Αθήνα, 2 Μαΐου 2012
Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου, Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, κατά τη συνάντησή του με παραγωγικούς φορείς του Πειραιά στα γραφεία του ΟΛΠ
Κύριε Πρόεδρε, φίλε Γιώργο, ευχαριστώ πάρα πολύ για την υποδοχή.
Φίλες και φίλοι, χαίρομαι γιατί βρίσκομαι σήμερα, 2 του Μάη, αυτό το ηλιόλουστο ανοιξιάτικο πρωινό, στην πόλη του Πειραιά, στο λιμάνι του Πειραιά. Χαίρομαι γιατί βρίσκομαι εδώ μαζί σας.
Είναι υποχρέωσή μου, πριν από τις εκλογές, να έρθω εδώ, όχι μόνο για λόγους συμβολικούς, αλλά γιατί η ναυτιλιακή και λιμενική πολιτική είναι δυο από τους πυλώνες του Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης , του νέου Εθνικού Παραγωγικού Μοντέλου.
Παρουσιάζοντας πριν από μερικές ημέρες, στο Μέγαρο Καρατζά της Εθνικής Τράπεζας το πρόγραμμά μας, τόνισα ότι το Εθνικό Παραγωγικό Μοντέλο βασίζεται στον τόπο και τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι είστε εσείς, είστε ένα δείγμα αντιπροσωπευτικό των δυνατοτήτων που έχει η Ελλάδα σε διανοητικό κεφάλαιο, σε εκπαίδευση, σε πάθος, σε έμπνευση, σε επινοητικότητα, σε δυνατότητα να γίνουν νέα πράγματα, να μετατραπούν ιδέες σε υλικό πλούτο.
Ο τόπος, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει προφανώς τη σχέση μας με τη θάλασσα. Η θάλασσα, ένα φυσικό πλεονέκτημα, μετατρέπεται στην πραγματικότητα σ ένα τεράστιο συγκριτικό, οικονομικό πλεονέκτημα. Άρα λοιπόν, πρέπει να επενδύσουμε εκεί που μας παροτρύνει η φύση, η γεωγραφία, η ιστορία να επενδύσουμε.
Άρα η ναυτιλία, συμπεριλαμβανομένης και της ναυπηγικής βιομηχανίας, συμπεριλαμβανομένης και της λιμενικής βιομηχανίας όπως έχει επικρατήσει να λέγεται τώρα, είναι προνομιακά πεδία, είναι συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Φυσικά δεν έχουμε ακολουθήσει πάντα μια ευθύγραμμη, ορθή οδό στα θέματα αυτά. Έχουν γίνει και παλινωδίες και εσφαλμένες επιλογές. Άρα, ξεκινώντας τις θέσεις που θέλω να παρουσιάσω σήμερα εδώ, στο λιμάνι του Πειραιά, είμαι υποχρεωμένος ν’ αναφερθώ, πριν από οτιδήποτε άλλο, στη δέσμευσή μας για σύσταση του Υπουργείου Ναυτιλίας.
Δεν είναι δυνατόν η μεγαλύτερη ναυτιλιακή δύναμη του κόσμου, δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα της Μεσογείου, η Ελλάδα του Αιγαίου και του Ιονίου, να μη διαθέτει ένα αφιερωμένο στη ναυτιλία Υπουργείο.
Στο οργανόγραμμα της κυβέρνησης προβλέπονται μόνο 14 Υπουργεία. Και ένα από τα 14 αυτά Υπουργεία, πρέπει να είναι και θα είναι το Υπουργείο Ναυτιλίας.
Είναι επίσης προφανές, ότι εδώ στον ΟΛΠ, έχουμε τη βάση για να συγκροτήσουμε το Δίκτυο των Ελληνικών Λιμένων. Αλλά για να το πετύχουμε αυτό πρέπει η ιδέα μας και η εξαγγελία μας για τη Λιμενική Αρχή, να γίνει επιτέλους μια πραγματικότητα, ώστε να μπορέσουμε να διαχωρίσουμε όλες τις λιμενικές δραστηριότητες στις τρεις βασικές κατηγορίες τους: Στην authority, στην Αρχή Λιμένων, στη διαχείριση της λιμενικής βιομηχανίας και στην παροχή υπηρεσιών.
Είναι επίσης προφανές, επειδή η συνεργασία ανάμεσα στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα πρέπει να ενταθεί και στο χώρο των λιμανιών, πως το ιδιωτικό κεφάλαιο, οι ιδιωτικές επενδύσεις είναι καλοδεχούμενες. Έχουμε τη μεγαλύτερη δυνατή εξωστρέφεια, αλλά σε καμία περίπτωση τα κρατικά μονοπώλια δε μπορούν να δώσουν τη θέση τους σε νέου τύπου ιδιωτικά μονοπώλια.
Και ο εγγυητής γι’ αυτό είναι το κράτος, είναι η Λιμενική Αρχή, ως Ανεξάρτητη Αρχή. Θα ήταν νομίζω κοινοτοπία ν’ αναφερθώ μιλώντας εδώ σ’ εσάς για θέματα ναυτιλιακής πολιτικής, σε αυτά που μπορεί η χώρα να κάνει στο θαλάσσιο τουρισμό σε σχέση με τον πολιτισμό. Είχα την ευκαιρία να δω προηγουμένως από το γραφείο του Προέδρου του ΟΛΠ, του Γιώργου Ανωμερίτη, την Πολιτιστική Ακτή που διαμορφώνεται.
Προχθές, το ΠΑΣΟΚ πραγματοποίησε την κεντρική του ανοιχτή εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, μέσα στο χώρο του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, στον πρώτο προβλήτα, που είναι ένας πολιτιστικός χώρος. Και αντιλαμβάνομαι πάρα πολύ καλά, τηρουμένων των αναλογιών γιατί εδώ τα μεγέθη είναι πολύ μεγάλα, ποια σημασία μπορεί να έχει και θα έχει αυτή η πολιτιστική ακτή.
Ο Πειραιάς κατασκευάζει διαρκώς τις ευκαιρίες του. Δεν υπάρχει όμως περιθώριο για να χάσουμε κάποια ευκαιρία. Για παράδειγμα, αυτό που έγινε το 2004 με την κρουαζιέρα -που δεν αξιοποιήσαμε στο έπακρο για τον Πειραιά και για τη χώρα- δεν υπάρχει περιθώριο να μη γίνει τώρα. Η κρουαζιέρα, η ναυτιλία μικρών αποστάσεων, όπως είναι η ενδομεσογειακή ναυτιλία, είναι πεδία στα οποία μπορούμε να κάνουμε μικρά θαύματα.
Ο Πειραιώς όμως, εφάπτεται και με μια άλλη ελπιδοφόρα ζώνη που είναι ένα κοίτασμα επενδύσεων, απασχόλησης, ευκαιριών, που είναι το Κερατσίνι και η Δραπετσώνα. Έχουμε μείνει πολλά χρόνια στα λόγια, τώρα σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, με τις τοπικές κοινωνίες και φυσικά με τον ιδιωτικό τομέα, μπορούμε ν’ αξιοποιήσουμε αυτή την τεράστια έκταση και να δώσουμε ξανά άλλου τύπου ζωή στην ευρύτερη περιοχή.
Ο Πειραιάς που εφάπτεται με τη ναυτιλιακή μας, τη ναυπηγική μας εν προκειμένω βιομηχανία, ήταν κι εχθές, Πρωτομαγιά, στη σκέψη μου, γιατί είχα την ευκαιρία να συναντηθώ με τους εργαζομένους στα Ελληνικά Ναυπηγεία, στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, που βρίσκονται ακόμη μια φορά σε κινητοποιήσεις και αναστάτωση. Και με τους εργαζομένους στην Ελευσίνα έχω μιλήσει πολλές φορές.
Στόχος μας και υποχρέωσή μας είναι να περάσουμε σ’ έναν ενιαίο φορέα ναυπηγικής πολιτικής. Στόχος μας είναι να επαναφέρουμε την ελληνική Εμπορική Ναυτιλία στην ελληνική ναυπηγική βιομηχανία. Στόχος μας είναι να πεισθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να δώσει την ελληνική ναυπηγική βιομηχανία την ευκαιρία, όχι απλά και μόνο να επιβιώσει, αλλά και ν’ αναπτυχθεί στον ευρωπαϊκό και το διεθνή ανταγωνισμό. Χωρίς καταναγκασμούς, διοικητικού και νομικού χαρακτήρα που πνίγουν τις δυνατότητες που έχει η ελληνική ναυπηγική υποδομή και το προσωπικό μας, το οποίο είναι διεθνώς ανταγωνιστικό, καταρτισμένο, έμπειρο και μπορεί να κάνει θαύματα.
Αυτό συνδέεται βέβαια και με βασικές επιλογές της αμυντικής μας πολιτικής, τις θέσεις μου γι΄ αυτές τις ξέρετε από την περίοδο που ήμουν Υπουργός Εθνικής Άμυνας.
Ελπίζω και σήμερα στο Υπουργικό Συμβούλιο να έχουμε μία λύση στο προσωρινό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι σε σχέση με τις αμοιβές τους και η Κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές να πάρει στιβαρά στα χέρια της την υπόθεση αυτή, για να ολοκληρώσει μία πολιτική που είναι χαραγμένη και πρέπει να εφαρμοστεί με συνέπεια.
Ο Πειραιάς δεν είναι όμως μόνο το λιμάνι. Είναι κατεξοχήν το λιμάνι και είναι συνυφασμένος με το λιμάνι, αλλά στην ευρύτερη περιοχή πρέπει να διαμορφώσουμε πραγματικά τον χώρο υποδοχής και επαναπατρισμού της έδρας των ναυτιλιακών επιχειρήσεων.
Πρέπει επίσης να θυμίσουμε τις δεσμεύσεις μας, οι οποίες είχαν κορυφωθεί στην περίοδο της προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, για μια σειρά από κρίσιμα πράγματα. Θα αναφέρω δύο: τη γνωστή μας δέσμευση για τη Λεωφόρο Ανδρέα Παπανδρέου και την υποχρέωση να επεκταθούν στον Πειραιά τα μέσα σταθερής τροχιάς. Δεν έχω ξεχάσει αυτές τις δεσμεύσεις, είναι ισχυρές, είναι επίκαιρες.
Φίλες και φίλοι, ξέρω ότι τα λόγια τρεις μέρες πριν από τις εκλογές ακούγονται με μία σχετική καχυποψία. Δεν είναι πρόθεσή μου να εκφωνήσω έναν προεκλογικό λόγο, δεν είναι πρόθεσή μου να έρθω στον Πειραιά με τις συνηθισμένες κατά συνθήκη προεκλογικές υποσχέσεις.
Ο Πειραιάς δε θέλει να ακούσει τέτοια λόγια. Θέλει να διαπιστώσει την αξιοπιστία και τη σοβαρότητα των προθέσεών μας, της βούλησής μας και θέλω γι΄ αυτήν να σας διαβεβαιώσω. Πιστεύω στην υπόθεση που λέγεται «σχέση της πατρίδας μας με τη θάλασσα», πιστεύω στην υπόθεση που λέγεται «ελληνική ναυτιλία», πιστεύω στις τεράστιες δυνατότητες που έχουν οι λιμενικές και ναυπηγικές μας υποδομές, λατρεύω τη σχέση του Πειραιά με τη θάλασσα.
Και περισσότερο από όλα πιστεύω στις δικές σας δυνατότητες, στη δική σας αντοχή. Ξέρω πως η περίοδος είναι δύσκολη, πως υπάρχει απαισιοδοξία καχυποψία δυσαρέσκεια επιφυλακτικότητα, αλλά τις δυσκολίες θα τις ξεπεράσουμε γιατί όταν οι Έλληνες αγωνιζόμαστε πετυχαίνουμε και η αυτοδύναμη Ελλάδα θα γίνει μια πραγματικότητα, μέσα από τη δική μας, τη δική σας προσπάθεια, με τη δική σας έμπνευση και τη δική σας δουλειά, με τη δουλειά των Ελλήνων.
Σας ευχαριστώ πολύ.
