Αθήνα, 29 Αυγούστου 2011
Απάντηση Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών κ. Ευάγγελου Βενιζέλου στην επερώτηση βουλευτών του ΛΑΟΣ για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας
Κύριοι Βουλευτές, σήμερα είναι μία ενθαρρυντική μέρα για την ελληνική οικονομία. Η πρωτοβουλία των δύο τραπεζών, της Alpha και της Eurobank να κινήσουν τις διαδικασίες συγχώνευσής τους, στέλνει ένα μήνυμα εμπιστοσύνης προς τις δυνατότητες και τις προοπτικές της εθνικής μας οικονομίας και ειδικότερα του τραπεζικού μας συστήματος.
Η συμμετοχή μάλιστα του κράτους του Κατάρ στο εγχείρημα αυτό, σηματοδοτεί πολλά πράγματα. Νομίζω ότι το διεθνές επενδυτικό κοινό, οι περιβόητες αγορές, λαμβάνουν σήμερα ένα θετικό μήνυμα για το τι μπορεί να σημαίνει η κρίση ως ευκαιρία.
Βεβαίως, εμάς μας απασχολούν όλα τα προβλήματα του τραπεζικού συστήματος. Το νέο τοπίο αναγκαστικά θα διαμορφωθεί υπό συνθήκες πλήρους και απολύτου διαφάνειας, όπως έχουμε εξαγγείλει. Και από την άποψη αυτή, τόσο η Κυβέρνηση, το Υπουργείο Οικονομικών όσο και η Τράπεζα της Ελλάδας ασκούν με την καλύτερη δυνατή διάθεση, αλλά και με απόλυτη εμμονή στη νομιμότητα τις αρμοδιότητές τους θεωρώντας ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο υποστηρίζεται το τραπεζικό σύστημα και ότι η λειτουργία του τραπεζικού συστήματος δεν αφορά τους μετόχους και μάλιστα τους μεγάλους μετόχους ή τους διοικούντες, αλλά αφορά πρωτίστως το καταθετικό κοινό, τις επιχειρήσεις, την πραγματική οικονομία, τα νοικοκυριά και τους εργαζόμενους.
Έχω πει πολλές φορές, αλλά και μόλις πρόσφατα, την Παρασκευή, στη διαδικασία των επικαίρων ερωτήσεων των Αρχηγών των Κομμάτων, του Προέδρου του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, κ. Καρατζαφέρη, είπα πως το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι απολύτως ασφαλές και εγγυημένο. Αυτό το έχουν καταλάβει οι Έλληνες καταθέτες που επιστρέφουν με τις καταθέσεις τους στις ελληνικές τράπεζες για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό.
Η διαδικασία συγχώνευσης των δύο τραπεζών που ξεκίνησε σήμερα οικοδομείται πάνω σ’ αυτό το ασφαλές υπόβαθρο, το οποίο πρέπει όλοι μας να σεβαστούμε και να προστατεύσουμε. Και νομίζω ότι τη σημερινή μέρα, η αντίδραση του χρηματιστηρίου και η ατμόσφαιρα στην αγορά είναι μια αποστομωτική απάντηση σε όσους το Σαββατοκύριακο επιχείρησαν να δημιουργήσουν ένα περίεργο κλίμα για τις σχέσεις των ιδιωτικών τραπεζών με την Τράπεζα της Ελλάδας και την Κυβέρνηση ή ένα κλίμα δήθεν ανασφάλειας στον τραπεζικό τομέα.
Απεδείχθη ότι ο τραπεζικός τομέας όχι μόνο δεν έχει καμμία ανασφάλεια, αλλά νιώθει την αυτοπεποίθηση που απαιτείται, ώστε να αναλαμβάνει σημαντικές πρωτοβουλίες που σηματοδοτούν την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσει η εθνική μας οικονομία.
Βεβαίως, το ζητούμενο είναι πάντα να αυξηθούν τα επίπεδα ρευστότητας στην πραγματική οικονομία και να διευκολυνθούν οι επενδύσεις, γιατί μόνο έτσι θα ανακόψουμε την ύφεση, μόνο έτσι θα μεταβούμε από τη βαθειά ύφεση σε θετικό ρυθμό ανάπτυξης το ταχύτερο δυνατόν. Στόχος μας είναι αυτό να συμβεί από την επόμενη χρονιά και θα το επιδιώξουμε και η συμπίεση της ύφεσης θα λειτουργήσει προωθητικά για την πραγματική οικονομία. Θα αλλάξει την αίσθηση που υπάρχει.
Όμως, αυτή η απάντηση που δόθηκε σήμερα, νομίζω ότι δεν αφορά μόνο μια εσωτερική συζήτηση, η οποία διεξάγεται με τους γνωστούς όρους που είναι ηττοπαθείς και αυτοταπεινωτικοί για τη χώρα και την οικονομία της, αλλά στέλνει και μια απάντηση και προς τη διεθνή οικονομική και επενδυτική κοινότητα και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης.
Βεβαίως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία είναι η ύφεση για τρίτη συνεχόμενη χρονιά και μάλιστα μια ύφεση που είναι βαθύτερη από αυτή που είχε προβλέψει και η Τρόικα πριν από λίγους μήνες, στα τέλη της Άνοιξης, μια ύφεση που τώρα είναι και αντικείμενο συζήτησης ανάμεσα στην Κυβέρνηση και τους εκπροσώπους των διεθνών οργανισμών που στηρίζουν το πρόγραμμα ανασυγκρότησης και προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας.
Το γεγονός ότι οι προβλέψεις τώρα φέρνουν την ύφεση πάνω από το 4,5%, δεν πρέπει σε καμμία περίπτωση να αποθαρρύνει δημόσιες, αλλά κυρίως ιδιωτικές πρωτοβουλίες που μπορούν να ανακόψουν την ύφεση και να διαψεύσουν, τη φορά αυτή επί το θετικότερο, μια επιστημονική πρόγνωση, η οποία βεβαίως γίνεται μέσα στο πλαίσιο αναφοράς των οικονομικών προγνώσεων που τελικώς ανάγονται σε ανθρώπινες συμπεριφορές. Και εκεί τίποτα δεν μπορεί να υπολογιστεί με απόλυτη ακρίβεια, γιατί η οικονομική ψυχολογία είναι πραγματικό μέγεθος και επηρεάζει συμπεριφορές και οικονομικά αποτελέσματα, αλλά επηρεάζει και καταθετικές και επενδυτικές συμπεριφορές.
Αυτό είναι ένα μήνυμα που πρέπει να το ακούσει όλος ο ελληνικός λαός, όλος ο ελληνισμός. Διότι ένας στόχος που πρέπει να θέσουμε τώρα είναι να διαψεύσουμε την πρόγνωση αυτή, δηλαδή να έχουμε μια πιο συγκρατημένη ύφεση, για να μπορέσουμε να μπούμε στο 2012 με αισιόδοξους και ευνοϊκούς όρους.
Θα μου επιτρέψετε να πω το εξής: Στη φάση αυτή και μέχρι τα τέλη του μεθεπόμενου μήνα, δηλαδή του Οκτωβρίου, θα βρίσκονται σε εξέλιξη όλες οι μεγάλες διεργασίες που συνδέονται εκτέλεση των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης της 21ης Ιουλίου με την: Η εφαρμογή των αποφάσεων για τη νέα γενναία ενίσχυση της ελληνικής οικονομίας από τους θεσμικούς μας εταίρους με άλλα 109 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή συνολικά με 219 δισεκατομμύρια ευρώ, και η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα διεθνώς, των τραπεζών, των ασφαλιστικών εταιρειών και των ασφαλιστικών ταμείων στο πρόγραμμα της διασφαλισμένης βιωσιμότητας και άρα της επιμήκυνσης του ελληνικού δημοσίου χρέους και της ελάφρυνσης του κόστους εξυπηρέτησης του ελληνικού δημοσίου χρέους για τα επόμενα πάρα πολλά χρόνια. Αλλάζει το προφίλ, η φυσιογνωμία του ελληνικού δημοσίου χρέους.
Η επιτυχία αυτού του εγχειρήματος, η πλήρης και επιτυχής εφαρμογή των αποφάσεων της Ευρωζώνης της 21ης Ιουλίου, μπορεί να αλλάξει το κλίμα άμεσα. Μπορεί να αλλάξει τα επίπεδα ρευστότητας, στα οποία κινείται το τραπεζικό σύστημα και άρα όλη η ελληνική πραγματική οικονομία.
Δεν είναι δύσκολο οι τράπεζες να επιστρέψουν σε όλες τις φυσιολογικές πηγές χρηματοδότησής τους στη διεθνή διατραπεζική αγορά. Δεν είναι δύσκολο να αυξηθούν τα διαθέσιμα του ελληνικού δημοσίου. Δεν είναι δύσκολο να αλλάξει από την άποψη αυτή το κλίμα. Αυτό θα δείτε ότι θα έχει μια θετική πολλαπλασιαστική επίδραση και σε όλα τα μέτρα αναπτυξιακού χαρακτήρα που δεν βασίζονται σε τραπεζική χρηματοδότηση, αλλά εν τέλει την προϋποθέτουν, γιατί μόνον έτσι ολοκληρώνεται.
Αναφέρομαι στην αξιοποίηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, στη λειτουργία του ΕΤΕΑΝ, στα προγράμματα του ΟΑΕΔ για την ενίσχυση επιχειρήσεων, στα προγράμματα που πρόκειται να υπαχθούν στον παλαιότερο και ιδίως στο νέο αναπτυξιακό νόμο και σε μικρές, οριζόντιες ιδιωτικές επενδύσεις που κινούν την αγορά και μπορεί να αλλάξουν πραγματικά την κατάσταση, την ατμόσφαιρα, την τάση.
Έχει, λοιπόν, πάρα πολύ μεγάλη σημασία να πάψουμε να καταβυθιζόμαστε σε μία αίσθηση ότι η κρίση είναι βαθιά και ότι θα γίνει ακόμη βαθύτερη και ότι δεν τα καταφέρνουμε και ότι δεν μπορούμε. Πρέπει να αποτινάξουμε το ζυγό της απαισιοδοξίας, διότι εάν κάνουμε μια μεγάλη κινητοποίηση, εάν διατεθούν πόροι, οι οποίοι υπάρχουν στην πραγματική οικονομία, και εάν δεν υπάρχει αυτός ο δισταγμός, ο οποίος κυριαρχεί στην οικονομική και κοινωνική συμπεριφορά μας, τότε τα πράγματα είναι ευκολότερο να αλλάξουν. Δεν λέω ότι είναι εύκολο, δεν είναι καθόλου εύκολο, αλλά πάντως είναι συγκριτικά ευκολότερο.
Σας είπα ότι έχουμε και ενθαρρυντικούς πλέον αριθμούς. Ο δομικός πληθωρισμός έχει πλέον συμπιεστεί, που σημαίνει ότι αρχίζει να συμπιέζεται το επίπεδο τιμών. Αυτό είναι μια ένδειξη ομαλότερης λειτουργίας της αγοράς. Οι παραγγελίες στη βιομηχανία αυξάνουν όχι μόνο για την εξωτερική, αλλά και για την εσωτερική αγορά, πέρα από τις εξαγωγές που συγκρίνονται, βεβαίως, με ένα κακό έτος βάσης, όπως είναι το 2009. Πάντως έχουμε μία εξωστρέφεια κατ’ ανάγκη των ελληνικών επιχειρήσεων, διότι η επινοητικότητα του Έλληνα και η δυνατότητά του να κινείται διεθνώς αναζωπυρώθηκε τώρα υπό συνθήκες κρίσης.
Υπάρχει και μια άλλη ένδειξη που αφορά το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών, όμως, η οποία είναι αρνητική θα έλεγα εγώ, γιατί παρά την κρίση, παρά την ύφεση για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, το έλλειμμα του Ισοζυγίου Τρεχουσών Συναλλαγών εξακολουθεί να είναι μεγάλο, εξακολουθεί να είναι περίπου 10,5%, που σημαίνει ότι υπάρχει μία περίεργη εσωτερική ζήτηση, άρα ότι κάτι συμβαίνει, κάτι υπάρχει στη χώρα, υπάρχει ζήτηση.
Αυτά είναι ζητήματα που βεβαίως θα τα συζητήσουμε με πιο συστηματικό τρόπο, στο πλαίσιο της προσπάθειάς μας να καταρτίσουμε το νέο Εθνικό Φορολογικό Σύστημα, το οποίο θα σέβεται τις ανειλημμένες υποχρεώσεις μας και τους δεδομένους μακροοικονομικούς και δημοσιονομικούς στόχους, αλλά στο εσωτερικό των στόχων αυτών θα επιβάλλει μέτρα κοινωνικής δικαιοσύνης, κοινωνικής ευαισθησίας και αναπτυξιακής προοπτικής, αποκαθιστώντας αδικίες και ανισότητες που έχουν παρεισφρήσει λόγω της πίεσης, της ανάγκης για άμεση απόδοση, για άμεσα μέτρα, για θετικά αποτελέσματα, για να εγκριθούν οι εκταμιεύσεις, για να εγκριθούν τα νέα προγράμματα στήριξης της ελληνικής οικονομίας.
Υπάρχει ένα ερώτημα: Τι μεσολάβησε μεταξύ της 21ης Ιουλίου και της σημερινής μέρας; Τι ήταν αυτό που χαρακτηρίζει το μήνα περίπου που μεσολάβησε; Μήπως άλλαξε κάτι στην Ελλάδα; Μήπως πήγαμε προς τα πίσω; Δεν το πιστεύω ότι υπήρξε κάποια οπισθοδρόμηση τις τελευταίες τριάντα μέρες. Άλλαξαν, όμως, πάρα πολλά πράγματα σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Σας θυμίζω ότι από τις 21 Ιουλίου και μετά είχαμε μια επίθεση, συστηματική και επίμονη, στην καρδιά του ευρώ, ότι χώρες όπως η Ιταλία, ακόμη και χώρες όπως η Γαλλία αναγκάστηκαν να λάβουν μέτρα, να κινητοποιηθούν, να εφαρμόσουν νέα προγράμματα λιτότητας, περιοριστικά, τα οποία, όπως αντιλαμβάνεστε, επηρεάζουν κατ’ αντανάκλαση και την ύφεση στην Ελλάδα, την κάνουν βαθύτερη, γιατί αλλάζουν τα δεδομένα της ευρωπαϊκής οικονομίας. Υποβαθμίστηκε η αμερικανική οικονομία και παρακολουθήσαμε ένα θεσμικό θρίλερ στην Ουάσιγκτον σε σχέση με τη δημοσιονομική διαχείριση του αμερικανικού δημοσίου, κάτι που αφορά την παγκόσμια οικονομία.
Άρα, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας αυτά τα δεδομένα και τη δυστυχώς ενδημική κρίση και αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να πάρει γρήγορες, πειστικές και άμεσα εφαρμόσιμες αποφάσεις -γιατί όλα επανεξετάζονται και ανακυκλώνονται και πάντα υπάρχει μια εικόνα κρίσης και ξαφνικά υπάρχει μία απεμπλοκή, γιατί διατυπώνεται σε υψηλό πολιτικό επίπεδο η βούληση να προχωρήσουμε- τότε θα δείτε ότι είμαστε μέλη μιας οικογένειας, που βεβαίως αντιμετωπίζει προβλήματα, γιατί δεν έχουν διαμορφωθεί ούτε σε ευρωπαϊκό, ούτε σε παγκόσμιο επίπεδο θεσμοί οικονομικής διακυβέρνησης που να προστατεύουν κράτη και διεθνείς θεσμούς, δηλαδή πολίτες και κοινωνίες, απέναντι σε θεσμούς ανεξέλεγκτους, ασήμαντους, που δεν απολογούνται πουθενά, που έχουν μόνο Θεό το άμεσο και γρήγορο κέρδος, οι οποίοι βεβαίως έχουν και την ευελιξία και την ετοιμότητα και την ικανότητα να δοκιμάζουν την αντοχή μεγάλων εγχειρημάτων, όπως είναι η ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Έχουμε το παράδοξο φαινόμενο οι αγορές να λένε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδίως στην Ευρωζώνη «γιατί δεν προχωράτε πιο έντονα στην πολιτική ενοποίηση και στην οικονομική ένωση, όχι μόνο στη νομισματική, να έχετε θεσμούς που να παίρνουν αποφάσεις άμεσα, γρήγορα, αποτελεσματικά, αποστομωτικά, χωρίς αμφιβολίες, χωρίς συνεχή διαπραγμάτευση;». Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει έτσι, πρέπει να ωριμάσει. Αυτά είναι θέματα που θα τα συζητήσουμε και κατά τη διαδικασία κύρωσης των θεσμικών αλλαγών στο μηχανισμό χρηματοπιστωτικής σταθερότητας της Ευρωζώνης, τον EFSF, και κατά τη συζήτηση της συνθήκης για τη συγκρότηση του νέου μηχανισμού χρηματοπιστωτικής σταθερότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, του ESM, πάρα πολύ σύντομα.
Άρα, εμείς αυτή τη στιγμή πρέπει να δώσουμε ξανά μία νέα ώθηση στο μεγάλο εγχείρημα της ανασυγκρότησης της χώρας. Εάν κυριαρχεί η αντίληψη ότι λειτουργούμε καθ’ υπαγόρευση ή υπό εκβιασμό επειδή κάποιοι άλλοι το θέλουν, δηλαδή η τρόικα, τότε δεν θα κάνουμε απολύτως τίποτα.
Είπα και την Παρασκευή ότι θα μπορούσαμε πράγματι να έχουμε διαμορφώσει ένα πρόγραμμα προσαρμογής όχι σε τρία ή τέσσερα, αλλά σε πέντε, έξι, επτά χρόνια, όμως αυτό θα μπορούσαμε να το κάνουμε αν ήταν δική μας, μονομερής η επιλογή και αν δεν ζητούσαμε μία τόσο μεγάλη, μία κολοσσιαία εξωτερική βοήθεια από το δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Όταν υποβάλλεις το αίτημα μίας τόσο μεγάλης και άμεσης βοήθειας, είσαι υποχρεωμένος να κάνεις διαπραγμάτευση και συμφωνία γιατί κάποιοι άλλοι λαοί, κάποια άλλα κοινοβούλια είναι αυτά που καλούνται να αναλάβουν κίνδυνο, ρίσκο για την Ελλάδα και όπως θέλουμε να σέβονται εμάς και την αξιοπρέπειά μας –την οποία δεν εκχωρούμε σε κανέναν- έτσι πρέπει κι εμείς να καταλαβαίνουμε τα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα που καλώς ή κακώς υπάρχουν σε δεκαέξι άλλες χώρες, προβλήματα που μπορεί να είναι ιδεολογικά, ιδεοληπτικά, πολιτιστικά, συγκυριακά, εκλογικά, αλλά πάντως υπάρχουν και είναι μέσα στη ζωή μίας δημοκρατικής χώρας, κάθε δημοκρατικής χώρας.
Θέλω λοιπόν να είμαι σαφής. Τις μέρες αυτές με την τρόικα συζητάμε και αξιολογούμε από κοινού τα μακροοικονομικά δεδομένα, την κατάσταση της πραγματικής οικονομίας, το επίπεδο της ύφεσης, τις προοπτικές της νέας χρονιάς και των επομένων ετών μέχρι το 2014. Οι δημοσιονομικοί μας στόχοι είναι δεδομένοι και δεν τους επαναδιαπραγματευόμαστε, αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η ύφεση επηρεάζει –μόνον ως ένα βαθμό όμως- τα δημοσιονομικά αποτελέσματα.
Έχουμε την υποχρέωση να συνεχίσουμε αταλάντευτα την πορεία εφαρμογής όλων των ψηφισθέντων και ισχυόντων μέτρων του Προϋπολογισμού, του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος και των εφαρμοστικών νόμων. Πρέπει να δώσουμε ξανά μία νέα μεταρρυθμιστική και εκσυγχρονιστική ώθηση διότι εάν έχουμε καλά αποτελέσματα στις διαρθρωτικές αλλαγές, τότε μπορούμε να συζητήσουμε με πολύ μεγαλύτερη αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα όλα τα ζητήματα που αφορούν το δημοσιονομικό επίπεδο.
Άρα, όλα όσα έχουμε αποφασίσει εδώ στη Βουλή των Ελλήνων -πολλές φορές με ευρύτατη συναίνεση- για την αναδιάρθρωση των φορέων, για τις εργασιακές σχέσεις, για τις ιδιωτικοποιήσεις –το σχετικό κεφάλαιο ψηφίστηκε με πλειοψηφία που προσεγγίζει τους 260 Βουλευτές- θα τα προωθήσουμε με μεγαλύτερη ταχύτητα και μεγαλύτερη αποφασιστικότητα.
Δεν συνδέεται το πρόβλημα των ιδιωτικοποιήσεων με το Χρηματιστήριο. Είδατε σήμερα τη στάση του Χρηματιστηρίου, την εκτίναξη. Η χρηματιστηριακή αποτίμηση είναι μία παράμετρος. Μπορούμε να κάνουμε και θα κάνουμε πάρα πολλά πέραν της χρηματιστηριακής παραμέτρου. Υπάρχουν δικαιώματα, συμμετοχές, συμβάσεις που δεν εξαρτώνται από τη χρηματιστηριακή αποτίμηση και υπάρχουν μηχανισμοί ενσωμάτωσης μελλοντικών χρηματιστηριακών υπεραξιών.
Η ιδιωτικοποίηση έχει και μία ταμειακή διάσταση γιατί τα 28 δισεκατομμύρια είναι τμήμα του προγράμματος στήριξης της ελληνικής οικονομίας μέχρι το 2014, όμως η κύρια διάσταση είναι διαρθρωτική. Η ιδιωτικοποίηση σημαίνει μικρότερο, εξυπνότερο και φθηνότερο για τον πολίτη κράτος, καλύτερη εξυπηρέτηση, ευκαιρία για νέες επενδύσεις, δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης, υγιέστερο ανταγωνισμό στην αγορά, φθηνότερες και καλύτερες υπηρεσίες για τον πολίτη.
Το ίδιο ισχύει και με την αναδιάρθρωση των φορέων σε σχέση με την περιβόητη εργασιακή εφεδρεία. Η αναδιάρθρωση των φορέων έχει ψηφιστεί, ρυθμίζεται πλήρως από το νόμο για πάρα πολλούς φορείς και υπάρχει η θεσμική ευελιξία με κοινές υπουργικές αποφάσεις να γίνουν οι αναγκαίες αναδιαρθρώσεις σε οποιονδήποτε φορέα του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Και θα γίνουν εμπροθέσμως.
Αλλά, η εργασιακή εφεδρεία δεν αφορά μόνο ή κυρίως τους φορείς αυτούς. Αφορά το σύνολο του στενού -πλην των μονίμων δημοσίων υπαλλήλων, των τακτικών δημοσίων υπαλλήλων- δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα γιατί εκεί υπάρχουν περιπτώσεις πλεονάζοντος προσωπικού που δεν έχει τα προσόντα, που δεν έχει δυνατότητα προσαρμογής και που είναι σε μια ηλικία κοντά στη συνταξιοδότηση, όπου μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα καθεστώς φιλικό, αλλά και δημοσιονομικά πάρα πολύ χρήσιμο με άμεσα αποτελέσματα. Να μειώσουμε τη δαπάνη.
Γιατί, ας μη ξεχνάμε ότι όταν λέμε δημόσιες δαπάνες εννοούμε κυρίως μισθούς, συντάξεις, επιχορηγήσεις ασφαλιστικών και προνοιακών φορέων. Άρα, κάθε μείωση δαπάνης σημαίνει σε πολύ μεγάλο βαθμό και μείωση κάποιου εισοδήματος. Κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι φορείς κοινωνικής ασφάλισης όπως το ΙΚΑ ή ο Οργανισμός Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών, λόγω μειωμένων εσόδων, λόγω αύξησης της ανεργίας, λόγω μείωσης των αποδοχών και άρα των ασφαλίστρων, αντανακλάται στον προϋπολογισμό ως αύξηση της δαπάνης, δηλαδή της επιχορήγησης. Αυτό είναι το πρόβλημα της ύφεσης.
Από την άλλη, στο μέτωπο των δημοσίων εσόδων η μάχη για την φοροδιαφυγή και τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης πρέπει να αποκτήσει νόημα ως έκφραση. Και αποκτά με όλα όσα έχουμε κάνει.
Με ερωτήσατε: «θα δημοσιευθούν τα ονόματα των μεγάλων οφειλετών στο διαδίκτυο;». Ναι! Άμεσα. Τις προσεχείς μέρες. Οι επωνυμίες των νομικών προσώπων, για τις οποίες δεν υπάρχει πρόβλημα προσωπικών δεδομένων, θα δημοσιευθούν άμεσα. Για τα ονόματα των φυσικών προσώπων αναμένω μια άμεση απάντηση από την αρχή προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.
Έχουμε μια μέθοδο που είναι πάρα πολύ απλή: Ανακοινώνεται ότι όσοι οφείλουν άνω των 150.000 ευρώ στο δημόσιο και αυτά έχουν βεβαιωθεί και το γνωρίζουν, θα δουν τα ονόματά τους να αναρτώνται. Άρα, αν εντός δέκα ημερών δεν προβάλλουν αιτιολογημένες αντιρρήσεις στη Γενική Διεύθυνση Ελέγχων της Γενικής Γραμματείας Φορολογικών και Τελωνειακών Θεμάτων, θα θεωρήσουμε ότι δεν υπάρχει αντίρρηση και θα αναρτηθούν τα ονόματα.
Ελβετία: θα έχετε πληροφορηθεί ίσως ότι ήδη ανακοινώθηκαν συμφωνίες της Ελβετικής Συνομοσπονδίας με το Ηνωμένο Βασίλειο και με την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Στόχος μας είναι να κινηθούμε στο πρότυπο αυτό που είναι δεδομένο και άρα ευκολότερα τώρα. Όμως αυτό δεν δίνει ονόματα. Δίνει φορολογικό αποτέλεσμα. Και όχι άμεσα. Σε δυο χρόνια, το 2013. Εμείς θα επιδιώξουμε κάτι αμεσότερο και ταχύτερο, αλλά πάντως σε αυτό το πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί τώρα ανάμεσα στην Ελβετία και δυο άλλες χώρες. Εμείς ακολουθούμε τώρα με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ταχύτητα.
Για τις καταθέσεις στο εξωτερικό, με σεβασμό στο κοινοτικό δίκαιο και την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων, χωρίς να παραβιάζουμε καμία ρήτρα του ευρωπαϊκού κοινοτικού δικαίου, λόγω της απόλυτης άρσης του τραπεζικού απορρήτου που ήδη έχουμε εφαρμόσει εδώ και περίπου ενάμιση μήνα, έχουμε ζητήσει ήδη -και έχει εκδοθεί η σχετική απόφαση- όλα τα στοιχεία για εμβάσματα άνω των 100.000 ευρώ από τις τράπεζες. Και έχουμε παρακαλέσει να ξεκινήσουμε από τα μεγαλύτερα προς τα μικρότερα. Και το ίδιο αφορά και τους τόκους και τις πιστωτικές κάρτες ιδρυμάτων εξωτερικού όταν έχουμε μεγάλη κατανάλωση.
Αλλά, όπως μου δόθηκε η ευκαιρία να πω και με αφορμή το 23% στην εστίαση, μπορούμε να μιλήσουμε όσο θέλετε για τους συντελεστές. Αλλά για να μιλήσουμε για τους συντελεστές και να κάνουμε όσο πιο γενναιόδωρες κινήσεις μπορούμε για να βοηθήσουμε την αγορά, πρέπει να καταπολεμήσουμε πρώτα τη διάχυτη φοροδιαφυγή, τη μεγάλη παραοικονομία. Πρέπει δηλαδή, να βρούμε απλούς πρακτικούς μηχανισμούς είσπραξης και απόδοσης του Φ.Π.Α. Ναι, από ένα ποσό και μετά ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας πρέπει να καταβάλλεται μέσω τραπεζών απευθείας στο δημόσιο, όχι να εισπράττεται και να αποδίδεται.
Επίσης, πρέπει να δούμε τι γίνεται μεταξύ έκδοσης τιμολογίου και πληρωμής και εξόφλησης τιμολογίου, διότι οι όροι συναλλαγών στην αγορά βασανίζουν τις επιχειρήσεις και ιδίως τους μικρούς και μεσαίους προμηθευτές έναντι των μεγάλων εμπορικών αλυσίδων. Και, βεβαίως, πρέπει να δούμε το ζήτημα αυτό και με τις ακάλυπτες επιταγές.
Στο πλαίσιο της συζήτησης για το Εθνικό Φορολογικό Σύστημα θα συζητήσουμε όχι μόνο για φόρους αλλά και για εισφορές, για ενιαίο μηχανισμό επιβολής και είσπραξης, για όρους συναλλαγών. Διότι χωρίς τους όρους συναλλαγών δεν έχει νόημα να μιλάει κανείς για κανόνες απεικόνισης των συναλλαγών φορολογικά.
Βεβαίως, όλα αυτά θα αποκτήσουν το πλήρες σχήμα τους μόλις ολοκληρωθεί η εφαρμογή των αποφάσεων της Ευρωζώνης της 21ης Ιουλίου, δηλαδή, μόλις αρχίσει η ροή του νέου προγράμματος στήριξης και μόλις ολοκληρωθεί και το λεγόμενο PSI, το Private Sector Involvement, δηλαδή η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα.
Αυτή τη στιγμή οργανώνουμε μία πρωτοφανούς έκτασης καινοφανή επιχείρηση στην οποία μετέχουν εξήντα χώρες, εξήντα Υπουργεία Οικονομικών. Και αυτό θα έπρεπε να είναι μία προσπάθεια πραγματικά εθνική. Συλλογική.
Ζήτησα να ενημερώσω αύριο τον Αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, και για το πλαίσιο των συζητήσεών μας με την τρόικα και για την πορεία εφαρμογής όλου του πλέγματος των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου -και το ίδιο θα κάνω με όλους τους πολιτικούς Αρχηγούς- γιατί η γνώση σίγουρα είναι προϋπόθεση της ευθύνης. Η πλήρης πληροφόρηση είναι προϋπόθεση της ευθύνης.
Ενημερώνω τους συναδέλφους μου στον Κοινοβουλευτικό Τομέα Εργασίας του ΠΑΣΟΚ στο επίπεδο που ενημερώνεται το Υπουργικό Συμβούλιο. Και στο ίδιο επίπεδο θα είναι ενημερωμένοι και οι Αρχηγοί των πολιτικών κομμάτων. Διότι η πλήρης πληροφόρηση νομίζω ότι επιτρέπει και επιβάλλει σε όλους να λαμβάνουν υπόψη τους όλες τις παραμέτρους και φυσικά να διατυπώνουν, όπως είναι θεσμικά αυτονόητο, έναν υπεύθυνο πολιτικό λόγο. Το ίδιο θα κάνω, βέβαια, και στη Βουλή -και στη Διαρκή Επιτροπή και στην Ολομέλεια- όποτε μου δίνεται η ευκαιρία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βλέπετε από τον εσωτερικό διάλογο που αναπτύχθηκε προηγουμένως μεταξύ των συναδέλφων επερωτώντων Βουλευτών του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, ότι μία συζήτηση για την οικονομία, για την οικονομική πολιτική είναι μία συζήτηση που βεβαίως έχει πρακτικό χαρακτήρα, αλλά μπορεί να έχει και ιδεολογικό και αξιακό χαρακτήρα.
Η κρίση για εμάς είναι μία κρίση ηθική, όχι ηθικολογική. Είναι μία κρίση του εθνικού ήθους. Είναι μία κρίση της ταυτότητάς μας, της αυτοπεποίθησής μας. Πρέπει να κάνουμε μεγάλες υπερβάσεις. Χρειάζεται μεγαλύτερη γενναιοδωρία, ειλικρίνεια και δουλειά. Δουλειά!
Οι ενδογενείς πόροι πάνω στους οποίους θα στηριχθεί η ανασυγκρότηση της χώρας, είναι ο εθνικός πλούτος, η γη, τα συγκριτικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τον τουρισμό, τη ναυτιλία, την πρωτογενή παραγωγή, το μυαλό και τα χέρια των Ελλήνων και των Ελληνίδων. Θέλει δουλειά, επινοητικότητα, ανάληψη κινδύνου και αφοσίωση σε ένα σκοπό.
Στις μεταπολεμικές και μετεμφυλιακές δεκαετίες, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80, δεν υπήρχαν σύγχρονα χρηματοοικονομικά και χρηματοπιστωτικά εργαλεία. Υπήρχε δουλειά, προσήλωση, αποταμίευση, επένδυση και μέσα σε ένα περιβάλλον εξαιρετικά δύσκολο και πολιτικά και κοινωνικά.
Τώρα, βεβαίως, έχουμε ζήσει μία άλλη, πολύ πιο εύκολη και πιο γρήγορη εκδοχή. Και πρέπει να κρατηθούμε στο επίπεδο διαβίωσης που έχουμε φτάσει. Όλοι θέλουμε να πηγαίνουμε προς το καλύτερο και όχι προς το χειρότερο. Αυτό θέλει μια συλλογική προσπάθεια. Η γκρίνια, η συνεχής αυτοταπείνωση, η αμφισβήτηση των πάντων, η έλλειψη κατανόησης, η αμφισβήτηση του αυτονοήτου δεν οδηγούν πουθενά. Έχουμε φτάσει σε αδιέξοδο! Η χώρα καθηλώνεται μόνη της, διότι μετατρέπει το πρόβλημα σε υπαρξιακή κρίση.
Μα, επιτέλους έχουμε ένα οικονομικό πρόβλημα, το οποίο δημιουργήσαμε εμείς και έχουμε πολιτική ευθύνη όσοι ασκήσαμε εξουσία και έχουν οικονομική ευθύνη όσοι έχουν τη μεγάλη οικονομική εξουσία. Όμως, από του σημείου αυτού μέχρι του σημείου να έχουμε περιπέσει σ’ ένα είδος συλλογικής εθνικής κατάθλιψης, η απόσταση είναι πάρα πολύ μεγάλη.
Αυτό πρέπει να το ξεπεράσουμε, να το υπερβούμε για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε την ορμή που απαιτείται. Την έχουμε! Έχουμε τους πόρους και τις δυνατότητες! Δεν πρέπει να θυσιάζουμε στην πολιτική σκοπιμότητα έναν πολύ μεγάλο εθνικό στόχο. Αυτό νομίζω είναι το ζητούμενο, αυτό είναι το σημείο από το οποίο πρέπει να ξεκινήσουμε.
Σας ευχαριστώ.
Δευτερολογία
Κύριε Πρόεδρε, αναφερθήκατε στο 1897, στη μεγάλη εθνική ήττα. Και είπατε ορθά ότι η ιστορία διδάσκει πως η Ελλάδα μόνο για λίγο ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά. Ξέρετε, η μεγάλη εθνική ήττα του 1897 ήταν αποτέλεσμα μιας ρητορείας χωρίς αντίκρισμα, μιας υπερπατριωτικής δήθεν εθνικής ρητορείας, η οποία οδήγησε απαράσκευη τη χώρα σε μια σύγκρουση και σε ταπείνωση.
Χρειάζεται, λοιπόν, σχέδιο. Και γι’ αυτό μετά το 1897 ήρθε το Κίνημα στο Γουδή, ο Ελευθέριος Βενιζέλος και η ανασυγκρότηση της χώρας μέσω των Βαλκανικών Πολέμων. Ας θυμηθούμε, λοιπόν, τα βαθύτερα ιστορικά δεδομένα.
Λέτε: «δεν βγαίνουν οι αριθμοί». Οι αριθμοί είναι πράγματι, πάρα πολλοί δύσκολοι και επίμονοι. Αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να αντιπαραταχθούμε με τους αριθμούς, να συμβιώσουμε με τους αριθμούς, να νικήσουμε τους αριθμούς. Η οικονομία είναι αριθμοί. Αλλά εν τέλει, η οικονομία είναι άνθρωποι, που παράγουν, που καταναλώνουν, που ελπίζουν, που αγωνιούν, που εργάζονται, ή το χειρότερο, που είναι άνεργοι και νιώθουν παρίες.
Επίσης, έχουν μια άλλη ιδιότητα οι αριθμοί. Μπορούν να μεταβληθούν με εντυπωσιακό τρόπο αν αλλάξουν ορισμένα, μικρά δεδομένα. Δεν θα επικαλεστώ το σημερινό παράδειγμα του Χρηματιστηρίου -δεν μου αρέσει να επικαλούμαι το Χρηματιστήριο- αλλά ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι μία μονάδα αλλαγή στο ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ μπορεί να αλλάξει εντυπωσιακά την καμπύλη του δημοσίου χρέους τα επόμενα τριάντα χρόνια. Μία επιτυχής εξέλιξη σε όσα διαχειριζόμαστε τώρα σε σχέση με τη συμμετοχή του διεθνούς ιδιωτικού τομέα, στο περιβόητο PSI, μπορεί να αποκλιμακώσει τα speads και αυτό να ανοίξει τη διατραπεζική αγορά και να αλλάξει το επίπεδο ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών και άρα συνολικά της ελληνικής οικονομίας.
Λέτε, σωστά: «Έχουμε τις πολιτικές προϋποθέσεις για να κάνουμε κάτι τέτοιο;» Ποιος κατέστρεψε τις πολιτικές προϋποθέσεις; Γιατί δεν έχουμε τις πολιτικές προϋποθέσεις; Γιατί υπάρχει μια τόσο συμβατική και αδιέξοδη πολιτική όξυνση, ένας τόσο ανεπτυγμένος κομματικός πατριωτισμός υπό συνθήκες κρίσης;
Μπορούμε άμεσα να κάνουμε κάτι, το οποίο αλλάζει το κλίμα. Ο τρόπος με τον οποίο συνεργάζεται η Κυβέρνηση με την Αντιπολίτευση, μπορεί να είναι εξαιρετικά δημιουργικός. Η καθαρή, έντιμη και ειλικρινής συνεργασία Κυβέρνησης- Αντιπολίτευσης είναι η βάση της εθνικής συνεννόησης και της εθνικής ενότητας. Ας δοκιμάσουμε αυτό.
Θα δείτε και από την ενημέρωση που θα κάνω σε εσάς, μετά την κυρία Παπαρήγα και τον κ. Σαμαρά, ποια είναι τα δεδομένα με τα οποία κινούμαστε και θα μου πείτε –όχι μόνο πολιτικά αλλά και τεχνοκρατικά- τι άλλες δυνατότητες υπήρχαν. Κάντε μας υποδείξεις. Βοηθήστε μας όλοι στη διαπραγμάτευση. Ελάτε να στείλουμε ένα μήνυμα ενότητας στην πράξη προς τον ελληνικό λαό.
Εμείς επωμιζόμαστε ένα τεράστιο βάρος. Και είναι καθήκον μας και υποχρέωση μας, να κάνουμε αυτό που κάνουμε. Εσείς, έχετε μεγαλύτερη άνεση να βλέπετε τα πράγματα, χωρίς το βάρος της διοίκησης του κράτους. Η πολιτική του κράτους –σας διαβεβαιώ- είναι πολύ πιο εύκολη από τη διοίκηση του κράτους.
Θέλω, όμως, να είμαι πάρα πολύ σαφής σε σχέση με τα ερωτήματα που θέσατε για το τραπεζικό σύστημα, γιατί εδώ δεν χωρούν μισόλογα. Οι συγχωνεύσεις είναι πρωτοβουλία των τραπεζών. Οι συγχωνεύσεις, όμως, απαιτούν τη συμμετοχή και την έγκριση του Δημοσίου. Το Δημόσιο σήμερα με τους επιτρόπους του στα Διοικητικά Συμβούλια των δύο τραπεζών συμφώνησε στην κίνηση της διαδικασίας και ως Γενική Συνέλευση των προνομιούχων μετόχων των δυο εταιρειών θα εξετάσει το αναλυτικό σχέδιο και βεβαίως θέλουμε να το εγκρίνουμε –και θα το εγκρίνουμε- γιατί θέλουμε να προκύψει μια μεγαλύτερη ανταγωνιστική τράπεζα με προέχουσα θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδίως στην Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Αλλά, για εμάς προέχει η υπεράσπιση των συμφερόντων του Δημοσίου, των καταθετών και βεβαίως της εθνικής οικονομίας μέσα από τις επενδύσεις και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Άρα, όλα όσα έχουμε πει για το Σύμφωνο Ρευστότητας, όλα όσα έχουμε πει για τη σχέση τραπεζών και πραγματικής οικονομίας ισχύουν απολύτως.
Το Δημόσιο πρέπει να θυμηθούμε τι έχει προσφέρει στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, με συμμετοχή στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου μέσω προνομιούχων μετοχών, με ειδικά ομόλογα, τα οποία ενίσχυσαν τη θέση των τραπεζών στην παροχή εγγυήσεων προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με εγγυήσεις. Αθροιστικά οι ψηφισμένες εγγυήσεις και τα άλλα μέτρα υποστήριξης φθάνουν, από το 2008 μέχρι σήμερα, τα 90 δισεκατομμύρια!
Άρα, έχουν ληφθεί μέτρα, τα οποία τώρα έρχονται να συμπληρωθούν με δυο πάρα πολύ σημαντικούς μηχανισμούς: την πλήρη διασφάλιση της ρευστότητας των τραπεζών μέσω του Ευρωσυστήματος, μέσω της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Τράπεζας της Ελλάδος –όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης- και μέσω της ενίσχυσης της κεφαλαιακής επάρκειας, εάν προκύψει η ανάγκη ενίσχυσης λόγω συμμετοχής στο PSI –στη διαδικασία που μετέχουν όλες οι τράπεζες του κόσμου- ή λόγω ανάγκης αύξησης των εποπτικών κεφαλαίων μετά τον έλεγχο των χαρτοφυλακίων χορηγήσεων των τραπεζών.
Τον Μάιο αποφασίστηκε να γίνει ο έλεγχος αυτός από μια έμπειρη διεθνώς εταιρεία που έκανε τον έλεγχο αυτό στην Ιρλανδία και σε πολλές άλλες χώρες. Επρόκειτο για μια επιλογή του Ευρωσυστήματος, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Τράπεζας της Ελλάδος. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θέλει να γνωρίζει σε ποια κατάσταση είναι οι τράπεζες που χρηματοδοτεί γενναιόδωρα με 120 δισεκατομμύρια και το ελληνικό Δημόσιο έχει κάθε λόγο να ξέρει ποια είναι η πραγματική κατάσταση ενός συστήματος που είναι απολύτως διασφαλισμένο και το οποίο στηρίζει με εγγυήσεις ύψους 90 δισεκατομμυρίων.
Ήδη, έχουμε μετάσχει στο μετοχικό κεφάλαιο με περίπου 4 δισεκατομμύρια από το 2008 με τις προνομιούχες μετοχές. Είμαστε σε απόλυτη συνεννόηση με το τραπεζικό μας σύστημα. Δεν αφελληνίζεται το τραπεζικό σύστημα. Νομίζω ότι χαιρόμαστε όλοι για την παρουσία της Εθνικής Τράπεζας στην Τουρκία με την Finansbank.
Σήμερα, οι δυο τράπεζες που συγχωνεύονται, η Alpha και η Eurobank, τόνισαν, με την ανακοίνωση Τύπου που έκαναν, τη διεθνή τους παρουσία, πόσο μεγάλη είναι η συμμετοχή τους στην τραπεζική αγορά της Ρουμανίας, της Βουλγαρίας, της Πολωνίας, των Σκοπίων, της Σερβίας, της Αιγύπτου.
Είναι παρούσες οι γαλλικές τράπεζες στην Ελλάδα με τη Société Générale και την Crédit Agricole στη Γενική και την Εμπορική. Είναι παρούσα η Πορτογαλία. Δεν αφελληνίζονται οι τράπεζες ούτε έχασε η Finansbank τον τουρκικό της χαρακτήρα, γιατί αλλιώς θα έχανε ενδεχομένως και το καταθετικό της κοινό. Άρα, ισότιμη μεταχείριση θέλουμε σε μια ανοικτή διεθνή αγορά.
Είναι, λοιπόν, πάρα πολύ σημαντικό να ξέρουμε ότι υπάρχουν αυτοί οι μηχανισμοί, οι οποίοι θα κινηθούν με απόλυτη διαφάνεια στο πλαίσιο των αποφάσεων της ευρωζώνης. Οι ελληνικές τράπεζες είναι απολύτως διασφαλισμένες και από πλευράς ρευστότητας και από πλευράς επάρκειας του μετοχικού τους κεφαλαίου. Θέλουμε ξένους επενδυτές. Η παρουσία ξένων επενδυτών δεν αφελληνίζει την ελληνική οικονομία. Οι επενδύσεις στα ακίνητα δεν αφελληνίζουν την ελληνική γη, όπως είναι για παράδειγμα οι προοπτικές που έχουν τα τουριστικά ακίνητα.
Είναι, λοιπόν, καθαρή και σαφής η απάντηση αυτή και θέλω να την ακούσει ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα που εμπιστεύεται τις τράπεζες ως καταθέτης και περιμένει να βοηθηθεί από αυτές ως επενδυτής, ως επιχειρηματίας και τελικά ως εργαζόμενος.
Το ίδιο ισχύει και σε σχέση με τις επιχειρήσεις. Οι επιχειρήσεις μέσα από αυτή τη διαδικασία θα αναδιαρθρώσουν και αυτές τα χρέη τους και θα εξυγιανθούν. Δεν υπάρχει μεγάλη ανταγωνιστική επιχείρηση η οποία να μην έχει αναζητήσει διεθνή δανεισμό με καλύτερα επιτόκια. Δεν υπάρχει ελληνική επιχείρηση, η οποία έχει ανταγωνιστικότητα και εξωστρέφεια, που δεν έχει αναζητήσει και δεν αναζητά δανεισμό εκτός ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
Άρα, δεν υπάρχει καμία μονοσήμαντη σχέση και κανένας κίνδυνος, αρκεί να υπάρχουν επιχειρήσεις που επενδύουν, επιχειρηματίες που κινδυνεύουν κεφάλαια και είναι έτοιμοι να πάρουν νέες πρωτοβουλίες για το δικό τους συμφέρον αλλά και για το συμφέρον της εθνικής οικονομίας και των εργαζομένων τους.
Το ίδιο αφορά και τον Φόρο Προστιθέμενης Αξίας. Λέτε ότι όταν ανεβαίνει η φορολογία, πλήττεται η αγορά, σε μια φυσιολογική αγορά που δεν φοροδιαφεύγει, σε μια φυσιολογική αγορά που δεν έχει ένα ισχυρό παραοικονομικό σκέλος. Εσείς μετέχετε -και σας επαινώ γι’ αυτό- από την αρχή στο διάλογο για το Eθνικό Fορολογικό Sύστημα μαζί με τη Δημοκρατική Συμμαχία. Όλα τα κόμματα θα μετάσχουν στο επίπεδο της Διαρκούς Κοινοβουλευτικής Επιτροπής. Εκεί θα μιλήσουμε γι’ αυτό. Θα δούμε για παράδειγμα στην εστίαση, συζητώντας ξανά για τους συντελεστές του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, ποιος πρέπει να είναι ο μηχανισμός εντοπισμού του πραγματικού κύκλου εργασιών και άρα και του φόρου εισοδήματος και του φόρου προστιθέμενης αξίας. Θα δούμε τι μηχανισμοί διαφυγής υπάρχουν.
Ξέρετε σε τι πρέπει να μετατρέψουμε την υπόθεση του ΦΠΑ, προκειμένου να φτιάξουμε ένα μηχανισμό είσπραξης και σε δεύτερη φάση να μειώσουμε τους συντελεστές; Σε ένα μεγάλο κίνημα του καταναλωτή, δηλαδή του πολίτη, που επιβάλλει την εφαρμογή της νομοθεσίας μέσω της έκδοσης απόδειξης και της είσπραξης και απόδοσης του ΦΠΑ.
Αυτό είναι το ζήτημα. Διότι, αντί να σκεφτόμαστε μόνο παθητικά, πρέπει να δούμε πώς θα μετατρέψουμε την κατάσταση σε ένα κίνημα καταναλωτικής και άρα κοινωνικής συμπεριφοράς. Πρέπει το νόμιμο να συμφέρει. Εάν το νόμιμο δεν συμφέρει, δεν αποδίδει, δεν εφαρμόζεται. Είναι, δυστυχώς, τόσο απλό.
Κύριε Πρόεδρε του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, θέλω να πω μια κουβέντα ως προς το μισθολόγιο. Υπάρχει κάποια παρεξήγηση. Με το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης επεξεργαζόμαστε μια σύνθετη, θεσμική μεταρρύθμιση που αφορά συνολικά τον δημόσιο υπάλληλο, το βαθμολόγιο του, την υπηρεσιακή του εξέλιξη και το μισθολόγιό του.
Αυτό δε, που έχουμε ετοιμάσει ως προσχέδιο αποδίδει δημοσιονομικό όφελος πολύ μεγαλύτερο από προηγούμενες σκέψεις, οι οποίες ήταν πρωτόλειες, σε σχέση με το πώς θα αποκλιμακωθεί η διαφορά που υπάρχει από κατηγορία υπαλλήλων με άλλη κατηγορία υπαλλήλων. Εμείς κάνουμε κάτι το οποίο είναι εμπροσθοβαρές, άμεσο και αποδίδει σημαντικό δημοσιονομικό όφελος.
Όμως, δεν έχουμε ολοκληρώσει την επεξεργασία αυτή, διότι:
Πρώτον, έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλά προβλήματα σε σχέση με τη νομολογία του Ελεγκτικού Συνεδρίου σε σχέση με τις συντάξεις και την επιρροή ενός νέου μισθολογίου στο συνταξιοδοτικό κόστος, διότι είναι αρκετά περίπλοκη η νομολογία και μπορεί να έχουμε αντίστροφη εξέλιξη, να έχουμε αύξηση της δημόσιας δαπάνης.
Δεύτερον, εγώ προσωπικά επιστημονικά έχω ζήσει οκτώ προσπάθειες επιβολής ενιαίου μισθολογίου τα τελευταία τριάντα χρόνια, που οδήγησαν σε τεράστια κύματα δικών και σε μια νομολογία που τελικά εξουδετέρωσε τα ενιαία μισθολόγια, γιατί επέκτεινε την καλύτερη μεταχείριση σε όλους. Άρα, πρέπει να λύσουμε πολλά θέματα τα οποία δεν μπορούμε να τα λύσουμε μόνοι μας πολιτικά και κοινοβουλευτικά. Θέλει συμμετοχή της Δικαιοσύνης προκειμένου να λυθούν τα θέματα αυτά.
Διότι υπάρχουν θέματα, στα οποία σε ένα σύστημα σαν το δικό μας, πολιτικό και δικαιοκρατικό, δεν μπορεί η Βουλή να πάρει την τελική απόφαση. Αν νομίζετε ότι την παίρνει, μπορεί μετά από λίγους μήνες να βρεθεί προ μεγάλου δημοσιονομικού αδιεξόδου. Και αυτά είναι που συζητούμε και με την Τρόικα και γι’ αυτό ψηφίσαμε δυο δραστικές διατάξεις, την αναστολή της μισθολογικής ωρίμανσης και την περικοπή του επιδόματος αποδοτικότητας, παραγωγικότητας, προκειμένου να αντλήσουμε το δημοσιονομικό όφελος.
Θα σας κάνω τώρα μια εξαγγελία: Η συζήτηση για το ενιαίο μισθολόγιο μόνο για το στενό δημόσιο, μόνο στους δημοσίους υπαλλήλους, είναι αναμφίβολα ανεπαρκής και ατελέσφορη, εάν δεν δούμε ταυτόχρονα και το μισθολογικό καθεστώς στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Διότι διαφορετικά θα δημιουργήσουμε ένα κράτος λειτουργικά παράλυτο. Το αίσθημα δικαίου πρέπει να αποκατασταθεί σφαιρικά και όχι επιλεκτικά. Και βέβαια, αυτό θα το συζητήσουμε πάρα πολύ σύντομα, γιατί ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας των πολύ μεγάλων αλλαγών και στο φορολογικό σύστημα και στο μισθολόγιο και βαθμολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων και στη συγχώνευση των φορέων και σε όλα τα άλλα τα οποία είπα προηγουμένως.
Άρα, σας ευχαριστώ για τη συναινετική και υπεύθυνη διάθεσή σας, αλλά πρέπει να σας πω ότι η Κυβέρνηση είναι πάντα ανοικτή στο διάλογο και πάντα αναζητεί τη συναίνεση. Είπα από την Παρασκευή ότι εμένα μου αρκεί και μια επιλεκτική συναίνεση, συναίνεση à la carte, όπου και αν δοθεί, όπως για παράδειγμα, στο ζήτημα της ανώτατης εκπαίδευσης, που είναι ένα καλό ενθαρρυντικό μήνυμα, ένα καλό δείγμα. Και έχουμε ανάγκη από καλά δείγματα.
