19 Ιανουαρίου 2007
«Η διαφάνεια ως πολιτικό, αλλά και κοινωνικό πρόβλημα»
Η διαφάνεια είναι ένα θεμελιώδες κοινωνικό και πολιτικό αίτημα. Η κοινωνία αποζητά διαφάνεια, είναι όμως εξαιρετικά δύσπιστη, ηττοπαθής και μοιρολατρική. Έχει σχεδόν πειστεί ότι τίποτα δεν πρόκειται να γίνει, ότι ανακυκλώνονται οι ίδιες και οι ίδιες συζητήσεις, επειδή ανακυκλώνονται και διογκώνονται τα ίδια και τα ίδια προβλήματα.
6 Φεβρουαρίου 2007
Ευ. Βενιζέλος
«Η παλινδρόμηση του Ευρωπαϊκού Συντάγματος: από το συνταγματικό ξανά στο πολιτικό πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης»*
Η πρωτοβουλία της Γερμανικής Προεδρίας να θέσει ξανά επί τάπητος το ζήτημα του Ευρωπαϊκού Συντάγματος μας επιβάλλει να ξαναθυμηθούμε ορισμένα απλά και θεμελιώδη ζητήματα.
9 Φεβρουαρίου 2007
«Μπορεί να υπάρξει μία κοινή εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης;»
Για να απαντήσουμε στο ερώτημα, αν η κοινή εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι αναγκαία και εφικτή, πρέπει να εξετάσουμε με προσοχή το υποκείμενο που μπορεί τώρα να δράσει και να δούμε ποια είναι τα διεθνή συμφραζόμενα μέσα στα οποία μπορεί να δράσει. Αντί για απάντηση, ξεκινώ συνεπώς θέτοντας τρεις ερωτήσεις: Ποια Ευρώπη, ποια δύση και ποιο νέο διεθνές σύστημα ισχύος;
28 Φεβρουαρίου 2007
«Η κοινωνία ως κοινό πεδίο εκκλησίας και πολιτικής»
Έχω το προνόμιο να είμαι εκτός από αναγνώστης και συνεργάτης του περιοδικού Νομοκανονικά.
Άρα έχω έννομο συμφέρον για την καλή και ανοδική κυκλοφορία του περιοδικού και θέλω να ευχαριστήσω και να συγχαρώ το Γιάννη Κονιδάρη για την επώδυνη αυτή πρωτοβουλία, να ευχαριστήσω τον Αντώνη Σάκκουλα και τους συνεργάτες του και να ευχηθώ να γιορτάσουμε μετά από πέντε χρόνια μία εξίσου λαμπρή επέτειο των Νομοκανονικών.
***
Το θέμα έχει επιλεγεί με καλώς νοούμενη υστεροβουλία γιατί είναι προφανώς προκλητικό, ίσως και «δημαγωγικό» το ζήτημα που έθεσε ο Γιάννης Κονιδάρης. Ως εκ τούτου, αν θέλουμε να συμβάλουμε στη συζήτηση, πρέπει να κάνουμε μία (δυστυχώς αποτυχημένη τις περισσότερες φορές, αλλά επαναλαμβανόμενη) προσπάθεια να ορίσουμε τα πεδία στα οποία κινείται τόσο η πολιτική όσο και η εκκλησία.
14 Φεβρουαρίου 2007
«Η εργατική νομοθεσία ως συγκριτικό πλεονέκτημα του ευρωπαϊκού μοντέλου ανάπτυξης»
Θέλω να συγχαρώ το ΕΒΕΑ για την πρωτοβουλία του αυτή. Πιστεύω κι εγώ βαθιά στη σημασία και τη χρησιμότητα του κοινωνικού διαλόγου.
5 Ιουνίου 2007, Θεσσαλονίκη
«Από την Θεσσαλονίκη της Κοινοτοπίας στη Θεσσαλονίκη της Καινοτομίας. Δέκα προτάσεις για το μοντέλο ανάπτυξης και τις προτεραιότητες της Θεσσαλονίκης»
Ευχαριστώ θερμά τους οργανωτές του συνεδρίου για την πρόσκληση. Χαίρομαι γιατί η τελευταία αναφορά του συντονιστή της συζήτησής μας του Ν. Ευθυμιάδη με απάλλαξε από τη δύσκολη υποχρέωση να αναφερθώ στην ίδρυση του Εθνικού Κέντρου Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης το 1999, όταν ήμουν Υπουργός Ανάπτυξης με Γενικό Γραμματέα Έρευνας και Τεχνολογίας τον καθηγητή κ. Αθανάσιο Τσαυτάρη, καθώς και από την υποχρέωση να αναφερθώ στην πρώτη παρουσίαση της ιδέας της ζώνης καινοτομίας, επίσης το 1999 στο τότε υπό κατασκευή κτίριο του Kέντρου Διάδοσης Επιστημών, του Μουσείου Τεχνολογίας «Νόησις» που ήδη λειτουργεί στη Θεσσαλονίκη, στο ευρύτερο γεωγραφικό πλαίσιο της ζώνης καινοτομίας.
20 Μαρτίου 2007
Ο Κ. Καραμανλής και η «άλλη πλευρά»
Το ανώτερο στάδιο της πολιτικής είναι η ιστορία. Μεσολαβεί όμως ο κρίσιμος παράγοντας του χρόνου. Όταν η πολιτική ασκείται με την αίσθηση του μακρού χρόνου, εφάπτεται με την ιστορία και συχνά την γράφει. Αντιθέτως όταν η πολιτική μένει καθηλωμένη στον ορίζοντα της συγκυρίας, βλέπει πολύ συχνά την ιστορία να γράφεται ερήμην της.
4 Μαρτίου 2007
«Κοινωνικός εθελοντισμός και κοινωνικό κράτος. Οι συμπληρωματικοί ρόλοι της πολιτείας και της κοινωνίας των πολιτών»
Κυρία και κύριοι πρόεδροι, κυρίες και κύριοι, αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι. Είναι ιδιαίτερα τιμητικό και κολακευτικό για μένα το γεγονός ότι οι επτά ροταριανοί όμιλοι μου εμπιστεύτηκαν σήμερα την εισαγωγική αυτή ομιλία. Σε μια τελετή που και εγώ νιώθω ότι είναι ιδιαίτερα σημαντική, συμβολική, παιδαγωγική και ως εκ τούτου ο ρόλος του ομιλητή είναι πάντα λεπτός, γιατί πρέπει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες ενός τέτοιου ακροατηρίου και στις σκοπιμότητες μιας τέτοιας κοινωνικής εκδήλωσης.
14 Μαρτίου 2007
Εισήγηση Ευ. Βενιζέλου σε συνέδριο του ΚΕΣΔ*
«Μπορεί να υπάρχει πολιτικό σύστημα χωρίς κρίση;»
Το περίεργο είναι ότι θα κάνω την πρώτη εισήγηση σε αυτό το συνέδριο αμφισβητώντας καταστατικά το θέμα του. Θα προσπαθήσω να απαντήσω στο ερώτημα αν μπορεί να υπάρξει πολιτικό σύστημα χωρίς κρίση. Θα επιδιώξω να αποδείξω ότι η κρίση είναι σύμφυτη σε κάθε πολιτικό σύστημα, ιδίως στη σημερινή εποχή.
Καταρχάς θα μου επιτρέψετε να εκλάβω την έννοια της κρίσης με το ευρύτερο δυνατό νοηματικό και πραγματολογικό περιεχόμενο. Ως κρίση εκλαμβάνω την δυσλειτουργία, την ανεπάρκεια, την αναποτελεσματικότητα, την αμφισβήτηση, την απαξίωση, αλλά και πιο ήπια φαινόμενα: την αμηχανία, την αδράνεια, την γνωσιολογική αδυναμία. Γιατί, σε τελευταία ανάλυση, η κρίση δεν είναι ένα φαινόμενο που αφορά τα πράγματα τα οποία εξελίσσονται ερήμην της διανοητικής μας ικανότητας, αλλά τον παρατηρητή που αδυνατεί να τα συλλάβει και να τα τοποθετήσει μέσα στα νέα συμφραζόμενα που κάθε φορά υπάρχουν ή να τα υποτάξει σε νόμους, την ύπαρξη των οποίων μπορεί ακόμη να μη έχει αντιληφθεί.Μπορεί μία φαινομενική ανομία και άρα κρίση του συστήματος να μην είναι τίποτα άλλο παρά η υπαγωγή του σε άλλο κανονιστικό πλαίσιο. Κανονιστικό, όχι με την νομική, αλλά τελικά με την ιστορική έννοια του όρου, δηλαδή σε άλλον ειρμό αιτιοτήτων, σε άλλο πλαίσιο ιστορικής αναφοράς.
28 Μαρτίου 2007
Έχω τη χαρά, χάρη στις ευγενικές προκλήσεις που μου απευθύνουν οι συνδιασκέψεις του Economist, να βρίσκομαι σήμερα στο ίδιο τραπέζι με δύο ανθρώπους με τους οποίους είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ κατά τη διάρκεια της θητείας μου στο Υπουργείο Ανάπτυξης, όταν μεταξύ των άλλων τομέων που επέβλεπα, επέβλεπα και τον τομέα του εμπορίου.
