23 Νοεμβρίου 2008
Τι να κάνουμε μετά την απόφαση
του Ευ. Βενιζέλου
Η πρόσφατη απόφαση (23.10.2008) του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ) σχετικά με τη μη συμμόρφωση της Ελλάδας στην οδηγία για την αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων που έχουν αποκτηθεί σε άλλες χώρες-μέλη της Ε.Ε., άνοιξε και πάλι με έντονο τρόπο τη συζήτηση αφενός μεν για την κατάσταση και το μέλλον του δημοσίου πανεπιστημίου, αφετέρου δε για το καθεστώς των «κολεγίων» που παρέχουν στην Ελλάδα εκπαιδευτικές υπηρεσίες στο όνομα πανεπιστημίων άλλων χωρών-μελών, στο πλαίσιο σύμβασης δικαιόχρησης.
*Είναι κατ' αρχάς προφανές ότι έχει διαμορφωθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση μια πραγματική και νομική κατάσταση υπέρ της λειτουργίας αυτών των συμβάσεων δικαιόχρησης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να λειτουργούν εν δυνάμει σε κάθε χώρα 27 διαφορετικά συστήματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης υπό το πρόσχημα ότι υπάρχουν 27 διαφορετικά συστήματα απονομής επαγγελματικών δικαιωμάτων. Μπορεί σήμερα αυτό να αφορά κυρίως υπηρεσίες που διατίθενται στο όνομα βρετανικών πανεπιστημίων, η γενίκευση όμως του φαινομένου δεν είναι καθόλου δύσκολη ιδίως για τις χώρες της «νέας Ευρώπης» (Τσεχία, Σλοβακία, Ρουμανία κ.ο.κ.). Αυτό αφορά και την παροχή υπηρεσιών από επιχειρήσεις συμβαλλόμενες με ιδιωτικά πανεπιστήμια που εδρεύουν στην Κύπρο.
31 Ιουλίου 2008
Αγόρευση Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: «Ίδρυση και λειτουργία Κολλεγίων και άλλες διατάξεις».
27 Ιουλίου 2008
Πώς θα σας φαινόταν αν το πανεπιστήμιο Αθηνών στην Ιατρική Σχολή του οποίου ο τελευταίος εισαγόμενος πρέπει να συγκεντρώσει βαθμό σχεδόν 19, 7, συμβαλλόταν με ιδιωτικές επιχειρήσεις στις οποίες επέτρεπε να παρέχουν στο όνομά του ιατρικές σπουδές σε φοιτητές που δεν συγκέντρωσαν το βαθμό εισαγωγής και αναλάμβανε στη συνέχεια να ολοκληρώσει την εκπαίδευση τους και να τους χορηγήσει πτυχία;
31 Ιουλίου 2008
Παρέμβαση Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: «Ίδρυση και λειτουργία Κολλεγίων και άλλες διατάξεις».
1 Ιουνίου 2008
Να σπάσει ο φαύλος κύκλος στα ΑΕΙ
του Ευ. Βενιζέλου
Το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο είναι εγκλωβισμένο σε ένα φαύλο κύκλο. Η κυβέρνηση πιέζει για την εφαρμογή ενός γραφειοκρατικού νόμου που βασίζεται στην εσφαλμένη αντίληψη ότι το πρόβλημα του πανεπιστημίου είναι διοικητικό. Ταυτοχρόνως με στοχευμένες δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας και του Πρωθυπουργού τροφοδοτεί την καχυποψία ότι πραγματική της προτεραιότητα είναι η προώθηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Ιδιωτικών όχι με την έννοια που έχει ο όρος στις Η.Π.Α.(ιδρυματικού χαρακτήρα πανεπιστήμια προικοδοτημένα με μεγάλες περιουσίες), αλλά στο μυαλό όσων αναπτύσσουν επιχειρηματική δραστηριότητα στον χώρο των ΚΕΣ, μέσω συμβάσεων δικαιόχρησης με βρετανικά, παραδόξως δημόσια, πανεπιστήμια.
Η στάση της κυβέρνησης ενεργοποιεί αμυντικές ή και φοβικές αντιδράσεις που υπονομεύουν τη λειτουργία και θίγουν τελικά την αξιοπιστία του πανεπιστημίου: Καταλήψεις, ενδοπανεπιστημιακή βία, άρνηση της άμεσης και καθολικής συμμετοχής των φοιτητών στις διαδικασίες ανάδειξης πανεπιστημιακών οργάνων με το προκλητικό επιχείρημα ότι παρεμβολή «παραγόντων» από τις φοιτητικές παρατάξεις προστατεύει τους φοιτητές από τις δημαγωγικές επιρροές των υποψηφίων πρυτάνεων!
26 Ιουνίου 2008
Αγόρευση Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση και ψήφιση επί της αρχής των άρθρων, της τροπολογίας και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: «Θεσμικό Πλαίσιο για τις Μεταπτυχιακές Σπουδές».
26 Ιουνίου 2008
Παρέμβαση Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση και ψήφιση επί της αρχής των άρθρων, της τροπολογίας και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: «Θεσμικό Πλαίσιο για τις Μεταπτυχιακές Σπουδές».
1 Ιουνίου 2008
Το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο είναι εγκλωβισμένο σε ένα φαύλο κύκλο. Η κυβέρνηση πιέζει για την εφαρμογή ενός γραφειοκρατικού νόμου που βασίζεται στην εσφαλμένη αντίληψη ότι το πρόβλημα του πανεπιστημίου είναι διοικητικό. Ταυτοχρόνως με στοχευμένες δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας και του Πρωθυπουργού τροφοδοτεί την καχυποψία ότι πραγματική της προτεραιότητα είναι η προώθηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων.