30.3.2005
Ευάγγελος Βενιζέλος
Το δημοψήφισμα και η κύρωση της Συνθήκης για τη θέσπιση Συντάγματος της Ευρώπης από την Ελλάδα
Ι. Τα κράτη-μέλη μπροστά στην πρόκληση του Ευρωπαϊκού Συντάγματος
Η υπογραφή της Συνθήκης για τη θέσπιση Συντάγματος της Ευρώπης μπορεί να ανοίξει μία νέα περίοδο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, εφόσον προηγουμένως επιτευχθεί κάτι που δεν είναι καθόλου απλό και αυτονόητο: Η κύρωση και η επικύρωση της Συνθήκης από τα 25 κράτη-μέλη σύμφωνα με τις συνταγματικές διαδικασίες που προβλέπονται στο καθένα από αυτά, είτε μέσω δημοψηφίσματος, είτε μέσω του κοινοβουλίου, είτε μέσω του συνδυασμού αυτών των δύο τρόπων.
13 Μαϊου 2005
Κατ’ αρχάς χαίρομαι πάρα πολύ που σας βλέπω ξανά. Χαίρομαι πάρα πολύ για την πρωτοβουλία αυτή του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων. Θέλω να συγχαρώ τη Διοίκηση του. Είχα την ευκαιρία να συζητήσω μαζί της γύρω από τα θέματα του Οργανισμού.
9 Φεβρουαρίου 2005
«Το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα και η Κοινωνία των Πολιτών»
Κυρία Πρόεδρε της Βουλής, κύριε Υπουργέ, κύριες και κύριοι συνάδελφοι κύριε Πρόεδρε του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, κύριε Πρόεδρε του Συμβουλίου της Επικρατείας, κυρίες και κύριοι, γιορτάζω και εγώ μαζί με την ΟΚΕ την δέκατη επέτειο της για τον πρόσθετο λόγο πως είχα την ευκαιρία ως Γενικός Εισηγητής της Πλειοψηφίας στην Αναθεώρηση του Συντάγματος του 2001 να εισηγηθώ την ρητή ένταξη της ΟΚΕ ως θεσμού στο άρθρο 82 του Συντάγματος.
6 Ιουνίου 2005
«Οι επιπτώσεις του όχι: Από τη συζήτηση για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα στη συζήτηση για τις Ευρωπαϊκές Πολιτικές»
Ι. 1. Η Συνθήκη για τη θέσπιση Συντάγματος της Ευρώπης θέλησε εξαρχής να διεκδικήσει συμβολικό βάρος μεγαλύτερο της νομικής της φύσης και του κανονιστικού της περιεχομένου: Έδωσε για το λόγο αυτό ιδιαίτερη σημασία στη χρήση του όρου «Σύνταγμα» και στη συνταγματική της μορφή, παρότι ουδείς αμφισβήτησε το νομικό της χαρακτήρα ως πολυμερούς διεθνούς σύμβασης όμοιας από την άποψη αυτή με τις ισχύουσες Συνθήκες (Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα), όπως αυτές διαμορφώθηκαν με τη Συνθήκη της Νίκαιας.
16 Ιουνίου 2005
«Ποιότητα νομοθεσίας, κοινωνική συναίνεση και ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας»
Ι. Θεωρώ αναγκαίες τρεις σύντομες παρατηρήσεις, εισαγωγικές στο θέμα μας. Η πρώτη αφορά την ίδια την έννοια ή μάλλον τη φύση του κράτους (άρα και της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι αρμοδιότητες της οποίας είναι παραχωρημένες από τα κράτη-μέλη).
14 Νοεμβρίου 2005
«Μεταβιομηχανικό Μοντέλο Ανάπτυξης, Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Κράτος και ανεργία των νέων»
I. Οι ολοκληρωμένες πολιτικές απασχόλησης είναι πολιτικές ανάπτυξης
Οι ολοκληρωμένες πολιτικές απασχόλησης δεν είναι τίποτε άλλο παρά ολοκληρωμένες αναπτυξιακές πολιτικές. Όταν μια κυβέρνηση δεν έχει ούτε καν ευκρινή δημοσιονομική πολιτική, είναι πάρα πολύ δύσκολο να έχει αναπτυξιακή πολιτική και πολύ περισσότερο, αποτελεσματική πολιτική απασχόλησης.
13 Απριλίου 2005
Θέλω καταρχάς να χαιρετίσω και να υποδεχθώ με τον πιο θετικό τρόπο την ωριμότητα και την υπευθυνότητα του συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας. Η χθεσινή παρουσίαση της αναλογιστικής μελέτης του Ινστιτούτου Εργασίας της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας από τους εμπειρογνώμονες που την ετοίμασαν και τον Πρόεδρο της, τον Χρήστο Πολυζωγόπουλο και το σημερινό συνέδριο της ομοσπονδίας σας με την εμπεριστατωμένη και τεκμηριωμένη εισήγηση του Γιώργου Κουτρουμάνη είναι δύο πολύ σαφείς και έμπρακτες αποδείξεις του γεγονότος πως το συνδικαλιστικό κίνημα στη χώρα μας έχει πια οριστικά εισέλθει σε μία φάση ωριμότητας που φέρνει και τις πολιτικές δυνάμεις και την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση προ ευθυνών νέου τύπου.
16 Ιουνίου 2005
Ομιλία Ευ. Βενιζέλου σε εκδήλωση που οργάνωσε ο ΣΕΒ και πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα «Θ. Καρατζάς» της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας:
Ι. Θεωρώ αναγκαίες τρεις σύντομες παρατηρήσεις, εισαγωγικές στο θέμα μας. Η πρώτη αφορά την ίδια την έννοια ή μάλλον τη φύση του κράτους (άρα και της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι αρμοδιότητες της οποίας είναι παραχωρημένες από τα κράτη-μέλη).
Το κράτος δεν είναι ένας ουδέτερος μηχανισμός, αλλά η μείζων κοινωνική και πολιτική σχέση ή μάλλον η συμπύκνωση όλων των επιμέρους κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών. Υπό την έννοια όμως αυτή, η λειτουργία και άρα η αποτελεσματικότητα του κράτους εξαρτάται από την ικανότητα του να διαχειρίζεται τις κάθε είδους κρίσεις, μικρές ή μεγάλες, από τις οποίες συντίθενται καθημερινά το πεδίο της οικονομίας, της κοινωνίας και της πολιτικής. Όσο μεγαλύτερη είναι η ικανότητα ενός κράτους να διαχειρίζεται κρίσεις, τόσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό κυριαρχίας που διατηρεί μέσα στο σύγχρονο διεθνές σύστημα.
