Μάρτιος 2005

Το Συνέδριο αυτό δεν ένα συνέδριο μετά την ήττα, αλλά ένα συνέδριο πριν την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Η επιταχυνόμενη φθορά της κυβέρνησης, ένα μόλις χρόνο μετά την εκλογική της νίκη, αυξάνει τις ηθικές, κοινωνικές και πολιτικές υποχρεώσεις του ΠΑΣΟΚ.

Περισσότερα...

15 Μαρτίου 2005

Μετά το συνέδριο

του Ευ. Βενιζέλου

Το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ήταν ένα εξωστρεφές πολιτικό γεγονός. Εξέπεμψε ένα σαφές και ισχυρό μήνυμα ενότητας, αυθεντικότητας και ανανέωσης. Σε τέτοιου είδους γεγονότα σημασία δεν έχει αυτό που συμβαίνει τις τρεις ημέρες της συνεδριακής διαδικασίας , αλλά όσα προηγούνται και κυρίως όσα έπονται.

Το Συνέδριο ήταν συνεπώς μία ενδιαφέρουσα στιγμή που μπορεί να σηματοδοτήσει την έναρξη μιας νέα πολιτικής περιόδου. Οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο δεν διαμορφώνονται βέβαια από το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, αλλά κυρίως από την πάροδο του πρώτου χρόνου της κυβερνητικής θητείας της Ν.Δ. Μέχρι πριν από λίγο η κυβέρνηση είχε το πλεονέκτημα να συγκρίνει τις πράξεις και τις παραλήψεις των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ με τις υποσχέσεις και τις αξιολογικές κρίσεις του κ. Καραμανλή. Τώρα που η κυβέρνηση διαθέτει τα δικά της πεπραγμένα, αυτά δεν συγκρίνονται μόνο με τον απόηχο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, αλλά και με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του κυβερνώντος κόμματος.

Περισσότερα...

13 Μαρτίου 2005

Τα πολιτικά γενέθλια του κ. Καραμανλή

του Ευ. Βενιζέλου

Λίγες φορές  στην πολιτική ιστορία της χώρας μία κυβέρνηση ανέλαβε τα καθήκοντα της με τόσο προνομιακούς όρους, όσο η κυβέρνηση της Ν.Δ. πριν ένα χρόνο: Η χώρα διέθετε την κεκτημένη ταχύτητα της ολυμπιακής προετοιμασίας και του Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, ενώ στην εξωτερική πολιτική είχαν διαμορφωθεί οι προϋποθέσεις για σημαντικές εξελίξεις στο Κυπριακό και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Ο κ. Καραμανλής είχε καταφέρει, ως αρχηγός της αντιπολίτευσης να διαμορφώσει μία ηθικίζουσα νεοσυντηρητική ρητορεία, βασισμένη στις έννοιες της διαφάνειας και της διαπλοκής σε συνδυασμό με την φθορά που αναπόφευκτα υπέφερε η μακρά παραμονή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.

Περισσότερα...

25 Φεβρουαρίου 2005

Η επιταχυνόμενη φθορά του κ. Καραμανλή και της Κυβέρνησής του, το γεγονός ότι έχει αναδειχθεί η πολιτική αναποφασιστικότητα και το στρατηγικό αδιέξοδο της Νέας Δημοκρατίας, αυξάνουν τις ιδεολογικές, κοινωνικές και πολιτικές υποχρεώσεις του ΠΑΣΟΚ.

Περισσότερα...

28 Νοεμβρίου 2004

[Το πρόβλημα της εθνικής μας στρατηγικής είναι πρόβλημα αίσθησης του χρόνου και συγκεκριμένα πρόβλημα διαδοχής της κυβέρνησης του ΠαΣοΚ από την κυβέρνηση της ΝΔ στη συνείδηση της ευθύνης για τον χειρισμό των πυκνών και κρίσιμων στιγμών που διαμορφώθηκαν] 

Στην ιστορική συνείδηση του ελληνικού λαού ενυπάρχει πάντα ο φόβος της σύγκρουσης και του διχασμού στα εθνικά θέματα, δηλαδή στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. H ανάγκη για εθνική συναίνεση αναδεικνύεται έτσι ως πάνδημη απαίτηση αλλά και ως επαρκές νομιμοποιητικό έρεισμα οποιασδήποτε πολιτικής.

Περισσότερα...

14 Νοεμβρίου 2004

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι χαίρομαι κατ' αρχάς γιατί βρίσκομαι μετά από πολύ καιρό στην Πτολεμαΐδα, χαίρομαι γιατί βρίσκομαι στη φιλόξενη αυτή αίθουσα του εργατικού κέντρου και χαίρομαι γιατί έχω αυτήν την ευκαιρία της επαφής μαζί σας.

Περισσότερα...

9 Οκτωβρίου 2004

Με το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων, όλοι ένιωσαν ότι η Ελλάδα άλλαξε κλίμακα. Ότι κάτι σημαντικό συνέβη. Μία τομή, ίσως. Περιμέναμε συνεπώς - καλόπιστα - να διατυπωθεί από την υπεύθυνη κυβέρνηση το μεταολυμπιακό πρόταγμα της χώρας, οι βασικοί της στόχοι για τα επόμενα χρόνια.

Υποτιμήθηκε προφανώς το γεγονός ότι η κυβέρνηση, από την πρώτη στιγμή, έδινε σαφή δείγματα για τις επιλογές της, που ήταν τελείως διαφορετικού επιπέδου. Αντί λοιπόν να προετοιμάζει ένα μεταολυμπιακό εθνικό σχέδιο ανάπτυξης, προετοίμαζε μία σειρά τακτικών κινήσεων παλαιάς κοπής. H κρίση που προκλήθηκε από το τραγικό δυστύχημα του Σινούκ και συνεχίστηκε από την υπόθεση των μετεγγραφών, απλώς επιτάχυνε κινήσεις που φάνηκαν ως κινήσεις αντιπερισπασμού, ενώ - δυστυχώς - συγκροτούν τον κορμό της πολιτικής σύλληψης της κυβέρνησης.

Περισσότερα...

26 Σεπτεμβρίου 2004

Η πολιτική ευθύνη είναι σύμφυτη με τη δημοκρατική αρχή. Σε ένα δημοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης δεν νοείται άσκηση πολιτικής εξουσίας ή μάλλον αρμοδιότητας χωρίς ανάληψη της αντίστοιχης ευθύνης, τελικά ενώπιον του εκλογικού σώματος, δηλαδή του λαού.

Αυτό που συνήθως ονομάζεται κοινωνία ή ακόμα πιο συχνά κοινή γνώμη δεν είναι παρά άτυπες εκδοχές του λαού, που, εκτός από συλλογικό υποκείμενο, είναι και το ύπατο πολιτικό όργανο. Δεν υπάρχει, συνεπώς, δημοκρατική νομιμοποίηση χωρίς αντίστοιχη πολιτική ευθύνη, αλλά και το αντίστροφο.

Περισσότερα...