Κυριακή 3 Ιουλίου 2011
Η επιρροή που ασκεί διεθνώς η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και του εφαρμοστικού νόμου είναι πολύ θετική. Αυτό ενισχύει τη διαπραγματευτική θέση της χώρας προς όφελος των πολιτών, φέρνει πολύ πιο κοντά την εκταμίευση της πέμπτης δόσης, την ολοκλήρωση των διαβουλεύσεων για την εθελοντική συμμετοχή των τραπεζών σε πρωτοβουλίες θετικές για τη βιωσιμότητα του ελληνικού δημοσίου χρέους και τη διαμόρφωση του νέου προγράμματος.
Τώρα, μέσα σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια, πρέπει να δείξουμε ότι αυτά που λέμε τα εννοούμε ως προς την εφαρμογή του προγράμματος. Παράλληλα, ξεκίνησαν ήδη τρεις μεγάλες πρωτοβουλίες:
* Πρώτον, η προετοιμασία του εθνικού φορολογικού συστήματος που θα αποκαταστήσει αδικίες και ανισότητες και θα βοηθήσει την ανάπτυξη στο πλαίσιο των δημοσιονομικών μας δεσμεύσεων.
* Δεύτερον, ενέργειες για την ανάσχεση της ύφεσης και την υποστήριξη της ανάπτυξης, μέσα από την αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων που ήδη προβλέπονται για την Ελλάδα, αλλά πρέπει να κινητοποιηθούν γρήγορα, αντιγραφειοκρατικά και με καλή στόχευση.
* Τρίτον, η εφαρμογή εγγυήσεων κοινωνικής προστασίας ώστε κανείς να μην νιώθει μοναχικό, αβοήθητο και εγκαταλελειμμένο θύμα της κρίσης.
Σε πείσμα όσων θεωρούν ότι δεν υπάρχει η αναγκαία συναίνεση, εγώ πιστεύω ότι η έλλειψη συναίνεσης είναι εικονική. Στα θεμελιώδη ζητήματα υπάρχει ευρύτατη συμφωνία. Η πολιτική συναίνεση είναι όμως μία από τις πολλές προϋποθέσεις που απαιτούνται για την ανάκτηση της κοινωνικής συναίνεσης. Οι πολίτες θέλουν να νιώσουν ότι υπάρχει ένα σχέδιο με αρχή, μέση και τέλος, που να είναι εσωτερικά ισορροπημένο και δίκαιο. Ξέρω πόσο μεγάλη είναι η δυσπιστία που υπάρχει. Αυτή μπορεί να ξεπεραστεί σιγά σιγά και για το σκοπό αυτό επαναλαμβάνω την πρότασή μου για ουσιαστικό και ειλικρινή διάλογο με τους πολίτες που εκφράζουν την αντίδραση και την αγωνία τους στις πλατείες. 
Διαβάστε το σχετικό άρθρο, εδώ
