23 Ιανουαρίου 2007
Αγόρευση Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης: «Κύρωση του Κώδικα Κατάστασης Δημοσίων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ.».
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η συζήτηση του Υπαλληλικού Κώδικα στη Βουλή θα έπρεπε κανονικά να είναι ένα πολύ μεγάλο κοινοβουλευτικό και πολιτικό γεγονός. Ο Υπαλληλικός Κώδικας ρυθμίζει την υπηρεσιακή κατάσταση χιλιάδων ανθρώπων, είναι ο εκτελεστικός νόμος μιας πολύ κρίσιμης συνταγματικής διάταξης, του άρθρου 103 του Συντάγματος και ο πολίτης θέλει να ξέρει ποιο είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι που είναι ταγμένοι να τον υπηρετούν και από την επίδοση, την ικανότητα και την εντιμότητα των οποίων εξαρτάται η αποτελεσματικότητα της Δημόσιας Διοίκησης και ο σεβασμός των αρχών της νομιμότητας και της διαφάνειας. Αυτά είναι μεγάλα θέματα κοινωνικά, αναπτυξιακά, θεσμικά, δημοκρατικά.
Τι βλέπουμε, όμως; Βλέπουμε έναν Υπαλληλικό Κώδικα που εμφανίζεται ως νέος και καινοτόμος, ο οποίος αφήνει τους πάντες αδιάφορους, γιατί όλοι έχουν αντιληφθεί ότι πρόκειται για ένα τέχνασμα. Πρόκειται για ένα ακόμα εικονικό νομοσχέδιο της Κυβέρνησης του κ. Καραμανλή και του κ. Παυλόπουλου. Διότι αν υπήρχαν στοιχειώδεις εγγυήσεις αξιοπιστίας στο νομοθετικό εγχείρημα της Κυβέρνησης, όλοι θα είχαν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για την ουσία των διατάξεων και για τις ειδικότερες επιμέρους ρυθμίσεις.
Εδώ, όμως, έχουμε έναν Κώδικα ο οποίος αυτοαναιρείται και αυτοαναιρούμενος νομίζω ότι καταλύει όποια θεσμική αξία έχει ένας τέτοιος Κώδικας. Είναι η γνωστή υπόθεση της μεταβατικής διάταξης, που εξοντώνει τα λίγα καλά στοιχεία, συμβατικά βεβαίως -όχι τίποτα πρωτότυπο και καινοτόμο και εμπνευσμένο- που υπάρχουν στον Κώδικα αυτό.
Ο κύριος Υπουργός έχει προσπαθήσει πολλές φορές να αιτιολογήσει αυτή την αντίφαση. Αυτός, όμως, ο Κώδικας είναι εκ γενετής μολυσμένος με το μικρόβιο της κομματικής ευνοιοκρατίας και ένας τέτοιος Κώδικας δεν μπορεί να εφαρμοστεί και αν εφαρμοστεί θα διογκώνει την αναξιοπιστία. Διότι αυτή τη στιγμή το μόνο που κάνει η Κυβέρνηση είναι να διαμορφώνει μία τεχνητή επετηρίδα στο Σώμα των δημοσίων υπαλλήλων.
Ουσιαστικά, κατασκευάζονται τυπικά προσόντα για τις προαγωγές, τις εξελίξεις και την κατάληψη των διευθυντικών θέσεων και δημιουργείται ένας θώρακας προστασίας κομματικών στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, που έχουν χρησιμοποιηθεί τα τρία τελευταία χρόνια. Όλοι αυτοί τώρα αποκτούν ένα τεχνητό «ένδυμα» νομιμοφάνειας και αυτό, βεβαίως, δεν μπορεί να το ανεχτεί το Σώμα των δημοσίων υπαλλήλων και η ελληνική κοινωνία.
Όλο αυτό το τέχνασμα βαδίζει παράλληλα με αυτό που γίνεται στις διαδικασίες εισαγωγής στη Δημόσια Διοίκηση. Διότι και σε σχέση με το ν. 2190 και τις υπόλοιπες διατάξεις του άρθρου 103 του Συντάγματος, έχουμε ακριβώς την ίδια εικόνα. Και εκεί, μέσα από τις συμβάσεις έργου, μέσα από την ανεξέλεγκτη πρόσληψη ανθρώπων, δημιουργούνται προσόντα για τη συμμετοχή στις διαδικασίες πρόσληψης του τακτικού προσωπικού, όταν και όποτε αυτές γίνονται και με όποια διαφάνεια και με όποια αξιοκρατία αυτές γίνονται.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι έχουμε ανεξέλεγκτο πλέον αριθμό τέτοιων συμβάσεων έργου. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι πιστώνονται με κάποια τυπικά προσόντα προϋπηρεσίας, αποκτούν προβάδισμα και ουσιαστικά γίνεται στο κατώφλι της Δημόσιας Διοίκησης, αυτό που γίνεται και στο ανώγειο της, εκεί όπου διαμορφώνονται προσόντα για τις θέσεις των τμηματαρχών, των διευθυντών και των γενικών διευθυντών.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας αντιδρά. Ακυρώνει διαδικασίες επιλογής γενικών διευθυντών. Απ’ ό,τι διαβάζω στις εφημερίδες, ακυρώνεται η απόλυση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης που ως επί θητεία δημόσιος λειτουργός, δεν μπορούσε να αποπεμφθεί με τον τρόπο που απεπέμφθη.
Αντί η Κυβέρνηση όλα αυτά να τα εκλάβει ως μηνύματα απόρριψης και αποδοκιμασίας, γιατί παραβιάζει την αρχή της νομιμότητας, τα αντιμετωπίζει με μία αυτοκρατορική αδιαφορία και επαναλαμβάνει το ίδιο ακριβώς μοτίβο.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει καταγγείλει το διχασμό, που για πρώτη φορά επικρατεί στους κόλπους του Α.Σ.Ε.Π.. Για πρώτη φορά, με αφορμή το διαγωνισμό για την πρόσληψη νέου προσωπικού στη Δ.Ε.Η., υπάρχει εσωτερική αντιπαράθεση μεταξύ των μελών του Α.Σ.Ε.Π. για το αν εφαρμόζεται ή όχι το Σύνταγμα και ο νόμος και για το αν η Δ.Ε.Η. δικαιούται να κάνει τέτοιου είδους προσλήψεις με ανεξέλεγκτη και αναιτιολόγητη διαδικασία συνέντευξης. Και ξέρετε πάρα πολύ καλά, κύριε Υπουργέ, ότι είναι αυστηρότατες οι προϋποθέσεις διεξαγωγής συνέντευξης με βάση τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Και είναι πραγματικά θεσμικό ατόπημα και θεσμική αδικία για την ποιότητα του πολιτικού μας πολιτισμού να ακυρώνεται ένας θεσμός όπως το Α.Σ.Ε.Π., τον οποίο θα έπρεπε να προστατεύουμε και να τον έχουμε υψωμένο σ’ ένα σημείο απ’ όπου να τον θαυμάζουν οι Έλληνες και να πείθονται για το ρόλο του και για την προστασία που παρέχει στις αρχές της διαφάνειας και της αξιοκρατίας.
Τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά. Μπορείτε, έστω και την τελευταία στιγμή, να διασώσετε τα προσχήματα, να πειστείτε από τις παρατηρήσεις σύσσωμης της Αντιπολίτευσης και να αφαιρέσετε τη μεταβατική διάταξη. Είναι μία πρόκληση για σας και για την αξιοπιστία της Κυβέρνησης του κ. Καραμανλή να τεθεί αμέσως σε ισχύ ο νέος Υπαλληλικός Κώδικας, με τον οποίο έχει συμφωνήσει -στα περισσότερα σημεία- και η Α.Δ.Ε.Δ.Υ., η οποία όμως διαφωνεί ριζικά και απόλυτα με την μεταβατική διάταξη που ακυρώνει και ευτελίζει αυτή τη νομοθετική πρωτοβουλία.
Υπάρχει και δεύτερη πρόκληση, που σας απευθύνουμε. Εκκρεμεί εδώ και μήνες πρόταση νόμου του ΠΑ.ΣΟ.Κ., με την οποία επιλύονται δύο θεμελιώδη ζητήματα. Πρώτον, καταργείται η διαδικασία της συνέντευξης στις προσλήψεις στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και δεύτερον, υπάγονται όλες οι συμβάσεις έργου με φυσικά πρόσωπα -συμβάσεις που κατά τεκμήριο υποκρύπτουν σύμβαση εξαρτημένης εργασίας- στον έλεγχο του Α.Σ.Ε.Π.
«Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!»
Εάν υπάρχει κάποιο ίχνος αξιοπιστίας και διαφάνειας σε αυτό που κάνετε, εάν θέλετε όλα να τεθούν σε μια νέα βάση, δεν έχετε παρά να δεχθείτε αυτές τις δύο προτάσεις: Να αφαιρέσετε τη μεταβατική διάταξη από τον Υπαλληλικό Κώδικα και να αποδεχθείτε αυτά που περιέχονται στην κατατεθειμένη πρόταση νόμου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για τη συνέντευξη και για τις συμβάσεις έργου.
Όπως αντιλαμβάνεστε, δεν τρέφω καμία ψευδαίσθηση ότι πρόκειται να αποδεχθείτε αυτές τις προκλήσεις, ότι πρόκειται να προσχωρήσετε στη λογική της Αντιπολίτευσης. Θα παραμείνετε πιστοί στη γραμμή που έχετε χαράξει. Η γραμμή αυτή είναι μια γραμμή κομματικού κράτους, μία γραμμή που κουράζει τους πολίτες και που προσβάλλει, στον πυρήνα του, το πολιτικό σύστημα της χώρας.
Διότι, βεβαίως, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει ευθύνες για τη δική του περίοδο. Βεβαίως, θα μπορούσαμε να έχουμε διαχειριστεί καλύτερα και αποτελεσματικότερα τα ζητήματα της Δημόσιας Διοίκησης. Όμως, έργο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι ο ν. 2190/1994, που άλλαξε το τοπίο, μετέβαλε τις νοοτροπίες και τις συμπεριφορές των Ελλήνων πολιτών και των Ελλήνων πολιτικών. Έργο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι η ριζική αναθεώρηση του άρθρου 103 του Συντάγματος, που θωράκισε συνταγματικά τον πυρήνα του ν. 2190. Και μόνο αυτά τα δύο πράγματα αν είχε κάνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στη μακρά κυβερνητική του θητεία, θα εδικαιούτο σήμερα να επαίρεται για το έργο που έχει επιτελέσει!
Θα θέλαμε να έχουμε κάνει πολύ περισσότερα. Θα θέλαμε να είμαστε ανεπίληπτοι. Όμως, αυτό που κάνετε εσείς είναι μία προσβολή στην ευαισθησία και τη νοημοσύνη των Ελλήνων πολιτών.
