6 Δεκεμβρίου 1998
Ο πολιτισμός είναι ταυτοχρόνως το πιο ευαίσθητο, το πιο επικίνδυνο και το πιο πρόσφορο πεδίο άσκησης πολιτικής. Γιατί οτιδήποτε γίνεται στο πεδίο αυτό συνδέεται, από την ίδια τη φύση του πράγματος, με την αισθητική και την ιδεολογία, τις νοοτροπίες και τα στερεότυπα, την αυτοσυνειδησία της κοινωνίας: την πολυμορφία και τις αντοχές της, τη σχέση της με την Ιστορία και τις ποικίλες χρήσεις της, τη σχέση της με τους «άλλους».
4 Οκτωβρίου 1998
«Η αναζήτηση», το πρώτο μυθιστόρημα του πρωθυπουργικού συμβούλου Νίκου Θέμελη, άρχισε ήδη τη διαδρομή του στο αναγνωστικό κοινό, προτείνοντας ένα διάλογο ανάμεσα στη νεότερη ιστορία και στη λογοτεχνική παράδοση. Ο συγγραφέας κερδίζει κιόλας μια θέση στη μεγάλη γεωγραφία των λογοτεχνών δημοσίων ανδρών, ομότεχνος του Ντάγκλας Χερντ, του Ζακ Αταλί, του Οκτάβιο Πας, ακόμη και του Σεν Τζον Περς
Οσο και αν ισχύουν οι λογοτεχνικές συμβάσεις, όσο και αν ο συγγραφέας μπορεί να τις επικαλείται για να διαχωρίσει το πραγματικό του πρόσωπο από τον συγγραφικό του ρόλο, κάθε λογοτεχνικό έργο και πολύ περισσότερο ένα μυθιστόρημα που συγκροτεί έστω και ελλειπτικά ένα συμβατικό σύμπαν, αποκαλύπτει την πιο προσωπική σφαίρα: τη νοοτροπία, τη στάση του συγγραφέα απέναντι στα πράγματα.
26 Ιουλίου 1998
Ι. Οσο προχωρεί η διαδικασία της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης τόσο μεγαλύτερη έμφαση δίδεται στον πολιτισμό και την πολιτιστική πολιτική.
Αυτό οφείλεται σε δύο προφανείς λόγους: Πρώτον, στην ανάγκη η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση, η σύγκλιση στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση να επενδυθεί με έναν ιδεολογικού χαρακτήρα λόγο για την κοινή ευρωπαϊκή πολιτιστική ταυτότητα. Μια κοινή αντίληψη για την πολιτιστική κληρονομιά και την αισθητική υποτίθεται ότι εύκολα οδηγεί σε μια κοινή αντίληψη για το μέλλον. Δεύτερον, στο γεγονός ότι σήμερα πια, στη μετανεωτερική εποχή, στην κοινωνία της πληροφορίας, το πεδίο του πολιτισμού στο οποίο συμπεριλαμβάνεται το πεδίο των οπτικοακουστικών προσφέρεται για την ανάπτυξη ποικίλων δραστηριοτήτων, την πραγματοποίηση επενδύσεων και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
12 Ιουνίου 1998
Άρθρο του Ευ. Βενιζέλου στην Ελευθεροτυπία
Ελληνικότητα και Δύση: Μια απάντηση στον Samuel Huntington
Oι μεγάλες συνθέσεις για την ερμηνεία της ιστορίας και των διεθνών σχέσεων διατρέχουν πάντοτε τον κίνδυνο της υπεραπλούστευσης: Δύσκολα ένα θεωρητικό σχήμα μπορεί να υποδεχθεί και να ερμηνεύσει άπειρες και ποικίλες καταστάσεις και ακόμα περισσότερα γεγονότα. Η ιστορική εξέλιξη –άρα και η εξέλιξη της πραγματικότητας στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων– ποτέ δεν υπήρξε ευθύγραμμη. Αντιθέτως, είναι γεμάτη από αντιφάσεις, παλινδρομήσεις και εξαιρέσεις. Η ιστορική πραγματικότητα είναι πιο πολύπλοκη και πιο ευφάνταστη από οποιαδήποτε θεωρητική υπόθεση εργασίας.
7 Ιουνίου 1998
Δυστυχώς ορισμένοι είτε από άγνοια είτε από δημαγωγική διάθεση εξακολουθούν να καλλιεργούν τη σύγχυση γύρω από το ζήτημα της ίδρυσης και της λειτουργίας ιδιωτικών Πανεπιστημίων στην Ελλάδα εκμεταλλευόμενοι τα υπαρκτά και οξύτατα προβλήματα της ανώτατης εκπαίδευσης και την αγωνία των νέων ανθρώπων που θέλουν να σπουδάσουν καθώς και των οικογενειών τους.
17 Μαϊου 1998
1. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το ζήτημα της ίδρυσης ή μη ιδιωτικών πανεπιστημίων κατέστη ένα από τα λίγα σημεία διαφωνίας στην ανοικτή διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος. Η οργάνωση της ανώτατης εκπαίδευσης και ο τρόπος εισαγωγής σ' αυτήν ήταν πάντοτε για λόγους που ανάγονται στις ίδιες τις συνθήκες συγκρότησης του νεοελληνικού κράτους εξαιρετικά κρίσιμο κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα στο μέτρο που η κατοχή των ουσιαστικών, κυρίως όμως των τυπικών προσόντων που πιστοποιεί ένα πανεπιστημιακό πτυχίο συνδέεται με τον ίδιο τον κοινωνικό καταμερισμό.
9 Μαϊου 1998
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ των σχέσεων Κράτους και Εκκλησίας επανέρχεται κατά καιρούς στο προσκήνιο, τις περισσότερες όμως φορές με τρόπο που δεν επιτρέπει τη σοβαρή, από ιστορικής, θεσμικής και πολιτικής πλευράς, αντιμετώπισή του. Πρέπει, πρώτον, να γίνει αντιληπτό ότι είναι άλλο θέμα η ολοκλήρωση της θρησκευτικής ελευθερίας με την πλήρη κατοχύρωση όλων των ατόμων, όλων των θρησκειών και όλων των δογμάτων και άλλο θέμα η συνταγματικά ρυθμισμένη σχέση της Εκκλησίας με το Κράτος.
5 Απριλίου 1998
1. Εμμονή στον κοινοβουλευτικό χαρακτήρα του πολιτεύματος
Ολοι χωρίς καμία εξαίρεση συμφωνούν στην ανάγκη διατήρησης του κοινοβουλευτικού χαρακτήρα του πολιτεύματος. Η κυβέρνηση, που εξαρτάται από την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας της Βουλής, έχει την αρμοδιότητα να χαράζει τη γενική πολιτική της χώρας, ο δε πρωθυπουργός (όταν μάλιστα συμβαίνει να είναι και επικεφαλής της μονοκομματικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας) είναι το κεντρικό πολιτικό πρόσωπο του συστήματος διακυβέρνησης.
26 Φεβρουαρίου 1998
Το ερώτημα που μας απασχολεί, εάν το έχω προσλάβει ορθά, είναι τι ορίζεται ως Αριστερά σήμερα στην αυγή του 21ου αιώνα και της τρίτης χιλιετίας. Ξεκινώ από μια ελαφρώς «ανατρεπτική» διαπίστωση, πως τίποτα δεν είναι αυτονόητο και προκειμένου να δώσουμε απάντηση στο ερώτημα τι ορίζεται ως Αριστερά και ως αριστερή πολιτική, πρέπει να επαναδιατυπώσουμε το ιστορικά και ιδεολογικά αυτονόητο, καθώς στο πεδίο του αυτονοήτου η ιδεολογία κινδυνεύει να γίνει ιδεοληψία. Στο πεδίο επίσης του αυτονοήτου χάνεις την επαφή με την ιδεολογία σου, παύεις δηλαδή να έχεις αυτό που ονομάζουμε συνείδηση της ιδεολογίας σου.
22 Φεβρουαρίου 1998
Η αναθεώρηση του Συντάγματος εισέρχεται στην εστία του πολιτικού και δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος μόνον αποσπασματικά και μόνον φευγαλέα. Αποσπασματικά γιατί το ενδιαφέρον επικεντρώνεται σε ελάχιστα σημεία που ορισμένοι υποθέτουν ότι έχουν πρακτικό πολιτικό ενδιαφέρον όπως ο τρόπος εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας ή η διαδικασία επιλογής της κορυφής της Δικαιοσύνης. Φευγαλέα γιατί το ενδιαφέρον παρακολουθεί τις ανάγκες της συγκυρίας και όχι το ίδιο το αυτοτελές πολιτικό βάρος που εξ ορισμού έχει κάθε διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος.
