5 Νοεμβρίου 2007

Π. ΦΑΣΟΥΛΑΣ: Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι. Καλωσορίζω σήμερα για δεύτερη φορά είναι αλήθεια, γιατί είναι ημέρα Πειραιά για το Βαγγέλη Βενιζέλο και είναι η μέρα Βαγγέλη Βενιζέλου για τον Πειραιά.

Καλωσορίζω όχι μόνο έναν κορυφαίο πολιτικό, αλλά έναν κορυφαίο πολιτικό άνθρωπο. Έναν ανήσυχο αυτοδημιούργητο Έλληνα που πρώτα κέρδισε το στοίχημα της ζωής και της επιστήμης και μετά έδωσε τον εαυτό του σε αυτό που όλοι χτίσαμε, όλοι χτίσατε, σε αυτό που λέγεται ΠΑΣΟΚ.
Σύντροφοι με ρωτούν πολλοί: Γιατί με το Βαγγέλη Βενιζέλο από την πρώτη νύχτα; Στη ζωή μου έχω μάθει να κερδίζω. Έχω μάθει να κερδίζω με τίμιο τρόπο, με έντιμο τρόπο, με τον τρόπο που εγώ κατέβαινα στα γήπεδα.

Όταν στη ζωή μου κατάλαβα ότι δεν μπορώ να κερδίζω πια χωρίς καμιά προσωρινή έκπτωση στον εαυτό μου, χωρίς να κάνω εκπτώσεις στον ίδιο μου τον εαυτό, παράτησα το μπάσκετ. Αφού δεν έχω κάνει εκπτώσεις στον εαυτό μου δε θα κάνω εκπτώσεις για κανέναν άλλον. Όπως και αν λέγεται αυτός, ό,τι και να είναι.

Σε μια εποχή που τα πάντα δείχνουν προκατασκευασμένα και προσυμφωνημένα ο Βαγγέλης Βενιζέλος ξαναφέρνει στο προσκήνιο την ευθύτητα και την τόλμη. Την έφερε το βράδυ εκείνο του Σεπτεμβρίου που χάσαμε τις εκλογές.

Ποτέ στην ιστορία κανένα πολιτικό ή κοινωνικό κίνημα δεν προχώρησε χωρίς ηγέτη με αυτά τα χαρακτηριστικά. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος αποδεικνύει με τη στάση του και τον τρόπο που διεκδικεί την ευθύνη του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ ότι γεννήθηκε ηγέτης και δε σχεδιάστηκε και δε φιλοτεχνήθηκε ηγέτης του ΠΑΣΟΚ.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι οι Βαγγέλης Βενιζέλος είναι Θεσσαλονικιός όπως κι εγώ. Αλλά θα μπορούσε να είναι Πειραιώτης. Γιατί είναι αυθεντικός, ξέρει να δίνει μάχες, δε συμβιβάζεται με τίποτα άλλο εκτός από τη νίκη. Το αγωνιστικό του πνεύμα είναι και δικό μας πνεύμα.
Στις 11 Νοεμβρίου πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο στο μυαλό μας ότι δεν ψηφίζουμε για την ιδεολογική ταυτότητα και το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Αυτό το έχουμε ψηφίσει στο συνέδριό μας.

Οι πολιτικές θέσεις του Βαγγέλη Βενιζέλου έχουν κατατεθεί. Αν υπάρχουν προβλήματα θα τα λύσουμε στο επόμενό συνέδριό μας. Θα τα δούμε εν πάση περιπτώσει.

Στις 11 Νοεμβρίου ψηφίζουμε το πρόσωπο, τον ηγέτη που θα πάρει τη θέληση του λαού και θα τη χρησιμοποιήσει υπέρ του λαού. Τον ηγέτη που θα μας οδηγήσει στη νίκη. Το μόνο δρόμο που μας επέτρεψε να ακολουθήσουμε ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Νιώθω τιμή που προλογίζω και νιώθω τιμή που βρίσκεται ανάμεσά μας ένας τέτοιος ηγέτης σήμερα, απόψε. Καλώ στο βήμα το Βαγγέλη Βενιζέλο, τον Πρόεδρο που αξίζουμε και μπορούμε να έχουμε στις 11 Νοεμβρίου.

ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Φίλες και φίλοι, δική μου είναι η τιμή. Είναι δική μου η χαρά και η τιμή να βρίσκομαι εδώ μαζί σας με τους Πειραιώτες και τους Πειραιώτισσες, εδώ στον Πειραιά στο λιμάνι στη Δραπετσώνα, στο λιμάνι της αγωνίας, στο λιμάνι της ελπίδας, στο λιμάνι της προόδου.

Στον Πειραιά που πρέπει να χειραφετηθεί κι αυτός από το αθηναϊκό κέντρο. Γι’ αυτό εμείς που προερχόμαστε από τη Θεσσαλονίκη έχουμε αίσθημα βαθιάς αλληλεγγύης και κατανόησης για τις ανάγκες τις διεκδικήσεις και τις προτεραιότητες του μεγάλου λιμανιού της χώρας.

Ο Πειραιάς όμως έχει θάρρος, έχει διορατικότητα, ξέρει να επιλέγει, ξέρει να χαράσσει δρόμους και αυτό νομίζω το απέδειξε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο στις τελευταίες δημοτικές εκλογές αναδεικνύοντας στη θέση του Δημάρχου τον Παναγιώτη Φασούλα. Ένα υπόδειγμα αγωνιστικού ήθους, αγωνιστικής ικανότητας, κοινωνικής ευαισθησίας και πολιτικής οξυδέρκειας.

Και είναι πραγματικά ελπιδοφόρο το γεγονός ότι αρχίσαμε την ανατροπή στον Πειραιά από το Δήμο για να σηματοδοτήσει και την ανατροπή που περιμέναμε στις 16 Σεπτεμβρίου, αλλά δυστυχώς δεν την είδαμε, θα τη δούμε όμως στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.

Γιατί φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι μην έχετε αυταπάτες. Στις 11 του Νοέμβρη η διαδικασία μπορεί να φαίνεται εσωτερική μπορεί να νομίζουμε ότι αφορά το ΠΑΣΟΚ και το πρόσωπο του Προέδρου του στην πραγματικότητα όμως αφορά τη σχέση μας με την κοινωνία αφορά τη σχέση μας με τα άλλα κόμματα αφορά το αποτέλεσμα των επόμενων βουλευτικών εκλογών που στην πραγματικότητα θα κριθούν στις 11 του Νοέμβρη.

Μην έχετε επίσης καμιά αμφιβολία ότι ο κ. Καραμανλής δεν αντέχει κοινοβουλευτικά. Έθεσε προεκλογικά το ζήτημα της ισχυρής πλειοψηφίας, κατέκτησε μια οριακή αυτοδυναμία 2 βουλευτών. Είναι όμηρος της δυσαρέσκειας και των διεκδικήσεων και των πιέσεων της κοινοβουλευτικής του ομάδας ανοίγει τα κοινωνικά μέτωπα και τα αφήνει ανοιχτά. Δεν μπορεί να ψηφίσει κανένα νομοσχέδιο. Δεν μπορεί να κλείσει κανένα θέμα έστω με τη δική του στείρα συντηρητική ταξική πολιτική.

Τρομοκρατεί τον κόσμο σε σχέση με το ασφαλιστικό. Αγωνιά ο κάθε εργαζόμενος μέσης και νεότερης ηλικίας, ο κάθε ασφαλισμένος που βρίσκεται στα πρόθυρα της σύνταξης. Αγωνιά ο κάθε συνταξιούχος. Τι γίνεται; Καταρρέουν τα ταμεία; Αλλάζει η ασφαλιστική νομοθεσία; Έρχονται κοινοτικές οδηγίες και εντολές που ανατρέπουν δικαιώματα; Πρέπει να μειωθούν οι συντάξεις και να αυξηθούν τα όρια ηλικίας;

Ο κ. Καραμανλής ανοίγει αυτό το τεράστιο μέτωπο. Ανοίγει το μέτωπο της παιδείας. Ανοίγει το μέτωπο της δημόσιας διοίκησης. Ενθαρρύνει κύματα ακρίβειας. Παίζει με το φορολογικό. Δε δίνει καμία απάντηση για το φόρο προστιθέμενης αξίας για τη φορολογία ακινήτων για τη φορολογία του πετρελαίου.

Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να δώσει μια απάντηση σε όλα αυτά ως αντιπολίτευση και να είναι έτοιμο να σηκώσει το γάντι των πρόωρων εκλογών, που ο κ. Καραμανλής ρίχνει με προσβλητικό και προκλητικό τρόπο κινώντας τη διαδικασία αλλαγής του εκλογικού νόμου.

Ο κ. Καραμανλής έθεσε ένα εκβιαστικό δίλημμα. Το επαναλαμβάνει και το επαναλαμβάνει εμπλουτισμένο έχοντας αλλάξει το εκλογικό σύστημα. Άρα είναι προφανές ότι οδηγεί τη χώρα σε εκλογές και αν και πάλι η πλειοψηφία του δεν είναι επαρκής, ξανά σε εκλογές, με ένα νέο εκλογικό νόμο που αφαιρεί έδρες από το δεύτερο κόμμα και ουσιαστικά κατασκευάζει μια άνετη τεχνητή πλειοψηφία του πρώτου κόμματος.

Απέναντι σε αυτή την πρόκληση, απέναντι σε αυτό το πεταμένο γάντι που προσβάλλει τους θεσμούς, το ΠΑΣΟΚ τι κάνει; Καταφεύγει στον εσωτερικό μονόλογο; Τι κάνει; Παραιτείται; Πηγαίνει πάσο και αναγνωρίζει στη δεξιά το φυσικό δικαίωμα να κυβερνάει και να διαμορφώνει το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθούμε τα επόμενα δέκα χρόνια που ουσιαστικά είναι η βάση της πορείας της χώρας στον 21ο αιώνα;

Είναι αυτό η μοίρα και η αποστολή μιας μεγάλης παράταξης που ο Ανδρέας Παπανδρέου την ξεκίνησε από το 13% και μέσα σε λίγα χρόνια την πήγε στο 25% και μετά στο 48% για να σηκώσει ψηλά το αίτημα και τη σημαία της αλλαγής; Ε, όχι. Δεν είναι μοίρα της παράταξης να είναι ολιγαρκής, να είναι ηττημένη, να είναι παραιτημένη, να είναι ηττοπαθής.

Μοίρα του τόπου είναι να εμπιστεύεται στη δημοκρατική προοδευτική παράταξη τα μεγάλα οράματα, τα μεγάλα κεφάλαια της ιστορίας. Η θεωρία της μικρής πλην εντίμου Ελλάδος, είναι μια θεωρία της δεξιάς, της συντήρησης. Το ΠΑΣΟΚ ήταν πάντα ως παράταξη από την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Γέρου της Δημοκρατίας. Η παράταξη που διεκδικούσε, που απαιτούσε, που είχε οράματα και έτσι πρέπει να κρατήσουμε πάντα το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ των οραμάτων, το ΠΑΣΟΚ των πολιτών, το ΠΑΣΟΚ των μη προνομιούχων του 2007.

Όλα αυτά κρίνονται στις 11 του Νοέμβρη την άλλη Κυριακή. Κρίνεται το αποτέλεσμα των επόμενων βουλευτικών εκλογών είπα. Και μου απαντούν ορισμένοι: «δεν μας ενδιαφέρει ένας αντικαραμανλής που νικά τον Καραμανλή. Δεν μας ενδιαφέρει να ασκήσουμε εξουσία κατά τα πρότυπα της δεξιάς. Δεν μας ενδιαφέρει η εξουσία για την εξουσία».

Μένω έκπληκτος. Το θεωρώ αυτό το επιχείρημα προσβλητικό για όλο τον ελληνικό λαό και κυρίως για τους πολίτες που σχημάτισαν αυτό το 38% στις 16 του Σεπτέμβρη. Γιατί ζητήσαμε τη ψήφο τους στις 16 του Σεπτέμβρη; Γιατί θέλαμε να μας ψηφίσουν. Γιατί διεκδικήσαμε την εξουσία; Γιατί διαμορφώσαμε το σκηνικό ενός αγώνα στήθος – στήθος που μπορούσε να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία;

Αν ο σημερινός Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κέρδιζε τις εκλογές στις 16 του Σεπτέμβρη, όπως ελπίζαμε και όπως αγωνιζόμασταν, θα ήταν ένας αντικαραμανλής; Και αν το ΠΑΣΟΚ, όπως θέλαμε και όπως περιμέναμε ήταν κυβέρνηση στις 16 του Σεπτέμβρη θα συνέχιζε το πρόγραμμα της δεξιάς και θα ήταν πιστό αντίγραφό της;

Πότε γίναμε αντιεξουσιαστές; Πότε φύγαμε από το ΠΑΣΟΚ και πήγαμε σε ένα κάπως μεγαλύτερο ΚΚΕ για να ισχυριζόμαστε ότι ο δικομματισμός κυβερνά και δεν έχει σημασία αν κυβέρνηση είναι η Νέα Δημοκρατία ή το ΠΑΣΟΚ; Είμαστε ΠΑΣΟΚ συντρόφισσες και σύντροφοι. Πιστεύουμε ότι είμαστε διαφορετικοί, καλύτεροι, προοδευτικότεροι.

Και θέλουμε να νικήσουμε αλλά πριν νικήσουμε πρέπει να κάνουμε υπεύθυνη, προγραμματική ευαίσθητη αντιπολίτευση. Αντιπολίτευση μέσα και έξω από τη Βουλή. Αντιπολίτευση σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, με τα κοινωνικά κινήματα, με τους πολίτες, στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς. Αντιπολίτευση για να αντιτάξουμε στον κ. Καραμανλή τη δική μας πρόταση για το ασφαλιστικό. Να πούμε ότι στην τρομοκρατία της συντηρητικής παράταξης και των «λαγών» που βγαίνουν να προετοιμάσουν το έδαφος, εμείς αντιτάσσουμε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που δεν μειώνει τις συντάξεις και δεν αυξάνει τα όρια ηλικίας αλλά χτυπά την ανεργία, αυξάνει την απασχόληση, καταπολεμά τη μαύρη εργασία, καταπολεμά την εισφοροδιαφυγή, βελτιώνει τα οικονομικά του ΙΚΑ, μηχανογραφεί τα Ταμεία, εναρμονίζει το ασφαλιστικό σύστημα με το φορολογικό σύστημα, στηρίζει τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που δίνουν δουλειά.

Άρα στρέφουμε την προσοχή μας στο πρόβλημα των εσόδων και όχι στο πρόβλημα των δαπανών, γιατί από κανέναν δεν μπορείς να στερήσεις την ήδη στερημένη σύνταξή του.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι, θέλουμε να είμαστε μια αντιπολίτευση και στη συνέχεια μια κυβέρνηση που έχει άποψη για την παιδεία, που φροντίζει το δημόσιο σχολείο, που στηρίζει το δημόσιο πανεπιστήμιο.

Θέλουμε να είμαστε μια κυβέρνηση που δίνει ελπίδα σε όλες τις οικογένειες. Θέλουμε να είμαστε μια κυβέρνηση που ανοίγει δουλειές για τους νέους, που τους στηρίζει, που ιδρύει το Ταμείο της Νέας Γενιάς, προκειμένου στο ξεκίνημά τους οι νέοι να έχουν την πραγματική βοήθεια του κράτους με τη συνεργασία του τραπεζικού συστήματος, έτσι ώστε να μπορεί ο καθένας να νιώθει ότι θα βρει βοήθεια, να αποκτήσει σπίτι ως νέος οικογενειάρχης, να κάνει ένα ξεκίνημα ως επαγγελματίας, ως επιστήμονας ως αγρότης.

Έχουμε τα μάτια μας στραμμένα στον εργαζόμενο μέσης ηλικίας που ζει με το άγχος της ανεργίας και της απόλυσης και ο Πειραιάς, το λιμάνι, η ζώνη η ναυπηγοεπισκευαστική ξέρουν πάρα πολύ καλά τι σημαίνει αυτό. Χωρίς ένα Ταμείο Κοινωνικής Οικονομίας που θα καλύπτει τον εργαζόμενο μέσης ηλικίας που είναι κοντά στην έξοδο στη σύνταξη, δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη βαθιά κοινωνική ανασφάλεια. Δεν μπορούμε να δώσουμε έντιμη και ευαίσθητη απάντηση στον πολίτη που αγωνιά.

Θέλουμε να είμαστε αντιπολίτευση ώστε να αγωνιστούμε, στο όνομα του φτωχού, που ξέρει ότι χωρίς εγγυημένο επίδομα αξιοπρεπούς διαβίωσης δεν υπάρχει κοινωνικό κράτος γι΄ αυτόν. Δεν υπάρχει έλεος, δεν υπάρχει αλληλεγγύη. Θέλουμε να είμαστε στην αρχή μια ισχυρή αντιπολίτευση και στη συνέχεια πολύ γρήγορα μια νέα προοδευτική κυβέρνηση για να μπορέσουμε να δώσουμε απάντηση στα προβλήματα που σχετίζονται με το κράτος, προβλήματα που δεν μπορέσαμε να λύσουμε όλα τα προηγούμενα χρόνια, προβλήματα που διογκώθηκαν και οξύνθηκαν τα τελευταία 4 χρόνια λόγω της συντηρητικής και ταξικής πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας.

Φίλες και φίλοι, δεν ζητά κανείς την εντολή της παράταξης προκειμένου να κερδίσει απλά και μόνο τις εκλογές για τις εκλογές. Η παράταξη όμως αναζητά μια ευκαιρία για τον τόπο και πρέπει την ευκαιρία αυτή να τη δώσουμε στον τόπο, γιατί είναι πραγματικά κρίμα να φορτώνουμε στις πλάτες της κοινωνίας και του Έλληνα πολίτη μια κυβέρνηση αμήχανη, μια κυβέρνηση συντηρητική, μια κυβέρνηση που αναπαράγει το χειρότερο εαυτό της, μια κυβέρνηση που έπρεπε να είχε ηττηθεί στις 16 του Σεπτέμβρη.

Ο κόσμος απεχθάνεται, μισεί ένα κράτος που το έχουμε διαμορφώσει την περίοδο της Μεταπολίτευσης, ως κράτος δυνάστη, ως κράτος αυταρχικό, ως κράτος που εγκαταλείπει τον πολίτη τη στιγμή της ανάγκης. Ως κράτος που πολλές φορές αδυνατεί να καλύψει και την πιο μικρή απαίτηση ενός πολίτη, που νιώθει την αδικία της κοινωνίας, το αδιέξοδο της αγοράς και ζητάει καταφύγιο στο κράτος.

Γι’ αυτό το ΠΑΣΟΚ οφείλει να κερδίσει τη μάχη των εκλογών, να κερδίσει την μάχη της Αντιπολίτευσης, για να προσφέρει στον πολίτη ένα κράτος άλλης ποιότητας, για να προσφέρει στον πολίτη, ένα κράτος ευέλικτο, αντιγραφειοκρατικό, φιλικό, ένα κράτος που είναι στο πλευρό του όταν το χρειαστεί, ένα κράτος δικαίου, ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος.

Και ξέρω την ερώτηση που είναι στα χείλη όλων σας. «Γιατί όλα αυτά δεν έγιναν μέχρι το 2004; Γιατί δεν έγιναν τα χρόνια των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ;»
Για να σας απαντήσω με ευθύ και ειλικρινή τρόπο, ότι πρέπει με δίκαιο αίσθημα να διαχωρίζουμε τα θετικά αποτελέσματα της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, μεγαλώσαμε και ισχυροποιήσαμε τη χώρα, την κάναμε καλύτερη, δημιουργικότερη, πιο αναπτυγμένη. Όμως τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, δεν μοιράστηκαν δίκαια σε όλους τους Έλληνες.

Σε πάρα πολλές οικογένειες, σε πάρα πολλές κοινωνικές ομάδες, δημιουργήθηκε το αίσθημα της αδικίας, της εγκατάλειψης, της ανισότητας, της ανασφάλειας. Πάρα πολλές περιοχές της χώρας, μεταξύ αυτών και ο Πειραιάς, τόσο κοντά στη Πλατεία Συντάγματος, ένιωσαν ότι χάνουν πόντους στην πορεία της ανάπτυξης και την ανταγωνιστικότητα.

Αυτόν λοιπόν τον χαμένο κρίκο, αυτό το κομμένο νήμα, ανάμεσα στα θετικά και τα αρνητικά των δικών μας κυβερνητικών θητειών, μπορούμε να το αποκαταστήσουμε και οφείλουμε να το αποκαταστήσουμε ως επόμενη κυβέρνηση της χώρας.

Αλλά φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, θεωρώ ότι είναι παράλογο και ιστορικά άδικο να αποδεχόμαστε ότι στη συνείδηση του έλληνα πολίτη το έργο των κυβερνήσεών μας, η δική μας ιστορική παρουσία, θεωρείται χειρότερη ως ανάμνηση και ως τελικό αποτέλεσμα, από όσα έχουν κάνει οι κυβερνήσεις της δεξιάς, που συναγωνίζονται μεταξύ τους για το βραβείο της χειρότερης κυβέρνησης της Μεταπολίτευσης. Πραγματικά ο συναγωνισμός είναι πάρα πολύ δύσκολος ανάμεσα στη κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη και την κυβέρνηση του κ. Καραμανλή.

Δεν μπορούμε λοιπόν να εξοπλίζουμε με επιχειρήματα, δεν μπορούμε να εξοπλίζουμε με στοιχεία τον βασικό πολιτικό μας αντίπαλο, δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν ανώριμο και ανέτοιμο να διεκδικήσει την εξουσία στις εκλογές του Σεπτεμβρίου.

Όχι συντρόφισσες και σύντροφοι, όχι φίλες και φίλοι, είναι κρίμα που αυτή τη στιγμή την ευθύνη της διακυβέρνησης του τόπου την έχει μια κυβέρνηση που αδυνατεί να χαράξει μια εξωτερική πολιτική. Αδυνατεί να δώσει ρυθμό στην ελληνική οικονομία. Μια κυβέρνηση που πολλαπλασιάζει την κρίση. Μια κυβέρνηση που υπονομεύει το ΙΚΑ. Μια κυβέρνηση που αφήνει τα παιδιά χωρίς σχολικά βιβλία. Που προκαλεί το κύμα των καταλήψεων. Που διαλύει το δημόσιο σχολείο. Μια κυβέρνηση που προκαλεί κύματα φυγής νέων συνταξιούχων με μειωμένη σύνταξη, λόγω του φόβου τους μήπως περικοπούν τα θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματά τους.

Μια κυβέρνηση που αγνοεί την περιβαλλοντική κρίση. Μια κυβέρνηση που δεν ενδιαφέρεται ούτε καν για την ποιότητα των τροφίμων και το αν τα νερά που πίνουμε, είναι μολυσμένα. Μια κυβέρνηση που καθημερινά πλήττει το καλάθι του φτωχού και μεσαίου νοικοκυριού και κρατάει στα χέρια της μια βόμβα, την βόμβα των μεσαίων εισοδημάτων.

Τα μεσαία εισοδήματα είναι η ραχοκοκαλιά της οικονομίας και τώρα ο καθένας που έχει ένα μεσαίο εισόδημα ζει με την αγωνία και με το άγχος ότι μπορεί να χάσει αυτό το επίπεδο ζωής που με κόπους, βάσανα, κατέκτησε για την οικογένειά του. Δεν νιώθει ασφάλεια, δεν ξέρει εάν αύριο, ή εάν τον άλλο μήνα, θα μπορέσει να τα βγάλει πέρα. Σε αυτούς απευθυνόμαστε.

Αυτοί είναι η κοινωνική μας πλειοψηφία, αυτοί είναι οι κοινωνικοί μας εταίροι, αυτοί είναι οι άνθρωποι που πιστεύουν σε μας. Αυτοί είναι οι άνθρωποι χάρη των οποίων είμαστε υποχρεωμένοι να αγωνιζόμαστε.

Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, αυτούς τους ανθρώπους είμαστε υποχρεωμένοι να εκφράσουμε. Όταν απευθυνόμαστε φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι στο χαμηλοσυνταξιούχο του Πειραιά, σ’ αυτόν που περιμένει να πάρει το ΕΚΑΣ και περνάει τις ώρες του στο ΚΑΠΗ συζητώντας με τους συνομήλικους και τους συναδέλφους του, για το πώς τα βγάζουν πέρα τα χαμηλόμισθα νοικοκυριά, τα νοικοκυριά των χαμηλοσυνταξιούχων, πρέπει να του δώσουμε μια απάντηση που να μιλάει στο μυαλό του και την ψυχή του. Όταν απευθυνόμαστε στην οικογένεια την μονογονεϊκή, στη μητέρα που μεγαλώνει μόνη της τα παιδιά, γιατί έμεινε χήρα ή είναι διαζευγμένη και απειλείται με τον κίνδυνο της ανεργίας, πρέπει να δώσουμε μια απάντηση που να έχει μέσα το στοιχείο της λογικής επιχειρηματολογίας, αλλά βεβαίως και το στοιχείο της συμπάθειας, της αγάπης, της συντροφικότητας, του ενδιαφέροντος.

Όταν μιλάμε στον άνεργο, δεν μιλάμε για στατιστικά μεγέθη, γιατί έχει πολύ μικρή σημασία αν το ποσοστό ανεργίας μειώθηκε κατά 1% ή 2%. Κάθε άνεργος είναι μια μεγάλη περιπέτεια. Είναι μια προσβολή της προσβολή της προσωπικότητάς του. Είναι μια αδικία που την νιώθει πάνω στο πετσί του. Ιδίως αν είναι άνεργος που έχει κάνει σπουδές. Που επένδυσε χρόνια κόπου προκειμένου να αποκτήσει ένα δίπλωμα, ένα πτυχίο, ακόμα και ένα διδακτορικό.

Όταν απευθυνόμαστε στο νέο επαγγελματία, στο νέο επιχειρηματία, πρέπει να έχουμε την αίσθηση ότι μιλάμε με ένα άτομο που νιώθει μόνο του να περιπλανάται στη ζούγκλα μιας αγοράς που του κλείνει τις πόρτες. Ότι μιλούμε σε κάποιον που αγωνίζεται να ανοίξει χαραμάδα στο τραπεζικό σύστημα. Κάποιον που αγωνίζονται να διακινείσαι και να τζιράρει επιταγές προκειμένου να επιβιώσει. Σε κάποιον που αναζητεί δάνειο μέσα από χίλια προσχήματα και χίλια τερτίπια. Και όλους αυτούς πρέπει να τους στηρίξουμε. Πρέπει να τους φροντίσουμε. Πρέπει να τους κάνουμε να νιώθουν ότι υπάρχει ένα κοινωνικό κράτος, ένα κοινωνικό κράτος δικαίου, που είναι η μεγάλη οικογένειά τους, που είναι μια μεγάλη αγκαλιά, μια αγκαλιά δικαιοσύνης και αναδιανομής εισοδήματος και ευκαιριών.

Πρέπει όμως φίλες και φίλοι, για να πείσουμε τους άλλους, να πείσουμε πρώτα τον εαυτό μας. Να πειστεί το ΠΑΣΟΚ ως Κόμμα, ως Παράταξη, ότι έχει να πει και να κάνει νέα πράγματα. Πράγματα που αφορούν την καθημερινότητα των πολιτών. Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε συνεχώς για την αριστερή ταυτότητά μας, για την οποία είμαστε υπερήφανοι, την ταυτότητά μας την προοδευτική, τη λαϊκή, τη ριζοσπαστική, την πατριωτική, να μην την μετασχηματίζουμε σε συγκεκριμένη πρόταση για το καλάθι της νοικοκυράς που είναι θύμα της ακρίβειας, που ξέρει ότι οι τιμές του καλαθιού της στην Ελλάδα, είναι οι ακριβότερες σχεδόν στην Ευρώπη των 27 μελών.

Δεν μπορεί να μην αντιλαμβανόμαστε ότι εκεί χρειάζεται μια παρέμβαση στο δίκτυο εμπορίας τουλάχιστον των βασικών αγαθών. Γι’ αυτό πρότεινα όλα να τα μετράμε με βάση τον πραγματικό πληθωρισμό, τον πληθωρισμό του φτωχού και όχι ένα τεχνητό κατασκεύασμα, που είναι ο στατιστικός πληθωρισμός που εμφανίζουν οι επίσημες πηγές, ώστε να ξέρει ο εργαζόμενος τι πρέπει να διεκδικήσει ως μεροκάματο, ή ως μισθό. Να ξέρει ο συνταξιούχος για πόσο του φτάνει η σύνταξή του και τι πρέπει να διεκδικήσει από το κράτος. Να ξέρουν τα συνδικάτα σε ποια βάση πρέπει να κάνουν την διαπραγμάτευση για την Συλλογική Σύμβαση.

Όταν μιλούμε για την εθνική οικονομία δεν μπορούμε να μιλάμε με αφηρημένες μακροοικονομικές και δημοσιονομικές έννοιες. Πρέπει να μιλάμε για τα ληστρικά επιτόκια, για την κοινωνική ευθύνη του τραπεζικού συστήματος, πρέπει να μιλάμε για τα Ταμεία για τα οποία σας μίλησα προηγουμένως. Το Ταμείο Εγγυοδοσίας μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων, το Ταμείο Στήριξης της Νέας Γενιάς, το Ταμείο Κοινωνικής Οικονομίας.

Υπάρχουν πόροι, υπάρχουν δυνατότητες. Πρέπει να ξεριζώσουμε από τις ψυχές και το μυαλό των ανθρώπων την δυσπιστία, ότι όταν είσαι στην ΟΝΕ, όταν είσαι στη ζώνη του Ευρώ, όταν είσαι στο Σύμφωνο Σταθερότητας δεν υπάρχει έλεος, δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, υπάρχει ένας συντηρητικός αυτόματος πιλότος.

Αυτό σου καταστέλλει τα αντανακλαστικά. Δεν σου επιτρέπει να σκεφθείς. Σε οδηγεί στο να παραδεχτείς πώς καλύτερα να σου λείπει η εξουσία, γιατί όποιος μπλέκεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες. Αλλά αυτό είναι μια ηττοπάθεια αδιανόητη για την Σοσιαλιστική Αριστερά που αγωνίζεται για να αλλάξει τον κόσμο.

Ο σοσιαλισμός φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, δεν ήταν και δεν θα γίνει ποτέ απλά και μόνον ένα οικονομικό σύστημα, ή μια οικονομική πολιτική. Ήταν και είναι πάντα ένας αστερισμός αξιών. Ήταν και είναι πάντα μια ηθική επιλογή. Τεκμηριωμένη οικονομικά. Τεκμηριωμένη δημοσιονομικά.
Είναι κρίμα να μην έχουμε στην Ελλάδα εδώ και χρόνια το ελάχιστο εγγυημένο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης και το επίδομα του εγγυημένου εισοδήματος όπως το έχει όλη η Ευρώπη. Ελάχιστα χρήματα, μόλις το 0,3% του ΑΕΠ αρκούν για να οργανώσουμε ένα δίκτυο ενάντια στη φτώχια.

Είναι κρίμα να μην μπορούμε να διαθέσουμε υπάρχοντες πόρους, προκειμένου να στηρίξουμε στο ξεκίνημά τους, ή στην έξοδό τους από τον εργασιακό βίο, ανθρώπους που έχουν την ανάγκη αυτής της κοινωνικής πολιτικής και αυτής της παρέμβασης.

Αυτό δεν είναι ένα μεγάλο πουγκί, το πουγκί του κοινωνικού κράτους που μοιράζει λεφτά δίκην φιλοδωρήματος. Αυτό είναι μια ολόκληρη αναπτυξιακή πολιτική. Το νέο κοινωνικό κράτος, η νέα αναδιανομή εισοδήματος και ευκαιριών. Είναι ένα πεδίο ανάπτυξης επενδύσεων, είναι ένα πεδίο δημιουργίας νέων θέσεων απασχόλησης. Αρκεί να έχεις ευαισθησία, αρκεί να έχεις νέες καινοτόμες ιδέες. Αρκεί να έχεις πολιτική αποφασιστικότητα και δύναμη να επιβάλεις αυτές σου τις ιδέες. Αυτά τα τρία πράγματα μας έλειψαν. Και αυτά τα τρία πράγματα πρέπει να προσφέρουμε και μπορούμε να προσφέρουμε στον Ελληνικό λαό στις 11 του Νοέμβρη.

Ευαισθησίες – νέες ιδέες και πολιτική αποφασιστικότητα. Αυτά δεν βρέθηκαν επαρκή στις 16 του Σεπτέμβρη και αυτά πρέπει να υπάρχουν με επάρκεια στις 12 του Νοέμβρη για το ΠΑΣΟΚ του μέλλοντος, για το ΠΑΣΟΚ της νίκης, για το ΠΑΣΟΚ των μη προνομιούχων, για το ΠΑΣΟΚ που μπορεί να φωνάξει και πάλι Αλλαγή.

Και είναι κρίμα αντί να συζητούμε γι’ αυτά, αντί να συζητούμε για νέες ιδέες, για νέες προτάσεις, αντί να έχουμε ως βασικό συνομιλητή και αντίπαλό μας τον κ. Καραμανλή και τις πολιτικές του, ασχολούμαστε με την απαξίωση των ανθρώπων που μπορούν να σηκώσουν το βάρος μιας άλλης πολιτικής, να δώσουν ελπίδα στην Παράταξη και στον τόπο.

Όμως συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Αν από τη μια μεριά υπάρχει το ΠΑΣΟΚ του χθες, από την άλλη μεριά υπάρχει το ΠΑΣΟΚ του αύριο. Αν από την μια μεριά υπάρχει το ΠΑΣΟΚ των βαρόνων και των παραγόντων που διαπραγματεύονται εξήντα μέρες, από την άλλη μεριά υπάρχει το ΠΑΣΟΚ των πολιτών και της κοινωνίας.

Αν από την μια μεριά υπάρχει το ΠΑΣΟΚ του πολιτικού καιροσκοπισμού που επενδύει στην ήττα, από την άλλη μεριά υπάρχει το ΠΑΣΟΚ της κοινωνικής ευθύνης που επενδύει στη νίκη.

Ας διαλέξουμε επιτέλους ανάμεσα σε δυο προτάσεις, σε δυο εκδοχές. Θέλουμε τον παραγοντισμό, τους βαρόνους, τον καιροσκοπισμό, την επένδυση στην ήττα, ή στο λαό, στους πολίτες, στη κοινωνία, την προοπτική, την ευαισθησία, την νίκη;

Είμαι βέβαιος, το βλέπω, ότι είστε με το ΠΑΣΟΚ του αύριο, με το ΠΑΣΟΚ του μέλλοντος. Πάρτε το στα χέρια σας. Το ΠΑΣΟΚ αυτό είναι δικό σας. Είστε εσείς στις 11 του Νοέμβρη πρέπει να μιλήσει ο λαός. Πρέπει να μιλήσει ο πολίτης. Πρέπει να δώσουμε ελπίδα. Πρέπει συντρόφισσες και σύντροφοι να λατρέψουμε το πολιτικό κατεστημένο. Πρέπει να δώσουμε στη κοινωνία την ευκαιρία να εκφραστεί, γιατί στις 11 του Νοέμβρη δεν κρίνεται μόνον το μέλλον του ΠΑΣΟΚ, κρίνεται η αντοχή ενός κομματικού συστήματος που η κοινωνία δεν το ανέχεται πλέον, δεν την εκφράζει.

Γι’ αυτό συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι, σας καλώ όπως καλώ όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες. Στις 11 του Νοέμβρη να προσέλθετε μαζικά, αποφασιστικά στα εκλογικά τμήματα του ΠΑΣΟΚ να πάρετε την υπόθεση της Αλλαγής στα χέρια σας. Να ανατρέψουμε τα πράγματα.

Να ανοίξουμε νέους δρόμους. Να εκφράσουμε το ΠΑΣΟΚ της κοινωνίας. Το ΠΑΣΟΚ της Νέας Αλλαγής. Πρέπει στο πρόσωπο της Παράταξης, στα πρόσωπά σας να εμφανιστεί ξανά το χαμόγελο της αυτοπεποίθησης και της αισιοδοξίας. Δεν μπορούμε να βλέπουμε ένα ΠΑΣΟΚ που συνεχώς υφίσταται την επίπτωση της ήττας. Δεν μας εκφράζει ένα ΠΑΣΟΚ συμβιβασμένο, ηττοπαθές, απαισιόδοξο, ολιγαρκές. Θέλουμε και πάλι το ΠΑΣΟΚ των ονείρων μας, θέλουμε και πάλι το ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής.

Εμπρός λοιπόν και πάλι Αλλαγή. Πάρτε το ΠΑΣΟΚ στα χέρια σας. Δώστε τη λύση, δώστε διέξοδο. Εμπρός για το ΠΑΣΟΚ του μέλλοντος και για το μέλλον της χώρας. Εμπρός για την Ελλάδα που αξίζει στους Έλληνες. Γεια σας και με τη νίκη.

• Προηγούμενο
• Επόμενο