24 Οκτωβρίου 2008
Δεύτερη παρέμβαση Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση και λήψη απόφασης στην πρόταση που κατέθεσε ο Πρόεδρος του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος και Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Γιώργος Παπανδρέου και εκατό Βουλευτές του Κόμματός του, για σύσταση Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης περί «Ποινικής ευθύνης Υπουργών».
Κύριε Πρόεδρε, λυπάμαι πραγματικά γιατί και ο Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, αλλά και ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, βιάστηκαν να προδικάσουν το αποτέλεσμα της διαδικασίας και βιάστηκαν να αποδεχθούν το βασικό στρατήγημα της Νέας Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης πως δήθεν, αν διεξαχθεί σήμερα η διαδικασία για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής, θα οδηγηθούμε σε ουσιαστική παραγραφή και σε αδυναμία σύστασης προανακριτικής επιτροπής όταν προκύψουν στοιχεία από την εξεταστική επιτροπή.
Είναι υποκριτικό βαθιά να ισχυρίζεται η Κυβέρνηση πως αυτό που την ενδιαφέρει είναι μην τυχόν και αποκλειστεί η άσκηση ποινικής δίωξης κατά Υπουργών της και ότι αυτή τη στιγμή το βασικό μέλημα του κ. Καραμανλή είναι να κρατήσει ανοιχτή τη δυνατότητα παραπομπής στο Ειδικό Δικαστήριο σημαντικών στελεχών της Κυβέρνησής του, μεταξύ αυτών και του πιο στενού του συνεργάτη, μέχρι χθες το απόγευμα.
Νομίζω ότι πρέπει να σεβόμαστε την κοινή λογική και τη νοημοσύνη και την εμπειρία του ελληνικού λαού. Και δεν θα έπρεπε τα κόμματα της ελάσσονος Αντιπολίτευσης να σπεύδουν να υιοθετούν αυτή την εκδοχή, δηλαδή ότι δήθεν δεν μπορούμε να επανέλθουμε στο ζήτημα της προανακριτικής επιτροπής και ότι πράγματι η διεξαγωγή της σημερινής διαδικασίας μπορεί να αποκλείσει την επάνοδο στο ζήτημα των ποινικών ευθυνών.
Η επιμονή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην προανακριτική επιτροπή οδήγησε στα αλυσιδωτά αποτελέσματα που σας είπα, δηλαδή στην εξεταστική επιτροπή, στο φάκελο που ήρθε εδώ, στην παραίτηση του κ. Ρουσόπουλου και στην πανηγυρική αποχώρηση της Νέας Δημοκρατίας από τη Βουλή, δηλαδή από τη μήτρα και τον πυρήνα του δημοκρατικού κοινοβουλευτικού πολιτεύματος. Πώς στέκεται μία Κυβέρνηση, χωρίς την εμπιστοσύνη της Βουλής και χωρίς να είναι στη Βουλή;
Είναι, όμως, άλλο πράγμα η διεξαγωγή της συζήτησης που γίνεται ενώπιων του ελληνικού λαού και άλλο πράγμα όντως η διεξαγωγή της ψηφοφορίας. Θα έρθει η στιγμή της ψηφοφορίας και όταν φτάσουμε στη στιγμή της ψηφοφορίας, θα δούμε αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του Κανονισμού της Βουλής για τη διεξαγωγή της ψηφοφορίας.
Βιάστηκε, λοιπόν, ο κ. Καρατζαφέρης να πάρει τους Βουλευτές του και να αποχωρήσει, στηρίζοντας εξ αποτελέσματος τη Νέα Δημοκρατία και βιάστηκε ο κ. Αλαβάνος να προδικάσει τη θέση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και να υιοθετήσει το βασικό επιχείρημα της Νέας Δημοκρατίας.
