16 Σεπτεμβρίου 2004
Η μακρά περίοδος της ολυμπιακής προετοιμασίας, που ήταν όχι απλά και μόνο προετοιμασία των Αγώνων, αλλά προετοιμασία της χώρας για τις ανάγκες των Αγώνων, ήταν ταυτόχρονα και μία περίοδος δοκιμασίας της ίδιας της αυτοσυνειδησίας των Ελλήνων. Πολλοί είχαν κατά κόρον αμφισβητήσει την ικανότητα μας να αντεπεξέλθουμε σε αυτήν την μεγάλη πρόκληση.
Αρκετοί δεν είχαν αντιληφθεί ότι η ολυμπιακή προετοιμασία ήταν το πιο φιλόδοξο, το πιο εκτεταμένο και ταυτόχρονα το πιο ελεγχόμενο, από πλευράς χρονικής εξέλιξης, σχέδιο πραγματικού εκσυγχρονισμού της χώρας. Αρκετοί ήταν αυτοί που αμφισβήτησαν τις ίδιες τις κοινωνικές και οργανωτικές βάσεις της εθνικής μας αυτοπεποίθησης. Δημιουργήθηκε έτσι ένας πολύ δυσάρεστος φαύλος κύκλος με εγχώρια σχόλια να εξάγονται στα διεθνή μέσα ενημέρωσης, να μεγεθύνονται και να επανεισάγονται στην χώρα μας. Το ολυμπιακά έργα, ιδίως ορισμένα μεγάλα συμβολικά έργα που αύξησαν εντυπωσιακά την υπεραξία των Αγώνων, όπως η στέγη Καλατράβα, λειτούργησαν επί μήνες ως σύμβολα της αμφισβήτησης και για πολλούς της ανικανότητας της χώρας. Τώρα λειτουργούν στην συνείδηση των Ελλήνων αλλά και των πολιτών του κόσμου που έζησαν την εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων, είτε εδώ είτε μέσω της τηλεόρασης, ως σύμβολα μιας Ελλάδας η οποία έχει αλλάξει κλίμακα. Όσο και αν αυτή η λαμπρή εντύπωση του ολυμπιακού θριάμβου της χώρας, που συνοδεύτηκε από δηλώσεις ευχαριστιών και συγγνώμης των διεθνών μέσων ενημέρωσης, αμαυρώθηκε από την τραγική περιπέτεια του Σινούκ και τα όσα επακολούθησαν, το μεγάλο ολυμπιακό κεκτημένο της χώρας παραμένει.
Η Ελλάδα χρειάζεται τώρα το μεταολυμπιακό όραμα της. Χρειάζεται να αξιοποιήσει όλα αυτά που έγιναν, εντάσσοντας τα στον ευρύτερο σχεδιασμό της οικονομικής ανάπτυξης της, γιατί φυσικά όλη η ολυμπιακή επένδυση, όπως και αν την υπολογίσει κανείς, ακόμη και αν εντάξει στον υπολογισμό αυτό τις γενικές υποδομές της χώρας που έγιναν κατά την περίοδο της ολυμπιακής προετοιμασίας, δεν συγκρίνεται ούτε με το ένα δέκατο των κονδυλίων του Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης που επενδύονται στην χώρα την περίοδο 2000-2007.
Εμείς είχαμε την τύχη να χειριστούμε μεγάλους και ευκρινείς στόχους: Την ένταξη στην Ο.Ν.Ε., την ευρωπαϊκή πορεία της Κύπρου, την ανάληψη και την διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, την διεκδίκηση, την οργάνωση και την διαχείριση του Β’ και του Γ’ Κ.Π.Σ. Τώρα η συζήτηση για το μεταολυμπιακό πρόταγμα της χώρας δεν μπορεί να εγκλωβιστεί στην μικρή τεχνική συζήτηση για την χρήση των ολυμπιακών αθλητικών εγκαταστάσεων. Αυτή είναι δεδομένη για το 90% των περιπτώσεων και για όλα τα υπόλοιπα η χρήση αυτή θα προσδιοριστεί ταχύτατα μέσα από ρυθμίσεις, που θα προκύψουν από την τοπική αυτοδιοίκηση, τις αθλητικές ομοσπονδίες και τις εταιρείες του δημοσίου που είναι κύριοι των έργων αυτών.
Το ζήτημα είναι αν αυτό το επικοινωνιακό κεφάλαιο και όλες αυτές οι υποδομές να γίνουν το θεμέλιο μιας ενδογενούς μεταολυμπιακής ανάπτυξης για την χώρα. Αυτό είναι το στοίχημα στο οποίο καλείται να απαντήσει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και πάνω σε αυτό το ζήτημα είμαστε έτοιμοι ως ΠΑΣΟΚ να οργανώσουμε την δική μας θετική πρόταση για το μέλλον του τόπου.
* Άρθρο Ευ. Βενιζέλου στο Παρόν, 16 Σεπτεμβρίου 2004
