Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2019

Παρέμβαση Ευ. Βενιζέλου επί του Κανονισμού στη συζήτηση στην Ολομέλεια για την Αναθεώρηση του Συντάγματος

Κύριε Πρόεδρε,

Ζήτησα το λόγο επί του Κανονισμού, γιατί το άρθρο 119 του Κανονισμού οργανώνει την κορυφαία υποτίθεται κοινοβουλευτική διαδικασία της αναθεώρησης του Συντάγματος. Μια διαδικασία σπάνια, βαρύνουσα. Η Βουλή ασκεί εν προκειμένω αποκλειστική αρμοδιότητα. Η κυβέρνηση ως τέτοια, ως όργανο δηλαδή, δεν μετέχει στη διαδικασία αυτή, άλλο αν κατά παραχώρηση ακούγεται ο υπουργός Δικαιοσύνης, - ο κ. Κατρούγκαλος μετέχει ως βουλευτής στη διαδικασία αυτή, ως γενικός εισηγητής και όχι ως υπουργός. Και το άρθρο 119 ακριβώς επειδή θέλει να προστατεύσει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά της διαδικασίας παραπέμπει στα άρθρα 95- 104 του Κανονισμού της Βουλής, δηλαδή απαιτεί να γίνει η συζήτηση κατ΄ αρχήν και κατ΄ άρθρον, άρα τουλάχιστον σε ενότητες. Και έτσι στη μεγάλη αναθεώρηση τη συναινετική του 2001, στην πρώτη φάση που διεξήχθη το 1998 διεξήχθησαν πέντε συνεδριάσεις.

Εγώ να δεχθώ ότι οι ολοήμερες συνεδριάσεις θα μπορούσαν να θεωρηθούν διπλές συνεδριάσεις, αλλά δεν είναι οργανωμένες οι συνεδριάσεις, όπως τις παρουσιάσατε με την τοποθέτησή σας στην αρχή από της έδρας.

Διότι εδώ ακόμη και αν δεχθούμε ότι θα ενοποιηθεί η συζήτηση επί της αρχής και κατ΄ άρθρον ότι θα πάρουν μία φορά το λόγο οι εισηγητές και οι βουλευτές, πρέπει να υπάρχει άνεση τουλάχιστον να μην αποκλειστεί κανένα μέλος της Βουλής από την αρμοδιότητα που ασκεί, ατομικά, χωρίς κομματική πειθαρχία, χωρίς στη διαδικασία αυτή κατά μακρά παράδοση να δεσμεύεται από το κόμμα του και να εκφράζεται από το κόμμα του. Ενεργεί και ψηφίζει κατά συνείδηση, ατομικά, θίγει το Σύνταγμα της χώρας, το τροποποιεί, δηλαδή προβαίνει σε μία πράξη του μακρού ιστορικού χρόνου, όχι στη ψήφιση ενός νομοσχεδίου το οποίο μπορεί να αλλάξει αύριο και να ξαναλλάξει.

Άρα ακόμη και αν δεν γίνουν ενότητες ως προς τα άρθρα, πρέπει η συζήτηση να διεξαχθεί έστω ενιαία αλλά πάντως με τη συμμετοχή των βουλευτών που το επιθυμούν, γιατί ο καθένας από αυτούς εκφράζεται ατομικά. Επίσης, είναι προφανές ότι θα πρέπει να είναι προσδιορισμένο το αντικείμενο της συζήτησης. Το αντικείμενο της συζήτησης δεν είναι οι προτάσεις αναθεώρησης γενικά. Το αντικείμενο της συζήτησης είναι η λήψη απόφασης κατά το άρθρο 110 και το άρθρο 119 του Κανονισμού της Βουλής, όπως αυτά ρητώς εκφράζονται, δηλαδή λήψη απόφασης για την ανάγκη αναθεώρησης συγκεκριμένων διατάξεων του Συντάγματος. Τελεία. Τίποτα άλλο πέραν αυτού, όπως έγινε όλες τις προηγούμενες φορές. Και στην αναθεώρηση του 1986 και στην αναθεώρηση του 2001 και στην αναθεώρηση του 2008.

Άρα παρακαλώ αυτά να έχουν αποσαφηνιστεί για να έχουμε το πλαίσιο και το κλίμα της συζήτησης, γιατί όπως αντιλαμβάνεστε το κλίμα είναι ούτως ή άλλως επιβαρυμένο. Δηλαδή πάμε να αναθεωρήσουμε το Σύνταγμα συναινετικά, μακροπρόθεσμα, καλοπροαίρετα; Ναι, σε ποιο θεσμικό περιβάλλον; Με αυτά που συμβαίνουν στη Βουλή; Με αυτά που συμβαίνουν στη δικαιοσύνη; Δηλαδή με τέτοια επιβάρυνση των θεσμών, με τέτοια εικόνα παρακμής. Άρα τουλάχιστον αυτό πρέπει να ανακοπεί στην προκειμένη περίπτωση. Να προστατεύσουμε τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος.

12.2.2019, Παρέμβαση Ευ. Βενιζέλου στη συζήτηση για την Αναθεώρηση from Evangelos Venizelos on Vimeo.

• Προηγούμενο
• Επόμενο