουβέλη, ένα στρατηγικό πλαίσιο 10 σημείων που πιστεύω ότι κωδικοποιεί αυτή την ολοκληρωμένη και συστηματική προσέγγιση για την οποία σας μίλησα. Παρουσιάζω πολύ συνοπτικά τα σημεία αυτά και σκοπίμως δεν αναφέρομαι σε λεπτομέρειες γιατί πιστεύω ότι πρέπει οι λεπτομέρειες να παραμείνουν στη φαρέτρα της εθνικής διαπραγμάτευσης.
1. Η πρώτη μου λοιπόν πρόταση, το πρώτο σημείο είναι η ανάγκη να αξιοποιηθεί με άμεσες κινήσεις η περίοδος από τώρα μέχρι την υποβολή της έκθεσης της τρόικας. Η τρόικα είναι ένα υπηρεσιακό όργανο, είναι λογικό να κινείται στο πλαίσιο της εντολής που έχει, άρα στο παλαιό πλαίσιο, το προεκλογικό, έχουμε όμως ένα διάστημα τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο για υψηλού επιπέδου πολιτικές επαφές με κυβερνήσεις και με τις ηγεσίες των θεσμικών μας εταίρων, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, με χώρες κρίσιμες για την ευρωπαϊκή στρατηγική, κρίσιμες λόγω του μεγέθους τους και της συνολικής ευθύνης που εκ των πραγμάτων φέρουν.
Ταυτόχρονα πρέπει να θωρακίσουμε και να ενισχύσουμε το εσωτερικό πολιτικό μέτωπο. Πρέπει να ενημερώσουμε και να συσστρατεύσουμε τους κοινωνικούς εταίρους, να ενεργοποιήσουμε την εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης που, όπως είπαμε, θα ονομάζεται Εθνική Ομάδα Οικονομικού Στρατηγικού Σχεδιασμού.
Πρέπει να καλέσουμε την αντιπολίτευση ν’ αναλάβει το μερίδιο της δικής της εθνικής ευθύνης και βεβαίως, πρέπει να τεκμηριώσουμε το τι έκανε η χώρα από το 2010 έως σήμερα.
Είναι εντυπωσιακή η δημοσιονομική προσαρμογή που έχει επιτευχθεί σε όρους πρωτογενούς πλεονάσματος. Πετύχαμε το πρωτοφανές ύψος της δημοσιονομικής προσαρμογής 10 ποσοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ, 20 δισεκατομμυρίων ευρώ σε όρους πρωτογενούς πλεονάσματος, ενώ ταυτόχρονα η ύφεση έχει μπει πέμπτο έτος, πρόκειται για μια πρωτοφανή σωρευτική βαθιά ύφεση που αγγίζει ήδη το 20% συνολικά και θα το ξεπεράσει.
Δεν υπάρχει χώρα που να έχει υποστεί τέτοιου είδους υφεσιακό σοκ και να πετυχαίνει τόσο μεγάλη δημοσιονομική προσαρμογή. Καμία άλλη χώρα που είναι σε πρόγραμμα, ούτε η Ιρλανδία, ούτε η Πορτογαλία δεν έχουν να επιδείξουν τέτοιο μέγεθος δημοσιονομικής προσαρμογής.
Και είναι προσβολή για τη χώρα να λέγεται ότι έχουμε αδρανήσει ή αποτύχει στο πεδίο των διαρθρωτικών αλλαγών. Αυτά που έχει κάνει η χώρα σε σχέση με το ασφαλιστικό σύστημα, σε σχέση με την αγορά εργασίας και τις εργασιακές σχέσεις, σε σχέση με το μισθολογικό κόστος το δημόσιο, σε σχέση με το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στον ιδιωτικό τομέα, είναι εντυπωσιακά.
Και δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο ΟΟΣΑ καταγράφει την Ελλάδα ως την πρώτη χώρα σε διαρθρωτικές αλλαγές την προηγούμενη χρονιά. Πρέπει να πάψει η αναπαραγωγή αρνητικών στερεοτύπων σε βάρος της χώρας. Γιατί η αναπαραγωγή αυτή υποτιμά τις θυσίες και τις προσπάθειες του ελληνικού λαού. Και πρέπει αυτή να είναι η αφετηρία κάθε συζήτησης με τους Ευρωπαίους και διεθνείς εταίρους μας.
2. Δεύτερο σημείο: Πρέπει ν’ αναλάβουμε και να επιδείξουμε την ισχυρή πολιτική δέσμευσή μας ως προς την εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2012 με διαφοροποίηση μόνο σε σχέση με τα εδικά μισθολόγια που θα καλυφθούν από άλλους πόρους, για την προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών με άμεσες, αποφασιστικές κινήσεις, σε τομείς όπως η Δημόσια Διοίκηση, αξιολόγηση Υπηρεσιών και προσωπικού, η συγχώνευση φορέων Δημοσίου, όπου έχουμε κάνει τεράστια προεργασία, οι αλλαγές στη Δικαιοσύνη, η φορολογική διοίκηση, τα μέτρα κατά της φοροδιαφυγής όπου έχουμε κάνει πολύ σημαντική προεργασία. Διαβάζω τώρα για έρευνες που κάνει το ΣΔΟΕ για όσους έβγαλαν λεφτά στο εξωτερικό με μηδενικές φορολογικές δηλώσεις. Αυτά εμείς τα εντοπίσαμε, εμείς δώσαμε τις οδηγίες στις φορολογικές κι ελεγκτικές Αρχές. Αλλαγές στο άνοιγμα επαγγελμάτων, στην αδειοδότηση επιχειρήσεων, στην προώθηση επενδύσεων.
Το ίδιο πρέπει να γίνει σε σχέση με τις ιδιωτικοποιήσεις. Η προηγούμενη Διοίκηση του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων είχε εντοπίσει 77 εμπόδια. Αυτά πρέπει να αρθούν αμέσως νομοθετικά και βεβαίως πρέπει να ολοκληρώσουμε την ανασυγκρότηση του τραπεζικού συστήματος προς όφελος των καταθετών, προς όφελος των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών.
3. Το τρίτο σημείο είναι η επιβεβαίωση του τελικού δημοσιονομικού στόχου. Γιατί προκύπτει ο αριθμός των 11,5 δισεκατομμυρίων ευρώ; 11,5 δισεκατομμύρια ευρώ πρέπει να συγκεντρωθούν προκειμένου η Ελλάδα να φτάσει από το πρωτογενές έλλειμμα στο οποίο βρίσκεται, το οποίο υπολογίζεται σε περίπου 2 δισεκατομμύρια ευρώ, σε πρωτογενές πλεόνασμα 4,5 ποσοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ, δηλαδή 9 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Αυτά είναι τα 2+9, 11,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτός ο στόχος όμως έχει νόημα μακροοικονομικά -το είπα κι εχθές- μόνο αν συνδυάζεται με δυο άλλες παραμέτρους:
- Η πρώτη παράμετρος είναι θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης, σταθερά κάθε χρόνο, τουλάχιστον 2,6%. Έτσι λέει το μακροοικονομικό μοντέλο μέσα στο οποίο δουλεύομε με τους εταίρους μας.
- Και βεβαίως, η τρίτη υπόθεση είναι ότι το ονομαστικό ύψος του δημοσίου χρέους δε θα μειωθεί. Ενώ τώρα ανοίγει η πιθανότητα μείωσης του ονομαστικού ύψους του δημοσίου χρέους, τουλάχιστον μέσω της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών απευθείας από το EFSF αλλά έχουμε σε εκκρεμότητα και το ζήτημα του χαρτοφυλακίου ελληνικών ομολόγων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που τ’ αποτιμά στο 100% ενώ φυσικά η αγοραία τους αξία είναι πολύ μικρότερη.
Άρα, επιβεβαιώνουμε το στόχο ο οποίος όμως είναι εξαρχής άμεσα συναρτημένος με μακροοικονομικές προϋποθέσεις και ιδίως με τη μετάβαση από συνθήκες ύφεσης σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
4. Το τέταρτο σημείο, το οποίο δεν προέκυψε επίσης τυχαία αλλά μέσα από τις συζητήσεις με τους θεσμικούς μας εταίρους, είναι η ανάγκη παράτασης της περιόδου δημοσιονομικής προσαρμογής μέχρι το τέλος του 2016. Οι χρηματοδοτικές ανάγκες μπορούν ν’ αντιμετωπισθούν γιατί το ίδιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προβλέπει 8,2 δισεκατομμύρια για το 2015 και το α’ τρίμηνο του 2016.
Γιατί πετύχαμε, η συμμετοχή στο περιβόητο PSI να είναι 2% παραπάνω από την προβλεφθείσα, 97% αντί για 95%. Γιατί μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε άλλα μέσα, όπως τα έντοκα γραμμάτια του Ελληνικού Δημοσίου.
Και βέβαια αυτό σημαίνει ότι θα διασφαλιστεί και η βιωσιμότητα του χρέους λόγω της παράτασης, σύμφωνα με τα όσα ήδη είπα για τη βιωσιμότητα του χρέους. Σας θυμίζω ότι ήδη από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 21ης Ιουλίου του 2011, και αυτό επιβεβαιώθηκε έκτοτε σε όλα τα Eurogroup και σε όλα τα Ευρωπαϊκά Συμβούλια, υπάρχει δέσμευση των εταίρων μας για στήριξη των χωρών που έχουν ενταχθεί σε πρόγραμμα, άρα και της Ελλάδος, έως την επάνοδό τους στις αγορές. Όχι ως το τέλος του προγράμματος, αλλά έως την επάνοδο στις αγορές.
5. Το πέμπτο σημείο είναι η ανάγκη ενός επικαιροποιημένου μεσοπρόθεσμου προγράμματος 2012-2016, ώστε να είναι εφικτή η συμφωνία με τους εταίρους μας για το κλείσιμο του προϋπολογισμού του 2012 και την κατάρτιση του σχεδίου του προϋπολογισμού του 2013 που πρέπει να κατατεθεί την πρώτη εβδομάδα του Οκτωβρίου.
6. Το έκτο σημείο είναι η πρότασή μας να εξειδικεύσουμε και να νομοθετήσουμε πλήρως τα δημοσιονομικά μέτρα της πρώτης διετίας, 2013-2014, χωρίς να προκύπτει η ανάγκη οριζόντιων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, χωρίς να θίγονται χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Γιατί το μεγάλο μας πρόβλημα είναι η μεγάλη πίεση που υφίσταται η μεσαία τάξη. Υπάρχουν κονδύλια στα οποία μπορούμε να συμφωνήσουμε γιατί αυτά δεν πλήττουν εισοδήματα με τρόπο που τροφοδοτεί τη ύφεση και δημιουργεί τεράστια κοινωνική κρίση.
7. Το έβδομο σημείο είναι η φυσιολογική αναμονή βελτίωσης του μακροοικονομικού κλίματος. Εάν βελτιωθεί το κλίμα, μπορούμε να ολοκληρώσουμε τα μέτρα με πολύ μεγαλύτερη άνεση έως το τέλος του 2016. Η παράταση της περιόδου δημοσιονομικής προσαρμογής και το επικαιροποιημένο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, δημιουργεί άλλη ψυχολογία, άλλη εικόνα, άλλο τρόπο λειτουργίας της ίδιας της οικονομίας.
8. Για να συμβεί αυτό, όγδοο σημείο, πρέπει να ληφθούν άμεσα απτά μέτρα για τη στήριξη της απασχόλησης (θυμίζω αυτά που έχουμε πει για την κοινωφελή εργασία και τα προγράμματα αυτεπιστασίας στους Δήμους), για την ανακοπή της ύφεσης, για την υποστήριξη της ανάπτυξης (μιλάμε συνεχώς για το ΕΣΠΑ, για το ΕΤΕΑΝ, για διμερείς επενδυτικές πρωτοβουλίες με τη Γερμανία, με τη Γαλλία, με άλλες χώρες), για ιδιωτικοποιήσεις, για την ανάγκη οι εταίροι μας να ενθαρρύνουν επενδυτές τους να μετάσχουν στη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων ως αναπτυξιακή διαδικασία. Έχουμε νομικά προβλήματα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που παρεμποδίζουν ιδιωτικοποιήσεις και επενδύσεις.
Το κυριότερο όμως είναι ότι πρέπει με την εμπροσθοβαρή καταβολή δόσεων της υφιστάμενης δανειακής σύμβασης, να ενισχύσουμε τη ρευστότητα. Μιλούσαμε προεκλογικά για τη δυνατότητα 50 δισεκατομμυρίων ευρώ ρευστότητας στην πραγματική οικονομία. Αυτό ισχύει. Τα κονδύλια είναι μετρημένα ένα-ένα. Πρέπει όμως να βοηθηθούμε προκειμένου η ρευστότητα αυτή να φτάσει στην αγορά.
Μείωση του κόστους του χρήματος: Μόνο το γεγονός ότι οι τράπεζές μας χρηματοδοτούνται από το ELA της Τράπεζας της Ελλάδος και όχι από την ίδια την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αυξάνει κατά 2 περίπου μονάδες το κόστος του χρήματος και για τις επιχειρήσεις και για τα νοικοκυριά. Αν αυτό μπορούσαμε να το απαλείψουμε, θα ήταν μια πολύ σημαντική ενίσχυση για τη ρευστότητα και την ανάπτυξη.
Και βεβαίως, άμεσα μέτρα ελέγχου των τιμών με τους δικούς μας μηχανισμούς. Επιτροπή Ανταγωνισμού, Γενική Γραμματεία Εμπορίου, Γενική Γραμματεία Καταναλωτή, επαφές με τις επιχειρήσεις, έλεγχοι στην αγορά ιδίως στα είδη πρώτης ανάγκης και στα είδη που συγκροτούν το καλάθι του φτωχού και μεσαίου νοικοκυριού.
9. Ένατο σημείο: Μέτρα ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής με αναπροσανατολισμό υφισταμένων κοινοτικών πόρων, σύμφωνα με όσα έχουμε πει. Ζητήσαμε πολύ συγκεκριμένους πόρους από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο ή μεταφορά πόρων στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο για προγράμματα νεανικής επιχειρηματικότητας, κατάρτισης νέων ανέργων, για τον διπλασιασμό του επιδόματος ανεργίας σε διάρκεια, για το επίδομα ανεργίας των αυταπασχολουμένων.
Αυτά είναι στοιχεία και της προγραμματικής σύγκλησης των τριών κομμάτων και βέβαια μέτρα διακανονισμού δανείων και προσαρμογή κανόνων ΤΕΙΡΕΣΙΑ σύμφωνα με όσα είπαμε μετά την πρόσφατη συνάντηση που είχα με το Προεδρείο της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών.
10. Δέκατο σημείο: Αλλαγή σε στενή, καλόπιστη συνεργασία με τους εταίρους μας, του διεθνούς επικοινωνιακού πλαισίου. Η εκκρεμότητα για το αν η Ελλάδα είναι μέσα ή έξω από το ευρώ, η συνεχής συζήτηση με βάση τα αρνητικά στερεότυπα για την Ελλάδα, ακυρώνει και εξανεμίζει κάθε προσπάθεια. Δεν επιτρέπει ν’ αναληφθεί καμία σοβαρή πρωτοβουλία, δεν επιτρέπει να γίνουν ιδιωτικοποιήσεις, δεν επιτρέπει να προωθηθούν οι επενδύσεις.
Εάν δεν αλλάξει το επικοινωνιακό κλίμα, τρώμε τις σάρκες μας με συνευθύνη και των θεσμικών μας εταίρων. Άρα έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία ν’ αλλάξει το κλίμα αυτό.
Τα δέκα αυτά σημεία πιστεύω ότι είναι μια ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική. Ξέρω ότι είναι δύσκολο, αλλά πρέπει να το προσπαθήσουμε. Και θα το προσπαθήσουμε στηρίζοντας την κυβέρνηση, τον Πρωθυπουργό, τους αρμοδίους Υπουργούς. Αυτοί, όπως είπα και προηγουμένως, έχουν την ευθύνη των χειρισμών. Εμείς κινούμαστε όμως παράπλευρα και παράλληλα, κάνουμε τη δική μας προσπάθεια.
Αποδίδω μεγάλη σημασία στη συνάντηση που είχα με την τρόικα την Παρασκευή και μετά τη συνάντηση που είχαμε χθες με τους άλλους δύο πολιτικούς αρχηγούς στο Μέγαρο Μαξίμου, παρακάλεσα την τρόικα να συναντηθούμε και πάλι σήμερα στη 1 η ώρα εδώ, στο γραφείο μου στη Βουλή για να συνεχίσουμε τη συζήτησή μας.
Εξελίξεις σε σχέση με την Αγροτική Τράπεζα
Έρχομαι τώρα σ’ ένα ζήτημα της επικαιρότητας που είναι οι εξελίξεις σε σχέση με την Αγροτική Τράπεζα, ένα ζήτημα που αφορά όλο τον αγροτικό κόσμο, όλο τον ελληνικό λαό. Πρέπει να ξέρετε αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, ότι το ζήτημα αυτό εκκρεμεί εδώ και χρόνια. Από την πρώτη στιγμή, η τρόικα προκειμένου να ενισχύσει την ανακεφαλαιοποίηση και την ανασυγκρότηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, έθεσε ζήτημα Αγροτικής Τράπεζας επειδή θεωρούσε ότι δε μπορεί να παραμένει ενεργός μια Τράπεζα αμιγώς κρατική, ειδικού σκοπού, η οποία είχε ανάγκη μεγάλης ανακεφαλαιοποίησης, τόσο πριν το PSI όσο και μετά.
Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι υπήρχε μια ασφυκτική πίεση από την τρόικα και ιδίως από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία απειλούσε τη διακοπή της χρηματοδότησης της Αγροτικής Τράπεζας. Αγωνιστήκαμε και αγωνίστηκε πολύ για τη διατήρηση της Αγροτικής Τράπεζας στη ζωή και ο κρατικός προϋπολογισμός έχει καταβάλλει τα τελευταία χρόνια περισσότερα από 600 δισεκατομμύρια που εγγράφονται στο έλλειμμα, για να στηρίξει την Αγροτική Τράπεζα.
Η απόφαση που ελήφθη δεν ήταν μια απόφαση πολιτική, μια απόφαση κυβερνητική. Ήταν μια απόφαση η οποία ελήφθη σε τεχνικό τραπεζικό επίπεδο από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Τράπεζα της Ελλάδος. Όπως πληροφορήθηκα, είχε προηγηθεί άτυπη διαγωνιστική διαδικασία μεταξύ Ασφαλιστικών Ταμείων 4 μεγάλων ελληνικών Τραπεζών για το ποια θα ήθελε να ενώσει το δίκτυό της με το δίκτυο της Αγροτικής Τράπεζας.
Και το μεγάλο ζήτημα που αντιμετωπίζαμε ήταν το ζήτημα της τύχης του προσωπικού. Γιατί η αλήθεια είναι ότι σε όλα τα σενάρια που είχαμε επεξεργαστεί, προβλεπόταν δραστική μείωση του προσωπικού κατά 2.000 με 2.500 άτομα. Η προτίμησή μας, και αυτό περιλαμβανόταν σε επιστολή που είχε στείλει ο κ. Σαχινίδης όταν με διαδέχτηκε στο Υπουργείο Οικονομικών, ήταν να διαχωριστεί η κακή Αγροτική από την καλή και η καλή να παραμείνει αυτόνομη. Αλλά και αυτό προέβλεπε μείωση του προσωπικού.
Άρα το νέο στοιχείο το οποίο μας παρουσίασε η Τράπεζα της Ελλάδος ήταν μια λύση με πλήρη απορρόφηση του δικτύου και πλήρη απορρόφηση όλου του προσωπικού. Και αυτή ήταν η απόφαση που πήρε. Εμάς μας ενδιαφέρουν τρία πράγματα τα οποία ενδιαφέρουν τον πολίτη, ιδίως τον αγρότη:
- Το πρώτο είναι η υπέγγυα αγροτική γη. Η αγροτική γη πάνω στην οποία έχει εγγράψει υποθήκες για τη χορήγηση δανείων η Αγροτική Τράπεζα. Πρέπει να σας πω ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν εντυπωσιακά για τους αγρότες, γιατί η Αγροτική Τράπεζα διέθετε ένα νομοθετικό προνόμιο ατελούς, δηλαδή χωρίς κόστος, εγγραφής υποθήκης η οποία ήταν δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με τα δάνεια που χορηγούσε.
Τώρα αυτό θα καταργηθεί νομοθετικά, θα αρθούν πάρα πολλά αδικαιολόγητες υποθήκες και θα ισχύει για τις εμπράγματες ασφάλειες, ό,τι ισχύει γενικά στο τραπεζικό σύστημα. Κανείς δεν αποκτά τον έλεγχο της υπέγγυας αγροτικής γης, ούτε πολύ περισσότερο η Τράπεζα που απορρόφησε την Αγροτική και οι συνθήκες γίνονται πολύ καλύτερες για τον αγροτικό πληθυσμό.
- Το δεύτερο μεγάλο θέμα είναι οι θυγατρικές επιχειρήσεις της Αγροτικής Τράπεζας, οι επιχειρήσεις που λόγω υψηλής δανειοδότησης από την Αγροτική Τράπεζα την ανάγκασαν να μετατραπεί από πιστωτής σε μέτοχός τους. Είναι οι περιπτώσεις της βιομηχανίας ζάχαρης, της ΔΩΔΩΝΗΣ, αλλά και οι περιπτώσεις της ΕΚΑΠ, ακόμη και οι περιπτώσεις βιομηχανιών όπως η ΑΓΝΟ στην περιοχή της Θεσσαλονίκης.
Για τις θυγατρικές επιχειρήσεις της ΑΤΕ θα συνεχιστεί η διαδικασία που είχε δρομολογηθεί από το ίδιο το Δημόσιο. Άρα, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα χωρίς να ληφθούν πολιτικές αποφάσεις με διαφάνεια και με διαγωνιστικές διαδικασίες προς όφελος της ανάπτυξης και με σεβασμό στις προτάσεις των Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών όπου υπάρχει παρόμοιο ενδιαφέρον, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στη ΔΩΔΩΝΗ.
Και δεν πρόκειται να ληφθεί καμία απόφαση για την τύχη αγροτικών βιομηχανιών αν δε ληφθούν με πολύ μεγάλη προσοχή υπ' όψιν όλες οι παράμετροι. Το ίδιο συμβαίνει και με τις επιχειρήσεις οι οποίες δεν είναι κατά κυριολεξία θυγατρικές, αλλά έχουν μεγάλες οφειλές στην Αγροτική Τράπεζα, όπως είναι για παράδειγμα η ΣΕΚΑΠ. Θ’ ακολουθηθεί η ίδια διαδικασία που θ’ ακολουθηθεί και για τις κατά κυριολεξία θυγατρικές όπως είναι η βιομηχανία ζάχαρης και η ΔΩΔΩΝΗ.
- Ένα ακόμη κρίσιμο ζήτημα είναι το ασφαλιστικό καθεστώς των εργαζομένων που δε χάνουν τη δουλειά τους. Και αυτό θα ρυθμιστεί απολύτως. Υπάρχει και διάθεση από τον εργοδότη τους, αλλά και δυνατότητα νομοθετικής παρέμβαση. Το μείζον ζήτημα είναι η στήριξη της αγροτικής ανάπτυξης.
Η πρόσβαση του αγρότη σε χρήμα και όσο γίνεται φθηνότερο χρήμα δε δυσκολεύει, αλλά διευκολύνεται όπως μας λέει η Τράπεζα της Ελλάδος, από τις εξελίξεις αυτές. Άρα λοιπόν, πρόκειται για πολιτική αθλιότητα το να λέει ο κ. Τσίπρας χθες ότι οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί είναι λήσταρχοι που βοήθησαν στη ληστεία της Αγροτικής Τράπεζας.
Τι πρότεινε ο κ. Τσίπρας: Ν’ απολυθούν 2.000 ή 3.000 εργαζόμενοι; Να καταρρεύσει η Αγροτική; Να οδηγηθεί όλο το τραπεζικό σύστημα σε μια περιδίνηση επειδή μια μεγάλη Τράπεζα δε θα είχε χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα;
Αλλά πάμε και στην ουσία: Όλες οι μεγάλες τράπεζες, και οι τέσσερις, λόγω της ανακεφαλαιοποίησης, τελούν πλέον υπό το στρατηγικό έλεγχο του κράτους. Θα μπορούσε και η Εθνική να προτείνει την ενσωμάτωση του δικτύου της Αγροτικής στο δικό της δίκτυο και να προτείνει και αυτή την απορρόφηση των εργαζομένων. Εκτίμησε ότι δεν είναι προς το συμφέρον της. Άλλες Τράπεζες έκαναν προτάσεις. Όλες οι Τράπεζες στην πραγματικότητα τελούν υπό τον έλεγχο του Δημοσίου και του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Στήριξης. Και η τύχη όλων των Τραπεζών είναι ένα δημόσιο πρόβλημα για το οποίο απαιτούνται πολιτικές αποφάσεις με θεσμικές εγγυήσεις διαφάνειας.
Άρα, εμείς έχουμε την ευθύνη, η Τράπεζα της Ελλάδος, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, προκειμένου να γίνουν όλα με διαφάνεια προς όφελος των πολιτών, προς όφελος των αγροτών, προς όφελος της ανάπτυξης.
Ιδιωτικοποιήσεις και διαφάνεια
Αυτά που λέω για τη διαφάνεια, αφορούν γενικά τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων. Άλλαξε η Διοίκηση του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων. Η προηγούμενη διοίκηση είχε επιλεγεί μέσα από διαδικασίες διαφάνειας, κοινοβουλευτικής έγκρισης και συναίνεσης των πολιτικών δυνάμεων εκείνη την εποχή της αντιπολίτευσης και της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ.
Ήταν επιλογή του Πρωθυπουργού, θα στηρίξουμε τα νέα πρόσωπα, αλλά το νομικό καθεστώς θα είναι απολύτως σεβαστό, ο ρόλος της Βουλής ενισχυμένος, η διαφάνεια απόλυτα εγγυημένη. Και αυτό είναι ένα μήνυμα και προς τις Διοικήσεις των επιχειρήσεων που τελούν υπό ιδιωτικοποίηση.
Δε μπορεί η ενδιάμεση περίοδος να είναι μια περίοδος χαλαρότητας των κανόνων διαφάνειας. Και θέλω σ’ αυτό να είμαι απόλυτα σαφής. Δε χρωστάμε σε κανέναν τίποτα, μόνο μας κριτήριο είναι το δημόσιο συμφέρον. Θ’ αγωνιστούμε για την πλήρη επιβολή των κανόνων διαφάνειας. Και αυτό αφορά και τη στελέχωση του κράτους.
Αλλά πρέπει και εμείς και όλοι, να μάθουμε να λειτουργούμε μέσα σ’ ένα άλλο πλαίσιο πολιτικού πολιτισμού. Γιατί η ύπαρξη μιας κυβέρνησης συνεργασίας τρικομματικής, απαιτεί από όλους μας άλλες συμπεριφορές στις οποίες δεν είμαστε συνηθισμένοι. Ούτε εμείς που αυτή τη στιγμή είμαστε ο δεύτερος εταίρος ενός κυβερνητικού σχήματος, ούτε η Νέα Δημοκρατία που είναι ο μεγαλύτερος εταίρος λόγω του αποτελέσματος των εκλογών, ούτε η ΔΗΜΑΡ που βιώνει τώρα την πρώτη κυβερνητική της εμπειρία με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Και αυτό βεβαίως αφορά και την αντιπολίτευση. Ακούω εύκολα λόγια, ύβρεις, καταγγελίες, συνωμοσιολογίες, ανευθυνότητες, με προεξάρχοντες τον κ. Τσίπρα και τον κ. Καμμένο. Αυτό δε μπορεί να συνεχιστεί. Δεν απαντάμε γιατί σεβόμαστε τους κανόνες του πολιτικού πολιτισμού. Και γιατί αδιαφορούμε για ύβρεις και για γελοιότητες. Αλλά όλα έχουν ένα όριο.
Κυβερνητική πρωτοβουλία για την ανώτατη εκπαίδευση
Θα συζητήσουμε επίσης τη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης για το νόμο για τα Πανεπιστήμια, για το νόμο για την ανώτατη εκπαίδευση. Θ’ ακούσουμε την εισήγηση των αρμοδίων στελεχών μας και θα διαμορφώσουμε τη γραμμή μας στη συζήτηση στη Διαρκή Επιτροπή και στην Ολομέλεια.
Με ξένισε το γεγονός ότι η κυβέρνηση επέλεξε τη διαδικασία του κατεπείγοντος για τη συζήτηση του πρώτου νομοσχεδίου που εισάγει στη Βουλή. Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη να έχουν ρυθμιστεί τα θέματα μέχρι την έναρξη του νέου ακαδημαϊκού έτους και αντιλαμβάνομαι επίσης ότι λόγω της μη λειτουργίας τμημάτων στη Βουλή, είναι μικρά τα περιθώρια του νομοθετικού έργου.
Επικοινώνησα όμως με τον Πρόεδρο της Βουλής και του ζήτησα το λιγότερο, ακόμη και αν τυπικά ακολουθηθεί η διαδικασία του κατεπείγοντος στην Επιτροπή, στην Ολομέλεια η συζήτηση να μην γίνει σε μία αλλά σε τέσσερις συνεδριάσεις οι οποίες κάλλιστα μπορούν να διεξαχθούν την εβδομάδα αυτή. Τέσσερις συνεδριάσεις σημαίνει πλήρης συζήτηση με πλήρη δικαιώματα λόγου για όλους τους βουλευτές και επίσης διασφάλιση της δυνατότητας να γίνει με κάποια στοιχειώδη άνεση η επεξεργασία ενός κειμένου που βεβαίως θέτει πάρα πολλά ζητήματα και ουσίας και νομοτεχνικά.
Θα αρκεστώ στην εισήγησή μου στο πω ποια είναι η φιλοσοφία κατά τη γνώμη μου του Νόμου 4009/2011 για την Ανώτατη Εκπαίδευση. Ο νόμος αυτός είναι πράγματι μια σημαντική θεσμική κατάκτηση, που στοχεύει στην αναβάθμιση των ελληνικών Τριτοβάθμιων Ιδρυμάτων. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, γιατί τα πράγματα αφορούν και τις δικές μας διαχρονικές κομματικές ευθύνες. Η μεγάλη κατάκτηση του νόμου αυτού είναι η αποβολή του κομματισμού από τα Πανεπιστήμια. Φταίμε και εμείς και τα άλλα κόμματα για το γεγονός ότι το ελληνικό Πανεπιστήμιο στην πραγματικότητα λειτούργησε και λειτουργεί ακόμη ως ένα πεδίο ανάπτυξης ακραίων μορφών κομματικού ανταγωνισμού και μικροκομματικών συμπεριφορών και είναι θλιβερό αυτό να γίνεται κυρίως από νέους ανθρώπους. Αλλά όχι μόνο από τους φοιτητές, αυτό γίνεται και από το Διδακτικό Προσωπικό. Είμαι ο ίδιος από τα νεαρά μου χρόνια ακαδημαϊκός δάσκαλος και αν κάτι απεχθανόμουν και απεχθάνομαι στην πανεπιστημιακή μου ζωή, είναι κάθε μορφή φοιτητοπατερισμού.
Άρα ο νόμος αυτός πράγματι ακυρώνει τον κομματισμό τον φοιτητοπατερισμό και τη συναλλαγή. Επιβάλλει τη νομιμότητα μέσα στα Πανεπιστήμια και το αίσθημα ασφάλειας με τον ριζικό επανακαθορισμό της έννοιας του πανεπιστημιακού ασύλου. Επιβάλλει τη διαρκή αξιολόγηση, την ενίσχυση της αριστείας, θεσμούς κοινωνικού ελέγχου και λογοδοσίας, προβλέπει την καλύτερη οργάνωση των μεταπτυχιακών σπουδών, την αναγκαία πολυτυπία ίσως όχι σε επαρκή βαθμό αλλά πάντως σε ένα κάποιο βαθμό και βεβαίως την άμιλλα. Η φιλοσοφία του νόμου, αυτή που είναι το μεγάλο εκσυγχρονιστικό διάβημα ούτε θίγεται, ούτε πρόκειται να θιγεί.
Υπάρχει το ερώτημα: «Γιατί δεν εφαρμόστηκε ο νόμος;». Άρα πρέπει να δούμε σε ποιον είχε ανατεθεί η ευθύνη εφαρμογής. Δεν είχε ανατεθεί στους Πρυτάνεις αλλά σε ειδικές Επιτροπές παλαιών Πρυτάνεων, που κλήθηκαν να αναλάβουν την ευθύνη της εφαρμογής του νόμου. Πρέπει να δούμε, τώρα που αντιμετωπίζουμε παράλληλα το μεγάλο πρόβλημα της διαπραγμάτευσης για τη δανειακή σύμβαση που κύρωσε η Βουλή των Ελλήνων με συντριπτική πλειοψηφία η οποία ξεπερνά τα 2/3 τι σημαίνει να έχεις ψηφίσει ένα νόμο με αυξημένη πλειοψηφία στη Βουλή.
Ελπίζω να μην κατηγορηθούμε για ύβρη προς τη δημοκρατία επειδή ζητούμε να συζητήσουμε ξανά για τους δυσμενείς όρους της δανειακής σύμβασης, που έχει κυρώσει με συντριπτική πλειοψηφία η Βουλή των Ελλήνων. Γιατί υπάρχει μια ανοιχτή διαπραγμάτευση και γιατί η παρούσα Βουλή διατηρεί το δικαίωμά της να νομοθετεί και δεν έχει ευνουχιστεί ως προς το δικαίωμά της αυτό, από καμία προηγούμενη Βουλή. Αυτό συμβαίνει μόνο με το Σύνταγμα της χώρας με πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις και διαδικασίες.
Άρα, πρέπει να δούμε με πολύ μεγάλη προσοχή το νόημα της αυξημένης πλειοψηφίας στην ψήφιση του Νόμου 4009/2011. Τι σήμαινε η θετική ψήφος της Νέας Δημοκρατίας, τι σήμαινε η αρνητική ψήφος της ΔΗΜΑΡ, τι σημαίνει η συζήτηση με τους άλλους κυβερνητικούς εταίρους στην παρούσα φάση, πως δίνουμε την εικόνα της συνοχής της Κυβέρνησης, πως εμείς θα είμαστε συνεπείς όταν κατηγορούμεθα από κάποιους κύκλους τώρα επειδή λέμε να διεκδικήσουμε παράταση της δημοσιονομικής προσαρμογής ότι δήθεν κάμπτεται το ενδιαφέρον μας για την παραμονή της χώρας στο ευρώ και με την ίδια ευκολία είχαμε κατηγορηθεί στο παρελθόν επειδή πήραμε δύσκολα και σκληρά μέτρα.
Θέλω να τα παραλληλίσουμε όλα αυτά στη σκέψη μας, γιατί δεν είναι η μοίρα του ΠΑΣΟΚ να είναι καθηλωμένο σε μια αντίφαση που βιώνει το ίδιο επειδή η κοινωνία μας χρεώνει μια ιστορική ευθύνη. Γιατί μας χρεώνει μια ιστορική ευθύνη; Γιατί έχουμε εμείς την τιμή να έχουμε διαμορφώσει το κεκτημένο της μεταπολίτευσης, το οποίο σε ένα βαθμό διαψεύδεται και ακυρώνεται λόγω της οικονομικής κρίσης.
Αυτή η περίεργη μοίρα του ΠΑΣΟΚ λοιπόν, πρέπει να σταματήσει. Και θα σταματήσει εάν αντιμετωπίσουμε τα θέματα με ένα συστηματικό και ολοκληρωμένο τρόπο, σκεπτόμενοι τι σημαίνει η ανάγκη να γίνει η χώρα αυτή μια χώρα που λειτουργεί κανονικά, μια ευρωπαϊκή χώρα που λειτουργεί κανονικά. Όποιος προσεγγίζει τα θέματα από μια προσωπική οπτική γωνία ή από μία αποσπασματική οπτική γωνία, δεν τα προσεγγίζει με αίσθημα ιστορικής ευθύνης και με την πολιτική προοπτική που απαιτείται.
Αρκούμαι σε αυτή την εισαγωγή για τα θέματα αυτά και θα τα συζητήσουμε μόλις αρχίσει η συζήτηση και ακούσουμε και τους αρμόδιους εισηγητές.
