25 Ιανουαρίου 2023
Ομιλία Ευ. Βενιζέλου στα εγκαίνια της ατομικής έκθεσης ζωγραφικής του Δημήτρη Λιντζέρη «Κατάθεση Ψυχής», στο Κέντρο Πολιτισμού «Μάνος Λοϊζος» της Νίκαιας
Χαίρομαι καταρχάς γιατί βρίσκομαι στον χώρο αυτό, στη Νίκαια, στο Πολιτιστικό Πολυκέντρο, γιατί ζω μαζί σας αυτή την ωραία ατμόσφαιρα της αποκάλυψης ενός άλλου προσώπου, πιο ιδιωτικού , πιο αυθεντικού, του αγαπημένου μου φίλου και παλιού συναδέλφου στη Βουλή των Ελλήνων, του Δημήτρη Λιντζέρη.
Μιλώ τα τελευταία χρόνια για την προσωπική μου μετακίνηση από το πεδίο της πολιτικής, της μαχόμενης πολιτικής, της κομματικής πολιτικής, της συμβατικής, στη σφαίρα της μεταπολιτικής. Η μεταπολιτική είναι βεβαίως τμήμα του δημόσιου χώρου, είναι μία βαθιά και ουσιαστικά πολιτική δραστηριότητα, με μία θεμελιώδη διαφορά από αυτό που λέγεται συμβατική πολιτική, δεν διεκδικεί κανείς την ψήφο του εκλογικού σώματος, άρα δεν υπακούει στους καταναγκασμούς αυτής της σχέσης με την κοινωνία, με το εκλογικό σώμα. Μπορεί να εκφρασθεί πολύ πιο ελεύθερα, με έναν τρόπο που είναι ειλικρινέστερος, δεν εξυπηρετεί σκοπιμότητες και ως εκ τούτου μπορεί να είναι κανείς πιο γνήσιος, εφόσον το θέλει να αποκαλύπτει πτυχές της συνείδησής του και βεβαίως να παρουσιάζει τις σκέψεις του, τα συναισθήματά του και άλλες του ιδιότητες που όταν ο πολιτικός είναι μάχιμος και μαχόμενος είναι αναγκασμένος πολλές φορές να τις κρύψει γιατί μπορεί να «μειώνουν» τη σοβαρότητα, τον επαγγελματισμό και την αφοσίωση του πολιτικού.
Φαντασθείτε πόσο θα είχε δεινοπαθήσει –κατά καιρούς έχει συμβεί αυτό στην ιστορία του ελληνικού πολιτικού βίου– ένας πολιτικός που είναι ποιητής ή ένας πολιτικός που έχει άλλου τύπου ανησυχίες οι οποίες θεωρούνται υπερβολικά ευαίσθητες και ασύμβατες με την αποτελεσματικότητα, τη σκληρότητα, τον ρεαλισμό, τον κυνισμό πολλές φορές που πρέπει να διακρίνουν τον πολιτικό με τη στενή έννοια του όρου, γιατί ο πολιτικός βεβαίως με την ευρεία έννοια του όρου ταυτίζεται με τον κάθε πολίτη, ο κάθε πολίτης είναι πολιτικός και πρέπει να είναι πολιτικός.
Ο Δημήτρης Λιντζέρης είναι ένας επιστήμονας πρωτίστως, ένας γιατρός, ένας γυναικολόγος, άρα ένας γιατρός με ιδιαίτερη ευαισθησία, που αντιλαμβάνεται πώς λειτουργεί το μυστήριο της φύσης, το μυστήριο της δημιουργίας, αυτό ,Σεβασμιότατε, έχει τη μεγαλύτερη σημασία από όλα τα άλλα. Ένας γιατρός από τη φύση του λειτουργήματός του πρέπει να είναι πάντα πρόθυμος, έτοιμος, αλληλέγγυος. Ως εκ τούτου έχει ορισμένα ιερατικά χαρακτηριστικά ο γιατρός.
Ο Δημήτρης ως βουλευτής για 12 χρόνια, στην Περιφέρεια Β’ Πειραιώς που είναι ταυτισμένη στην εθνική συνείδηση με αυτό που λέγεται λαϊκή γνησιότητα έχει προσφέρει πολύ σημαντικό έργο, ειδικότερα δε ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ την κρίσιμη περίοδο μέχρι το 2012, την περίοδο κυρίως της οικονομικής κρίσης, της μεγάλης δοκιμασίας, όταν έπρεπε να φερθεί το πολιτικό σύστημα υπεύθυνα, αντιδημαγωγικά, να πει πράγματα δυσάρεστα και να λάβει αποφάσεις οι οποίες δημιούργησαν αντιδράσεις και έφεραν πολλούς φίλους και συναγωνιστές στην αντίπαλη όχθη. Στάθηκε όρθιος, έδειξε το πρόσωπο του πολιτικού που είναι υπεύθυνος, που μπορεί να συμπράξει στην ανάληψη μίας μεγάλης ιστορικής ευθύνης και να μοιραστεί μαζί με άλλους, μαζί μας, δυσανάλογο κόστος, κόβοντας στην πραγματικότητα κομμάτια του εαυτού του, της σχέσης του με την κοινωνία, της σχέσης του με το εκλογικό σώμα. Αυτό είναι μία πράξη, μία απόφαση η οποία μπορεί να έχει μακροχρόνιες επιπτώσεις και σίγουρα έχει και επιπτώσεις ψυχικές και διανοητικές.
Το μεγαλύτερο όμως πλεονέκτημα είναι ότι αυτού του είδους η εμπειρία σου χαρίζει μία αίσθηση επαφής με την ιστορία, σε απομακρύνει από τη συγκυρία, από τον τρέχοντα χρόνο, από το βραχύ χρόνο, σε αναγκάζει, είτε το καταλαβαίνεις είτε όχι, να έρθεις σε επαφή με το μακρύ ιστορικό χρόνο, να δεις τα πράγματα από απόσταση, να δεις τη μεγάλη διάρκεια. Βεβαίως αυτό έχει μία διάσταση η οποία δεν είναι απλώς πολιτική ή με έναν πιο σύνθετο και διαρκή τρόπο, ιστορική, γιατί η ιστορία στην πραγματικότητα γεννιέται από τα γεγονότα και τη διαδοχή τους, αλλά γίνεται αντιληπτή μόνο όταν διαμορφώνονται άλλες καταστάσεις . Αλλά θα μου επιτρέψετε να πω, για να τιμήσω τον παριστάμενο εδώ Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιώς, τον κ. Σεραφείμ, ότι αυτό έχει και μία θεολογική διάσταση, μας φέρνει σε επαφή με ορισμένα ερωτήματα τα οποία τα έχει ο κάθε άνθρωπος μέσα του, είναι ερωτήματα υπαρξιακά, είναι ερωτήματα εσχατολογικά στην πραγματικότητα.
Η κα. Σχινά, έγκριτη ιστορικός και θεωρητικός τέχνης, έχει επιμεληθεί την έκθεση, έχει γράψει μια εξαιρετική εισαγωγή στον κατάλογο και έχει τοποθετήσει από πλευράς επιστημονικής το έργο του Δημήτρη Λιντζέρη. Δεν θα πω τίποτα σχετικό, όμως αυτό που έχει από τη δική μου οπτική γωνία σημασία, είναι ότι ο Δημήτρης με μεγάλη ωριμότητα και μεγάλη μετριοπάθεια, μετριοφροσύνη και ταπεινότητα, δηλώνει ότι τα βασικά ενδιαφέροντά του είναι αυτή η σχέση του με την ιστορία, η σχέση του με τη θρησκεία, η σχέση του με τις μνήμες του, οικογενειακές, προσωπικές, μνήμες αυτού που θα λέγαμε παλιά γειτονιά, τοπική κοινωνία, με το προσφυγικό στοιχείο, με τη Μικρασιατική Καταστροφή που πέρυσι την αναστοχαστήκαμε λόγω της δραματικής επετείου και φέτος που συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη Συνθήκη της Λωζάνης θα την επαναξιολογήσουμε, γιατί έχουμε πάρα πολλά να σκεφτούμε σε αυτή την άσκηση αναστοχασμού που πρέπει να είναι η ζωή μας συνεχώς.
Το κορυφαίο βέβαια έργο θα το παρουσιάσει η κα. Σχινά, θα το παρουσιάσει ο κατεξοχήν ειδικός που είναι ο εθνικός μας χαρτογράφος, καθηγητής της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πρώην Υπουργός Περιβάλλοντος και Χωροταξίας, ο Βαγγέλης Λιβιεράτος, ο οποίος θα λάβει το λόγο μετά από εμένα, γιατί το μεγάλο έργο είναι ο χάρτης, θα μπορούσε να είναι η χάρτα, η αναγωγή στο Ρήγα είναι προφανής. Πρόκειται για μία εικαστική σύλληψη του ελληνισμού, του ευρύτερου βαλκανικού χώρου, είναι μία αντίληψη της ιστορίας η οποία συμπυκνώνεται εικαστικά.
Αυτό αξίζει κανείς να το αναλύσει αυτοτελώς, γιατί πια εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα έργο ζωγραφικό , εικαστικό, εδώ έχουμε να κάνουμε με μία πρόσληψη της ιστορίας, πρόσληψη της εθνικής ταυτότητας και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό να το προσφέρει ένας πολιτικός , διανοούμενος, ενεργός πολίτης όπως ο Δημήτρης Λιντζέρης. Το ίδιο βεβαίως φαίνεται και στα μικρότερα έργα του τα οποία έχουν έναν έντονο λαϊκότροπο αλλά λόγιο χαρακτήρα, αυτόν τον εντυπωσιακό συνδυασμό που θυμίζει, λέει η κα. Σχινά, Γερμανούς ακαδημαϊκούς, σε πολύ μεγάλο βαθμό ζωγράφους, αλλά μήπως δεν θυμίζει και λίγο Θεόφιλο, μήπως δεν θυμίζει και λίγο Τσαρούχη, μήπως δεν θυμίζει και ορισμένες εκδοχές αγιογραφικές;
Εν πάση περιπτώσει, ο Δημήτρης Λιντζέρης εμφανίζεται ως εικαστικός καλλιτέχνης εν ετέρα μορφή, προώρως, είναι ένα είδος προσωπικής επαναφοράς, προσωπικής ανάστασης. Λέει ο Δήμαρχος, ο οποίος έχει εκλεγεί και επανεκλεγεί και έχει μία μακρά διαδρομή στην τοπική αυτοδιοίκηση - όπως και πάρα πολλοί άλλοι εδώ, σημαντικοί άνθρωποι που τους βλέπω όλους και τους χαιρετώ, δήμαρχοι, βουλευτές μας στην περιοχή, σημαντικοί άνθρωποι της κοινωνίας, άνθρωποι που έδωσαν τη ζωή τους στις ένοπλες δυνάμεις- μήπως το ξανασκεφτεί ο Δημήτρης , μήπως πρέπει να συνεχίσει την πολιτική του διαδρομή; Νομίζω ότι κινείται πολύ ώριμα ο Δημήτρης και ξέρει τι πρέπει να κάνει και αυτό δείχνει τη γνησιότητα της έμπνευσής του και τη γνησιότητα απόφασής του να εκθέσει σε κοινή θέα, άρα και σε κοινή πρόσληψη και σε κοινή αξιολόγηση, ένα έργο το οποίο ήταν ένα έργο ιδιωτικό, ένα έργο το οποίο είχε μυστικά χαρακτηριστικά.
Άρα νομίζω ότι ο Δημήτρης έχει σκεφτεί τα πάντα, είμαι βέβαιος ότι έχει συνεκτιμήσει τα πάντα και ως εκ τούτου με πολύ μεγάλη ωριμότητα και με πολύ μεγάλη αποφασιστικότητα, θέλει να πει ότι, κοιτάξτε, εμείς που υπηρετούμε τη δημοκρατία, την αντιπροσωπευτική δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό, το θεσμό των κομμάτων και που γινόμαστε αντικείμενο κριτικής και που στην πραγματικότητα υπαγόμαστε σε μία διαδικασία η οποία είναι διαδικασία ταπεινωτική σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό, έχουμε και τον δικό μας ιδιωτικό, ατομικό τρόπο για να ανυψωθούμε τουλάχιστον ψυχικά και πνευματικά. Αυτόν τον ανυψωμένο Δημήτρη Λιντζέρη, τον χαιρετίζω με πολλή αγάπη και του εύχομαι να συνεχίσει με πεποίθηση και έμπνευση για πολλά-πολλά χρόνια.
