Αθήνα, 2 Ιουνίου 2012
Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου, Προέδρου του ΠΑΣΟΚ στη Χαλκίδα
Το ΠΑΣΟΚ είναι πράγματι εδώ, ενωμένο, δυνατό και προσπαθεί να ξαναφτιάξει τις σχέσεις του με τον ελληνικό λαό, με την κοινωνική του βάση. Γιατί το ΠΑΣΟΚ του ελληνικού λαού, το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ των ονείρων μας δεν είναι το ΠΑΣΟΚ του 13% αλλά το ΠΑΣΟΚ που εκφράζει τη μεγάλη τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Και ας πούμε κάτι που δε θέλω να θεωρηθεί από τους άλλους αλαζονικό: Και τώρα, στη χειρότερη στιγμή μας, στο χειρότερο εκλογικό ποσοστό που έλαβε το ΠΑΣΟΚ στη διαδρομή του, και τώρα οι ιδέες μας, η πρότασή μας για μια εθνική στρατηγική εξόδου από την κρίση, με τη ριζική αναθεώρηση των δυσμενών όρων της δανειακής σύμβασης, ενώ κρατάμε όλα τα θετικά, με τη χώρα μέσα στην Ευρώπη, με ασφάλεια και σταθερότητα, εκφράζει τη μεγάλη τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας σε αυτό τον ωραίο χώρο. Χαίρομαι γιατί βρίσκομαι στη Χαλκίδα, στην Εύβοια, τον τόπο της καταγωγής μου. Χαίρομαι γιατί στο ακροατήριο δε βρίσκονται μόνον φίλοι και σύντροφοι, αλλά βρίσκονται και συγγενείς, βρίσκεται η οικογένειά μου. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη στήριξη, για την ενθάρρυνση, για τον αγώνα σας. Ο αγώνας μου είναι ο αγώνας σας. Μαζί προσπαθούμε, μαζί θα νικήσουμε.
Φίλες και φίλοι, είπα και το πρωί στη Λειβαδιά, πως τις τελευταίες πια μέρες έχει διαμορφωθεί ένα επικίνδυνο και αδιέξοδο σκηνικό. Μετά τις οριστικές πλέον και επίσημες θέσεις που έλαβαν τα κόμματα και ιδίως η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ, δε βλέπω να μπορεί να κυβερνηθεί ο τόπος. Και αυτή η τραγική εμπειρία που έζησε η χώρα τους τελευταίους μήνες, μήνες της ακυβερνησίας, φοβούμαι ότι μπορεί να συνεχιστεί και μετά τις 17 Ιουνίου.
Γιατί έχει στηθεί ένα επιπόλαιο σκηνικό, δήθεν δικομματισμού, ενώ ο λαός με τις επιλογές που έκανε, με την κατανομή των δυνάμεων που κάνει μεταξύ των κομμάτων, μας λέει πως πέρασε η εποχή των μονοκομματικών πλειοψηφιών και των αυτοδύναμων κυβερνήσεων. Μας λέει κάτι που το καταλαβαίνουν πια όλοι, μα όλοι: ότι η κρίση είναι τόσο βαθιά που απαιτεί εθνική συνέγερση. Kοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες. Eθνική πανεθνική προσπάθεια και όχι λύσεις που διχάζουν την κοινωνία και μικραίνουν τον τόπο.
Αυτή όμως η απλή η ολοφάνερη αλήθεια δεν γίνεται κατανοητή από κάποιους που εξακολουθούν να επενδύουν σε μικροκομματικές και προσωπικές στρατηγικές. Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν θα είναι το ένα πρώτο κόμμα ή το άλλο πρώτο κόμμα. Tο θέμα είναι αν μπορούν τα κόμματα να δώσουν κυβέρνηση.
Kαι να δώσουν κυβέρνηση όχι έτσι, χωρίς γραμμή, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς κατεύθυνση. Αλλά κυβέρνηση ικανή να προστατεύσει τις θυσίες των Ελλήνων, γιατί οι θυσίες είναι πολλές και βαριές αλλά πιάνουν τόπο. Να δώσει προοπτική για την Ελλάδα μέσα από την Ευρώπη. Να ανακουφίσει τους Έλληνες που δεν αντέχουν άλλες θυσίες, άλλες περικοπές. Δεν αντέχουν μείωση του εισοδήματος. Δεν αντέχουν ύφεση, έλλειψη τζίρου στην αγορά. Δεν αντέχουν την ανεργία για τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους. Και θα δούμε πως προέκυψαν αυτά στη χώρα.
Αλλά από την άλλη μεριά, τι μας λέει η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού; Το 85% λέει πως θέλει την Ελλάδα στην Ευρώπη, πως θέλει την Ελλάδα στο ευρώ. Αυτή η εντολή του ελληνικού λαού, παρότι εκφράστηκε με κάπως περίεργο τρόπο στις εκλογές της 6ης Μαΐου, παρότι η εντολή αυτή ήταν πολύ πικρή, πολύ οδυνηρή για το ΠΑΣΟΚ, που σήκωσε το βάρος της κρίσης και την φθορά των δύσκολων αποφάσεων, αυτή η εντολή είναι στο περιεχόμενό της στην ουσία της πάρα πολύ απλή.
Σου λέει: «Συνεργαστείτε, κάντε το καλύτερο για τον τόπο, μην θέτετε σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και τη συμμετοχή στο ευρώ, κρατήστε ότι υπάρχει καλό και χρειαζόμαστε τα λεφτά των Ευρωπαίων, τα λεφτά της δανειακής σύμβασης, για να ορθοποδήσουμε και να γίνουμε ξανά ανταγωνιστικοί και ισότιμοι μέσα στην Ευρώπη. Αλλά διορθώστε τα αρνητικά». Και εμείς έχουμε προτείνει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο προς το σκοπό αυτό.
Λοιπόν, λέω ξανά, ακόμη πιο καθαρά αυτό που είπα το πρωί, απέναντι στη Βοιωτία στη Λειβαδιά: Είτε το ένα κόμμα που διεκδικεί την πρώτη θέση είναι πρώτο είτε το άλλο, κυβέρνηση που έχει απέναντί της τους μισούς Έλληνες ή τα δύο τρίτα των Ελλήνων, δεν μπορεί να συγκροτηθεί και να λειτουργήσει. Ακόμη και αν σχηματιστεί, είναι θνησιγενής. Δεν είναι βιώσιμη.
Και το ΠΑΣΟΚ, που είναι δύναμη εθνικής και κοινωνικής ευθύνης, θέλει να δώσει απάντηση στο πρόβλημα αυτό. Οφείλει, οφείλουμε, εσείς οφείλετε, να σπάσουμε αυτό το αδιέξοδο. Να προειδοποιήσουμε, να προτρέψουμε, να πούμε στον πολίτη ότι ο τόπος πρέπει να κυβερνηθεί ενωτικά προοδευτικά. Αλλά με μία ισχυρή κυβέρνηση, που έχει όχι απλώς και μόνον τον ελάχιστο αριθμό εδρών στη Βουλή, αλλά ισχυρή πολιτική και κοινωνική νομιμοποίηση. Έχει τη στήριξη του λαού, τη στήριξη της κοινωνίας.
Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν δεν πρόκειται να στηρίξει ή να ανεχθεί κανένα κυβερνητικό σχήμα εάν δεν διασφαλίζεται αυτός ο ενωτικός εθνικός χαρακτήρας. Εάν δεν έχουμε μια κυβέρνηση η οποία ενώνει τους Έλληνες και τους κατευθύνει προς την πρόοδο και την προοπτική, μέσω της εθνικής στρατηγικής που έχουμε προτείνει. Και που αποτελεί την μόνη σοβαρή βάση συζήτησης και την μόνη σοβαρή βάση συμφωνίας όχι μόνο μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, αλλά και μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων. Των δυνάμεων της κοινωνίας, της παραγωγής, της ακαδημαϊκής κοινότητας, των τοπικών κοινωνιών, όλου του έθνους.
Άρα το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται, όπως έχω πει πολλές φορές, να είναι συμπλήρωμα «τσόντα» κανενός. Μόνον το ισχυρό ΠΑΣΟΚ στη Βουλή, το ισχυρό ΠΑΣΟΚ στο λαό μπορεί να εγγυηθεί τον σχηματισμό κυβέρνησης και την εφαρμογή ενός προγράμματος που δίνει πραγματικά λύση.
Γιατί όσο εμείς συζητούμε, όσο τα κομματικά επιτελεία επεξεργάζονται κομματικού χαρακτήρα τεχνάσματα, για να αυξηθεί η δύναμη του ενός ή του άλλου κόμματος σε χαμηλά επίπεδα, σε επίπεδα που δεν εκφράζουν την καθαρή πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, η χώρα αυτοακυρώνεται και κινδυνεύει να καταστραφεί.
Γιατί η εθνική οικονομία πλήττεται στον πυρήνα της, σε ευαίσθητους κλάδους. Μίλησα για τις τράπεζες, για τις οποίες αγωνιζόμαστε να τις στηρίξουμε και να τις ανακεφαλαιοποιήσουμε με τα λεφτά που μας δίνουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας.΄Οχι για να στηρίξουμε τραπεζίτες μεγαλομετόχους, όχι για να στηρίξουμε τον εύκολο πλούτο. Αλλά για να στηρίξουμε εσάς, τις καταθέσεις των απλών ανθρώπων, τον ιδρώτα, την αποταμίευση, το κομπόδεμα, την ελπίδα, την προοπτική, για τα γηρατειά, για τις σπουδές των παιδιών, για ένα πρόβλημα υγείας. Για να μπορείς να πας στο γκισέ της Τράπεζας και να βρεις και να πάρεις τα λεφτά σου.
Και δεν δεχόμαστε αριστερές συστάσεις από αυτούς που, ανεξάρτητα από τη βούληση τους, παίζουν το παιχνίδι των πιο χυδαίων κερδοσκόπων της κατοχικής δραχμής. Ποιοι είναι αυτοί οι κερδοσκόποι; Αυτοί που έβγαλαν τα λεφτά τους σε ευρώ και επενδύουν στην πολιτική και οικονομική καταστροφή της χώρας για να την αγοράσουν φτηνά σε δραχμές. Όχι σε παλιές καλές δραχμές, αλλά σε νέες, πληθωριστικές δραχμές, που θα εξανεμίσουν εισοδήματα, περιουσίες και ελπίδες.
Δεν δεχόμαστε λοιπόν συστάσεις από αυτούς που άθελα τους -το δέχομαι- παίζουν αυτό το παιχνίδι, της εγχώριας και της διεθνούς κερδοσκοπίας. Γιατί φυσικά το πρόβλημα μας δεν είναι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και οι θεσμοί. Το πρόβλημα μας είναι το τεράστιο κερδοσκοπικό παιχνίδι που απροκάλυπτα παίζεται σε βάρος της Ευρωζώνης, με αδύναμο κρίκο την Ελλάδα και άλλες χώρες. Αλλά ο αδύναμος κρίκος είναι αυτός που σπάει πρώτος, ανεξάρτητα από τις επιπτώσεις που υπάρχουν σε όλη την αλυσίδα της Ευρωζώνης.
Δεν δεχόμαστε επίσης συστάσεις για το τι μπορεί και πρέπει να γίνει στην Ευρώπη. Μαθήματα διαπραγμάτευσης δεν δεχόμαστε. Δεν δέχομαι από κανέναν μαθήματα διαπραγμάτευσης που τα δίνει στην ελληνική τηλεόραση άνετος, μιλώντας με κομματικούς αντιπάλους.
Γιατί η πραγματική διαπραγμάτευση γίνεται με τους εταίρους, με τις αγορές, με τα σκληρά συμφέροντα στις Βρυξέλες, στο Λουξεμβούργο, στη Φρανκφούρτη, στην Ουάσιγκτον. Δεν γίνεται στους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, στις ελληνικές εφημερίδες και στις ελληνικές πλατείες, όπου αντιδικούμε μεταξύ μας σαν να έχουμε να χωρίσουμε τί; Tο μέλλον ή τα ιμάτια του τόπου μας;
Αυτά που λέμε, αυτά που προτείνουμε: η παράταση του χρόνου προσαρμογής ώστε να μπορέσουμε να πετύχουμε τους στόχους μας. Χωρίς την χρονική πίεση που μας έχουν επιβάλει. Σε 3 χρόνια παραπάνω, σε 5 συνολικά, ούτως ώστενα γίνουν όλα πιο φιλικά, πιο ήπια για τον πολίτη, για την ανάπτυξη.
Τα 6 σημεία που έχουμε προτείνει δεν τα έχουμε εμπνευστεί τώρα, επειδή το ΠΑΣΟΚ έχασε τη δύναμη του, επειδή άλλαξαν οι συσχετισμοί. Επειδή έχει τώρα πια το ΠΑΣΟΚ φορτωθεί στην πλάτη του την οργή και τη δυσαρέσκεια ενός μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας και των ίδιων, των δικών του ανθρώπων, που θέλουμε να μας ακούσουν, να σκεφτούν και να έρθουν ξανά στο «σπίτι» τους.
Αυτά τα ίδια τα λέγαμε και πριν τις εκλογές του Μαΐου. Τα είπα μόλις ανέλαβα την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ, στις 20 Μαρτίου. Και στην πραγματικότητα αυτά που λέμε, αυτά που προτείνουμε, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η δημοσιοποίηση. H αποκάλυψη και η προβολή της μεγάλης μάχης που δώσαμε μήνες ολόκληρους, διαπραγματευόμενοι σκληρά με τους Ευρωπαίους, με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Γιατί εμείς γι' αυτό αγωνιστήκαμε: Για τα 6 σημεία που προτείνουμε. Λόγω αυτής της διαφωνίας απεχώρησε -αν θυμάστε- η τρόικα τα τέλη Αυγούστου του 2011 από το γραφείο μου στο Υπουργείο Οικονομικών. Επειδή δεν μπορούσα να αποδεχτώ μέτρα που βαθαίνουν την ύφεση. Mειώνουν το εισόδημα. Mειώνουν τη ζήτηση, αυξάνουν την ανεργία. Kαι ήθελα μια ριζική λύση. Η ριζική λύση την οποία έχουμε αρχίσει να οικοδομούμε με τη νέα συμφωνία.
Πώς την οικοδομούμε; Την οικοδομούμε στη μείωση και αναδιάρθρωση του χρέους. Την οικοδομούμε στο γεγονός ότι βγάλαμε από τις πλάτες των Ελλήνων, τις πλάτες τις δικές σας και των παιδιών σας 106 δις χρέους. 50 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ. Και έπρεπε να πάρουμε λεφτά και στήριξη για να μπορέσουμε να το κάνουμε αυτό.
Οικοδομούμε την έξοδο από την κρίση, γιατί καταφέραμε με τη νέα διάρκεια, την πολύ μεγαλύτερη, του δανείου. Tα μικρότερα επιτόκια, να πληρώνουμε κατά μέσο όρο κάθε χρόνο 7,2 δις λιγότερους τόκους. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό, 3,5% λιγότεροι τόκοι; Σημαίνει λιγότεροι φόροι, μεγαλύτερη ευχέρεια να πληρώνεις μισθούς, συντάξεις, επιχορηγήσεις προνοιακές, σχολεία, νοσοκομεία.
Οικοδομούμε αυτή τη νέα λύση στο γεγονός ότι στηρίζουμε τις Τράπεζες, δηλαδή τις καταθέσεις και την ανάπτυξη. Στο γεγονός ότι έχουμε στην διάθεση μας τώρα λεφτά συγκεκριμένα που έρχονται. Που μας περιμένουν, τουλάχιστον 50 δις, για να πέσουν στην αγορά, στην πραγματική οικονομία, για επενδύσεις, για κεφάλαιο κίνησης, για θέσεις εργασίας.
Τι λένε οι άλλοι στον άνεργο; Εμείς του λέμε ότι θα του δίνουμε υγειονομική περίθαλψη όσο χρειάζεται. Ότι κι εμείς θα αγωνιστούμε να παίρνει το καλύτερο δυνατό επίδομα. Μα αυτό είναι το θέμα του ανέργου; Nα παραμείνει άνεργος; Το θέμα του είναι να βρει δουλειά, μέσα σε μια χώρα βιώσιμη, μέσα σε μια οικονομία που αναπτύσσεται.
Ποιος δίνει απάντηση στον άνεργο; Ποιος δίνει απάντηση στον μισθωτό του ιδιωτικού τομέα, που νιώθει τον κίνδυνο να χάσει τη δουλειά του πολύ συχνά μαζί με τον μικρό επιχειρηματία στον οποίο δουλεύει; Kαι μαζί αγωνιούν να κρατηθούν όρθιοι, με χαμηλό τζίρο στην αγορά.
Εμείς του δίνουμε απάντηση, που του λέμε «ναι, θα λειτουργήσει το τραπεζικό σύστημα διαφορετικά, υπό τον έλεγχο του Δημοσίου που αποκτά τη συντριπτική πλειοψηφία των μετοχών όλων των ιδιωτικών Τραπεζών». Για να μπορούμε να δώσουμε δάνεια σε επιχειρήσεις, κεφάλαια κίνησης μέσω του Ταμείου Μικρών Επιχειρήσεων του Υπουργείου Ανάπτυξης.
Ποιος θα πληρώσει το ΦΠΑ που χρωστάει το Δημόσιο και περιμένουν τόσες και τόσες επιχειρήσεις; Περιμένουμε από τα λεφτά του δανείου να πληρώσουμε το ΦΠΑ στην αγορά. Χρωστάει το Δημόσιο 6,5 δις στην αγορά. Επιχειρήσεις, υπεργολάβοι, εργαζόμενοι, ασφαλιστικά Ταμεία περιμένουν. Από που θα έρθουν τα λεφτά αυτά; Από τη δανειακή σύμβαση.
Οι τραπεζίτες δανείζουν στο Δημόσιο, σχεδόν αναγκαστικά, 10 δις το χρόνο με έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου. Αυτά τώρα μας δίνουν λεφτά από το δάνειο ώστε να μη τα δίνουν οι Τράπεζες στο Δημόσιο, για να μπορούν να ρίξουν 10 δις στην αγορά για επενδύσεις και απασχόληση. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αλλάξουμε πραγματικά τους κανόνες του «ΤΕΙΡΕΣΙΑ», ώστε να μη γράφεται κανείς στη μαύρη λίστα επειδή του έσκασε μια μικρή επιταγή λόγω της κρίσης.
Έτσι θα μπορέσουμε να κινήσουμε τον τροχό των μεγάλων έργων υποδομής, δημόσιων και ιδιωτικών που κάθονται και περιμένουν. 55 δις έργα μπορούμε να κάνουμε: στην οδοποιία, στην ενέργεια, στα ύδατα, στα απορρίμματα, κράτος, Τοπική Αυτοδιοίκηση, ιδιώτες. Αυτό σημαίνει εργοτάξια, σημαίνει υπεργολαβίες, σημαίνει παροχή υπηρεσιών σε ένα σωρό περιοχές της χώρας. Σημαίνει 100.000 θέσεις εργασίας στα εργοτάξια.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να κάνουμε πράξη τα ωραία λόγια της Ευρώπης για το αναπτυξιακό πακέτο, για το ευρωπαϊκό “σχέδιο Μάρσαλ”. Γιατί υπάρχουν τα κονδύλια, αλλά πρέπει να υπάρχουν εδώ Τράπεζες, επιχειρήσεις, κράτος, που λειτουργούν και που δίνουν πραγματικό νόημα και περιεχόμενο στα λόγια αυτά.
Μόνο εμείς προτείνουμε συγκεκριμένα μέτρα για την αντιμετώπιση ιδίως της ανεργίας των νέων, όπου η κατάσταση είναι τραγική. Και έχουμε τα κονδύλια, τα διεκδικούμε. Τα διεκδίκησα και με την επιστολή μου στον κ. Μπαρόζο, για τα προγράμματα νεανικής επιχειρηματικότητας, για την κατάρτιση. Για να μπορέσουν οι Δήμοι να βοηθήσουν στην καταπολέμηση της ανεργίας, με την κοινωφελή εργασία, 45.000 θέσεις κυλιόμενες. Με την αυτεπιστασία.
Είναι εδώ ο Πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Δήμων, ο Κώστας Ασκούνης, ο Δήμαρχος Καλλιθέας. Και συζητήσαμε προχθές με τους Δημάρχους της χώρας για το πώς μπορεί να βοηθήσει η Τοπική Αυτοδιοίκηση στην τοπική ανάπτυξη, στην κοινωνική αλληλεγγύη, αλλά και την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων. 120 χιλιάδες θέσεις εργασίας κυλιόμενες υπάρχουν για νέους ανθρώπους στην αυτεπιστασία των Δήμων.
Όλοι αυτοί που έχουν σοφιστεί το σόφισμα της καταστροφής, ξέρετε τι λένε; Λένε: «Η δανειακή σύμβαση, το περιβόητο μνημόνιο που είναι οι όροι της σύμβασης, μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια εκτός ευρώ. Αφού είναι να βγούμε από το ευρώ, γιατί να μη βγούμε υπερήφανοι και ευχαριστημένοι πηγαίνοντας όλοι μαζί προς την καταστροφή, προς την έξοδο από το ευρώ, τι έχουμε να χάσουμε»;
Είναι η θεωρία του «τι έχουμε να χάσουμε». Σε αυτήν οικοδομούν την πρότασή τους για μονομερή καταγγελία της σύμβασης, που θα φέρει τους Ευρωπαίους όχι προ ενός οικονομικού γεγονότος, αλλά προ ενός πολιτικού γεγονότος.
Και θα είναι υποχρεωμένοι κι αυτοί να αντιδράσουν πολιτικά γιατί έχουν Κυβερνήσεις, Βουλές, λαούς, εκλογικά σώματα. Έχουν συνεργασίες μεταξύ κομμάτων και είναι συντηρητικοί στην πλειοψηφία τους, δεξιοί, νεοφιλελεύθεροι. Γιατί αυτά ψηφίζει η Ευρώπη τώρα στη μεγάλη πλειοψηφία. Τώρα αλλάζουν οι συσχετισμοί, αρχής γενομένης από τον Πρόεδρο Ολάντ στη Γαλλία.
Είναι τυχαίο ότι όταν παρουσίασα αυτή την πρόταση και στο Παρίσι στον Πρόεδρο Ολάντ και στις Βρυξέλες στους Αρχηγούς των σοσιαλιστικών κομμάτων υπήρξε ανταπόκριση, από ποιους; Aπό τους Ευρωπαίους Δεξιούς; Όχι. Από τους Ευρωπαίους ριζοσπάστες, που στις χώρες τους καταψηφίζουν το δάνειο στην Ελλάδα και λένε «ούτε ένα ευρώ στους Έλληνες»; Όχι, από τους Ευρωπαίους σοσιαλιστές, από τους δικούς μας ανθρώπους. Aπό τις δικές μας πολιτικές δυνάμεις και συμμαχίες.
Ποιος τολμάει να κοιτάξει στα μάτια τον Έλληνα αγρότη και να του πει ότι, εάν διαρραγούν οι σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση, αν περάσουμε σε κρίση όπως πέρασε η Ουγγαρία, η οποία τώρα τα «μαζεύει», θα έχουμε πρόβλημα με την πληρωμή των κονδυλίων της κοινής αγροτικής πολιτικής, των επιχορηγήσεων της ΚΑΠ που είναι το πιο σημαντικό τμήμα του αγροτικού εισοδήματος;
Ποιος τολμά να πει στον άνεργο για τη σημασία που έχουν τα κονδύλια του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου; Ποιος τολμά να πει στον Έλληνα τι μπορεί να συμβεί; Oχι επειδή κάποιο ευρωπαϊκό κέντρο απεργάζεται την καταστροφή της Ελλάδας, αλλά γιατί οι κερδοσκοπικοί κύκλοι, διεθνώς, κάνουν «πάρτι», αξιοποιώντας την ελληνική περίσταση προκειμένου να χτυπήσουν την Ευρωζώνη και αυτή είναι υποχρεωμένη να προστατευθεί.
Αλλά, αλίμονο εάν εμείς χαρίσουμε τα δικά μας κονδύλια σε άλλες χώρες που μπαίνουν τώρα στον χορό των προγραμμάτων στήριξης και ζητούν κονδύλια για τις δικές τους τράπεζες, τις δικές τους οικονομίες, τους δικούς τους πολίτες.
Έγινε μεγάλη μάχη στην Ιρλανδία για το αν έπρεπε στο δημοψήφισμα για το δημοσιονομικό σύμφωνο να πουν όχι ή ναι. Προσέξτε, όχι στο πρόγραμμα στήριξης της Ιρλανδίας, αλλά στο δημοσιονομικό σύμφωνο. Στο σύμφωνο δημοσιονομικής πειθαρχίας, που είναι πράγματι ένα σκληρό συντηρητικό κείμενο. Γιατί μόνο με δημοσιονομική πειθαρχία μικρά χρέη, μικρά ελλείμματα, δε γίνεται δουλειά.
Χρειάζεται ανάπτυξη. Χρειάζεται κοινωνική αλληλεγγύη. Χρειάζεται δημοκρατία, κράτος δικαίου, δικαιώματα. Χρειάζεται η Ευρώπη που ξέραμε, η Ευρώπη του πολιτισμού και της δημοκρατίας.
Και όμως, στη μάχη για την πιο σκληρή όψη των ευρωπαϊκών ρυθμίσεων, οι Ιρλανδοί τελικά με πολλή περίσκεψη έκαναν την επιλογή να δώσουν μεγάλη πλειοψηφία στο «ναι» για να προστατεύσουν τη χώρα τους. Κι εκεί υπήρχαν κόμματα. Κόμματα κυρίως εθνικιστικά, τα οποία επέμεναν στο «όχι», για να επαναδιαπραγματευθεί με ορμή η Ιρλανδία. Αλλά δεν έδωσαν αυτή την ψήφο οι Ιρλανδοί.
Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία αυτά που λέμε ο καθένας να τα σκέφτεται και να τα ξανασκέφτεται. Να σκέφτεται τι θα γίνει στη γεωργία. Τι θα γίνει στον τουρισμό, που κλονίζεται δραματικά λόγω της ακυβερνησίας και χάνουμε τους τουρίστες, την πελατεία ενός προϊόντος εξαγωγικού που είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας. Κλονίζεται ο ενεργειακός τομέας επειδή δεν έχουμε κυβέρνηση ικανή και πολιτικά ισχυρή να πάρει αποφάσεις.
Είμαστε επί εβδομάδες ολόκληρες σε αναμονή. Μια χώρα σε υπηρεσιακή κατάσταση, με τοποτηρητή. Η οποία κρατάει τη θέση του Πρωθυπουργού και τη θέση της Κυβέρνησης, για να έρθει κάποιος να ασκήσει τα καθήκοντα αυτά. Υπάρχει παύση, στην πραγματικότητα, πολιτικών διαδικασιών, επειδή τα κόμματα έχουν πάρει θέσεις οι οποίες οδηγούν σε απόλυτο αδιέξοδο.
Εμείς λοιπόν λέμε καθαρά: Κυβέρνηση ο τόπος μπορεί να αποκτήσει όχι μέσα από ένα σκηνικό τεχνητού δικομματισμού που οδηγεί στο πουθενά, αλλά μέσα από την τρίτη εκδοχή τον τρίτο πόλο. Μέσα από ένα ισχυρό ΠΑΣΟΚ που θα εγγυηθεί τη νίκη.
Και για να είμαστε και καθαροί, ένα ΠΑΣΟΚ χωρίς δύναμη, ένα ΠΑΣΟΚ μικρό, δεν έχει κανένα λόγο να επωμισθεί ευθύνες που δεν του αναθέτει ο ελληνικός λαός. Ας βρεθεί η λύση με αυτούς που προτιμά ο ελληνικός λαός. Αλλά τη λύση αυτή να την έχουν πει στον ελληνικό λαό.
Και μη νομίζουν μερικοί συμπολίτες μας ότι κάποιες πολιτικές δυνάμεις έχουν το πλεονέκτημα στη σημερινή εποχή άλλα να λένε και άλλα να εννοούν. Μην νομίζουν μερικοί συμπολίτες μας, ότι όποιος μιλάει για μονομερή καταγγελία της σύμβασης, για ακύρωση, για επαναφορά στον κρατισμό, για τετελεσμένα γεγονότα σε σχέση με την Ευρώπη, τα λέει έτσι για να αποκτήσει προεκλογική ορμή. Και μετά τις εκλογές με μετριοπάθεια, με σωφροσύνη θα εφαρμόσει την πολιτική του ΠΑΣΟΚ.
Όχι, πέρασε η εποχή που άλλα λέγαμε προεκλογικά, άλλα εννοούσαμε και άλλα κάναμε μετεκλογικά. Το κάναμε κι εμείς το παιχνίδι αυτό και το πληρώσαμε ακριβά. Αλλά δε θα το ξανακάνουμε γιατί πάθαμε και μάθαμε. Και τώρα οικοδομούμε την πολιτική μας και το μέλλον μας στην αλήθεια και μόνο την αλήθεια.
Και προειδοποιώ όλους αυτούς που με ευκολία λένε προεκλογικά λόγια, τάζουν παροχές, τάζουν έναν παράδεισο τεχνητό, που δεν υπάρχει παρά μόνο στη φαντασία τους, ότι θα οργισθεί ο λαός και θα είναι πολύ σκληρός όταν θα διαπιστώσει ότι όλα αυτά είναι πλάνες και ψέματα. Δεν αντέχει ο λαός άλλη διάψευση, άλλη παραπλάνηση.
Γι΄ αυτό πρέπει να οικοδομήσουμε τη σχέση ειλικρίνειας και αλήθειας με όσους την αντέχουν. Με όσους πιστεύουν ότι αυτή είναι η μόνη λύση για τον ελληνικό λαό. Θέλουμε όμως αυτοί να είναι πολλοί, θέλουμε ένα ισχυρό ΠΑΣΟΚ στη Βουλή και στο λαό.
Και για να το πετύχουμε αυτό χρειαζόμαστε εσάς, την καθεμιά και τον καθένα αυτές τις μέρες, τις δυο εβδομάδες μέχρι τις εκλογές. Για να πείσουμε τους πολίτες, να τους εξηγήσουμε, να τους κάνουμε να σκεφθούν και να κρίνουν.
Πρέπει να κρίνουν το δικό τους συμφέρον, το συμφέρον της κάθε οικογένειας και το εθνικό συμφέρον και να ταυτίσουμε το οικογενειακό, το ατομικό και το εθνικό συμφέρον. Και ο καθένας εν γνώσει των συνεπειών του νόμου να πράξει αναλόγως.
Ούτως ή άλλως όλα θα εξοφληθούν άμα τη εμφανίσει. Όλα, σε λίγες μέρες, σε λίγες εβδομάδες. Δε θέλουμε όμως να πούμε «εμείς σας τα λέγαμε». Εμείς τα λέμε τώρα και θέλουμε να πείσουμε τους Έλληνες. Να τους πείσουμε και να νικήσουμε όλοι μαζί ως έθνος, ως πατρίδα.
Γεια σας.
