11 Σεπτεμβρίου 2008
Παρέμβαση Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση επί των άρθρων του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Ενίσχυση της διαφάνειας του Κρατικού Προϋπολογισμού, έλεγχος των δημοσίων δαπανών, μέτρα φορολογικής δικαιοσύνης και άλλες διατάξεις».
Κύριε Πρόεδρε, η σημερινή συνεδρίαση της Βουλής εξελίσσεται δραματικά για την Κυβέρνηση και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Στη χώρα υπάρχει πλέον μια οξεία πολιτική κρίση. Και αυτή διαπερνά το εσωτερικό της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Έτσι συμβαίνει στα δημοκρατικά πολιτεύματα. Αυτό είναι αναπόφευκτο. Γιατί ο κάθε Βουλευτής και της Πλειοψηφίας και της Αντιπολίτευσης έρχεται σε επαφή με την κοινωνία, με τους πολίτες, αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει.
Και βρίσκεται πραγματικά σε τραγική θέση ο κάθε Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας όταν διαπιστώνει ότι αυτό που ζει και αυτό που καταλαβαίνει ο ίδιος δεν το διαπιστώνει και δεν το καταλαβαίνει ο Πρωθυπουργός της χώρας, ο κ. Καραμανλής.
Η συμπεριφορά του κ. Μιχαλολιάκου και του κ. Μανώλη αλλά και η σιωπή, η θλιμμένη σιωπή των άλλων Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας έχουν μετατρέψει τον κ. Καραμανλή σε τραγικό πρόσωπο. Ο κ. Καραμανλής είναι αιχμάλωτος όποιου προλάβει. Είναι αιχμάλωτος του κ. Βουλγαράκη, αιχμάλωτος του κ. Ρουσόπουλου, αιχμάλωτος του κ. Παυλίδη, αιχμάλωτος του κ. Μιχαλολιάκου, του κ. Μανώλη, όποιου προλάβει.
Και κατά πρωτοφανή τρόπο η Βουλή καλείται τώρα να ψηφίσει το άρθρο 14 εφόσον ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών δεσμευθεί ότι θα το καταργήσει μετά την ψήφισή του. Αυτό είναι ο απόλυτος διασυρμός της Κυβέρνησης και ο απόλυτος ευτελισμός της Βουλής. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Κύριε Πρόεδρε, το φορολογικό νομοσχέδιο της Κυβέρνησης προσέκρουσε στην κοινωνία, γιατί ήταν και είναι άδικο, αντισυνταγματικό, αντιαναπτυξιακό, προκλητικό. Και μέσα σε αυτό το δημόσιο περιβάλλον, όταν διεξάγεται η συζήτηση, που διεξάγεται για τον κ. Βουλγαράκη, για τη Μονή Βατοπεδίου, για όλα τα άλλα θέματα, το νομοσχέδιο αυτό εμφανίζεται και πολιτικά και κοινωνικά ανήθικο, άρα χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση.
Το νομοσχέδιο έχει απορριφθεί από την κοινωνία και στην πραγματικότητα το νομοσχέδιο απερρίφθη και από τη Βουλή. Τι θα ψηφιστεί τώρα; Θα ψηφιστεί ένα νομοσχέδιο αλλαγμένο σε σημαντικό βαθμό στα δευτερεύοντα σημεία του και αυτοϋπονομευμένο, διότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Στο μεταξύ, όμως, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα έχει αναλάβει την ευθύνη και θα έχει καταβάλει με τρόπο αμετάκλητο το πολιτικό κόστος. Σπουδαία διαχείριση κρίσης κάνει ο κ. Καραμανλής! Είναι απολύτως ανίκανος να υπερβεί την κατάσταση, είναι απολύτως ανίκανος να πάρει οποιαδήποτε πρωτοβουλία και να κάνει οποιονδήποτε χειρισμό. Αυτή είναι η πολιτική εικόνα που παρουσιάστηκε και καταγράφτηκε σήμερα. Και η εικόνα μιας Κυβέρνησης και ενός Υπουργού, στην πραγματικότητα ως Πρωθυπουργού, που διαπραγματεύεται εν είδει πλειστηριασμού, ενώπιον συμβολαιογράφου, την ψήφο των Βουλευτών του την τελευταία στιγμή, για να μην ευτελιστεί τελείως η Κυβέρνηση, για να μην πέσει η Κυβέρνηση στη Βουλή, δηλαδή σε ψηφοφορία στο Τμήμα Διακοπής, είναι μια εικόνα Κυβέρνησης πρωτόγνωρη. Δεν έχει ξανασυμβεί αυτό στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Αυτή είναι η πολιτική και δημοκρατική κρίση, που είναι και κρίση αναπτυξιακή και κρίση εισοδηματική και κρίση, τελικά, ήθους.
Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι το πρόβλημά μας είναι να κάνουμε ξανά την πολιτική αξιόπιστη, γοητευτική, θελκτική, αλλά αυτό δεν γίνεται με αυτόν τον αυταρχικό, στερεότυπο, μονόχορδο τρόπο, με τα ίδια και τα ίδια επιχειρήματα, με μια Κυβέρνηση που πέντε χρόνια στην εξουσία κατηγορεί το ΠΑ.ΣΟ.Κ. για όλα όσα η ίδια έχει κάνει και για όλα τα προβλήματα του τόπου. Αυτό είναι έλλειψη θάρρους, έλλειψη γενναιότητας, έλλειψη έμπνευσης και έλλειψη ικανότητας διαχείρισης πολιτικών κρίσεων.
Πόσα χρόνια μπορεί μια κυβέρνηση να υποδύεται την αντιπολίτευση; Ποιος δίνει στην Κυβέρνηση, στον κ. Καραμανλή, το δικαίωμα να δηλητηριάζει την κοινωνία, τους πολίτες, με αυτήν την αντίληψη, ότι υπάρχει μια σύγκρουση μέσα από την οποία ακυρώνεται συνεχώς η ιστορία του τόπου, το κεκτημένο των Ελλήνων; Και θα έρθει ο κ. Κώστας Καραμανλής εκ του μηδενός να οικοδομήσει τη χώρα, λες και όλα όσα έγιναν τα χρόνια του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τα χρόνια του αειμνήστου Κωνσταντίνου Καραμανλή είναι πράγματα που δεν έγιναν με τον ιδρώτα και τον κόπο των Ελλήνων;
Αυτός ο εθνικός πλούτος, αυτή η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, η Ελλάδα της Ο.Ν.Ε., της ζώνης του ευρώ, η Ελλάδα με αυτό το επίπεδο διαβίωσης, με όλα τα προβλήματα, τις ανισότητες, τις αδικίες, τις αρρυθμίες, είναι μια Ελλάδα που πρέπει να ακυρώνεται, να αμαυρώνεται, να ευτελίζεται, προκειμένου να βρίσκουν διέξοδο ο κ. Καραμανλής και ο κ. Αλογοσκούφης; Αυτό το μήνυμα στέλνουμε στην κοινωνία; Έτσι, οδηγούμαστε στο διασυρμό της πολιτικής και των πολιτικών. Αυτό οδηγεί την πολιτική κρίση νομιμοποίησης σε κρίση δημοκρατίας και σε κρίση θεσμών. Και αυτό πρέπει να ξεπεράσουμε. Αυτό είναι το μεγάλο έργο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Οφείλουμε να αποκαταστήσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης, ασφάλειας, αξιοπιστίας και δικαιοσύνης.
Υπάρχει πια η κοινωνική πλειοψηφία που είναι προοδευτική και θέλει εναλλακτική λύση. Οφείλουμε να την εκφράσουμε, θα την εκφράσουμε, αλλά εσείς πρέπει να καταλάβετε ότι δεν μπορείτε να αγκιστρώνεστε στα ίδια και τα ίδια. Χρειάζεται απεγκλωβισμός και απελευθέρωση της χώρας. Πρέπει οι κοινωνικές δυνάμεις να εκφραστούν. Πρέπει να δοθεί ένας τόνος αλλαγής και αισιοδοξίας. Και αυτό έρχεται.
