Αθήνα 14 Ιουνίου 2016 

Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου στην εκδήλωση του Foreign Affairs, με θέμα «Εθνικά θέματα και Οικονομικές πιέσεις»

Ευχαριστώ πάρα πολύ για την πρόσκληση τους οργανωτές, το Foreign Affairs στην ελληνική έκδοση.  Λυπάμαι που δεν κατέστη εφικτό για οργανωτικούς λόγους να συνυπάρξουμε με τον κύριο Ξυδάκη, για να υπάρχει μία πολιτική ισορροπία μεταξύ των συζητητών.  Είμαι έτοιμος να σας πω συνοπτικά τις απόψεις μου.  Θα με διευκόλυνε πάρα πολύ εάν μου θέτατε πιο συγκεκριμένα ερωτήματα, γιατί το πλαίσιο είναι πάρα πολύ γενικό, όπως το έχω εγώ προσλάβει καλούμενος στη σημερινή συνάντηση με τίτλο «Εθνικά θέματα και Οικονομικές πιέσεις».

Εν πάση περιπτώσει, για να μείνω πιστός στον τίτλο, μπορώ να σας πω την εμπειρία μου την κρίσιμη περίοδο από το 2010 έως την αλλαγή της κυβέρνησης τον Ιανουάριο του 2015, σε σχέση με τη διαχείριση αφενός μεν των εθνικών θεμάτων, αφετέρου δε της οικονομικής διαπραγμάτευσης, λόγω της κρίσης. Γιατί συνέπεσε αυτήν την πολύ δύσκολη και βαριά πενταετία να έχω ασκήσει διαδοχικά τα καθήκοντα του Υπουργού Εθνικής Αμύνης, του Υπουργού Οικονομικών, του Υπουργού Εξωτερικών, του Αντιπροέδρου της κυβέρνησης και του κυβερνητικού εταίρου από το 2012 έως το 2015. 

Περισσότερα...

Αθήνα 9 Ιουνίου 2016

Ομιλία Ευ. Βενιζέλου στη δημόσια εναρκτήρια εκδήλωση της Ελληνικής Ομάδας Προβληματισμού στο πλαίσιο του προγράμματος «Νέο Σύμφωνο για την Ευρώπη» (New Pact for Europe) που πραγματοποίησε το Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ) με θέμα: «Το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η Ελλάδα: Προκλήσεις και Προοπτικές» (9/6/2016)

* Πρώτη παρέμβαση

Ευχαριστώ πολύ το ΕΛΙΑΜΕΠ και το πρόγραμμα που συντονίζει ο κ. Παγουλάτος.  Ευχαριστώ τον κ. Τσούκαλη επίσης και όλους τους εμπλεκόμενους στην οργάνωση για την ευκαιρία αυτή να μετέχω σε μία συζήτηση υψηλού επιπέδου.

Για να απαντήσω στο ερώτημα του κ. Παλαιολόγου, είναι προφανές ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έχει στομώσει.  Έχει διαψευστεί πολλαπλώς η ευρωπαϊκή κανονικότητα και έχουμε πια περάσει από την Ευρώπη των κρίσεων στην κρίση της Ευρώπης ή για να είμαι ακριβέστερος στην κρίση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, της ευρωπαϊκής στρατηγικής.  Αυτό έχει συμβεί σε πολύ μεγάλο βαθμό γιατί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα ως ένα οικοδόμημα μεταπολεμικό είχε έντονα Καντιανά χαρακτηριστικά, βασισμένο στην παραδοχή ότι μετά την εμπειρία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και υπό συνθήκες ψυχρού πολέμου, η ευρωπαϊκή ήπειρος και πιο συγκεκριμένα η δυτική Ευρώπη έχει πια την πολυτέλεια μιας αιώνιας ειρήνης.

Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα από τη δεκαετία του ‘50 έως και τη Συνθήκη της Λισαβόνα οικοδομήθηκε για να λειτουργεί υπό φυσιολογικές συνθήκες θερμοκρασίας και πιέσεως.  Δεν περιείχε σοβαρούς μηχανισμούς πρόβλεψης, ανάσχεσης και αντιμετώπισης κρίσεων.  Βέβαια αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία όταν έχεις ένα οικοδόμημα το οποίο είναι αποτέλεσμα ενός πολιτικού βολονταρισμού, δηλαδή υπερβαίνει σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό τη δεκτικότητα και των εθνικών κρατών και των εθνικών κοινωνιών αλλά και των ίδιων των ευρωπαϊκών μηχανισμών, οι οποίοι παρά τον διακηρυγμένο νομικά κοινοτικό τους χαρακτήρα επηρεάζονται σε όλα τα κρίσιμα θέματα από διαδικασίες που έχουν εντονότατα διακυβερνητικά, δηλαδή διακρατικά χαρακτηριστικά, καθώς όλες οι μεγάλες αποφάσεις και ελήφθησαν και λαμβάνονται μέσα από μία διακυβερνητική διαδικασία, από μία συνεχή διαπραγμάτευση.

Περισσότερα...

Αθήνα, 6 Ιουνίου 2016 

Παρέμβαση Ευ. Βενιζέλου στην εκδήλωση-συζήτηση που διοργάνωσε η Επιτροπή Διαλόγου και Θέσεων για τις Προοδευτικές Μεταρρυθμίσεις με θέμα «Οι μεγάλες θεσμικές αλλαγές που είναι αναγκαίες για μια νέα αρχή στη χώρα»

Αυτό που διαφοροποιεί το Σύνταγμα από τη συνήθη πολιτική και νομοθετική διαδικασία είναι η αίσθηση του ιστορικού χρόνου.  Το Σύνταγμα αποτυπώνει τον μακρύ ιστορικό χρόνο, δε θέτει ορισμένα πράγματα εκτός πολιτικής αντιπαράθεσης, τα ανυψώνει στο υπέρτατο στάδιο πολιτικής και ιδεολογικής αντιπαράθεσης που είναι η σχέση με την ιστορία.  Υπό την έννοια αυτή οποιαδήποτε συντακτική διαδικασία, πρωτογενής ή αναθεωρητική, θέτει τους διαχειριστές της, δηλαδή το πολιτικό σύστημα αντιμέτωπο με ζητήματα ιστορικής μνήμης και ιστορικής συνείδησης.  Για να ανοίξουμε τώρα στην Ελλάδα του 2016, όπως έχει και ευρίσκεται, μία σοβαρή συζήτηση για τους θεσμούς και πιο συγκεκριμένα για την αναθεώρηση του Συντάγματος προϋποθέτει ότι θα έχουμε πολύ βαθιά αίσθηση της ιστορικότητας του ισχύοντος Συντάγματος της χώρας.

Επειδή, με ευγενικό τρόπο, άκουσα κάποιους να αμφισβητούν αυτό που είναι το ισχύον Σύνταγμα της χώρας, θεωρώ αναγκαία μια υπογράμμιση. Το ισχύον Σύνταγμα της χώρας είναι η μεγαλύτερη εγγύηση του δημοκρατικού και δικαιοκρακτικού χαρακτήρα του πολιτεύματός μας.  Το ισχύον Σύνταγμα της χώρας είναι η χάρτα των θεμελιωδών δικαιωμάτων, είναι η αποτύπωση του συστήματος συγκρότησης και λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών.

Ο πατριωτισμός μας, ο συνταγματικός, έχει σχέση με την υπεράσπιση της συνταγματικής νομιμότητας, δηλαδή με την υπεράσπιση της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου σε μία φάση που τα δύο αυτά θεμελιώδη ιστορικά κεκτημένα υπονομεύονται, κινδυνεύουν από μία θεσμική υπεξαίρεση, γιατί αυτοί που έχουν ταχθεί στην άσκηση της συντεταγμένης  εξουσίας ενεργούν έτσι ώστε πολύ συχνά να αλλοιώνεται το πνεύμα και άρα η κανονιστική ουσία, αυτού  που λέγεται Σύνταγμα της χώρας.

Περισσότερα...

25 Μαΐου 2016

Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου κατά την παρουσίαση του βιβλίου του «Μετασχηματισμοί του κράτους και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Διδάγματα της οικονομικής κρίσης: Η ελληνική περίπτωση», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ΠΟΛΙΣ»

Ευχαριστώ για την παρουσία σας η οποία είναι πολύ θερμή. Θα ήθελα να ευχαριστήσω ονομαστικά μόνο τους ευρισκόμενους επί σκηνής, τον Τάκη Θεοδωρόπουλο, γιατί είναι ένας γνήσιος Ευρωπαίος διανοούμενος και γιατί υπό την ιδιότητά του αυτή έχει μια βαθιά γνώση της ελληνικότητας.  Τον Γιώργο Προκοπάκη γιατί είναι ο μάχιμος εκπρόσωπος της κοινωνίας των πολιτών και είναι ένας θεωρητικός της πράξης.  Τον Παναγιώτη Ιωακειμίδη που είναι ο Πρύτανης των θεωρητικών της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης στη χώρα μας.  Και, βεβαίως, τον Βασίλη Σκουρή που μας τίμησε όσο ελάχιστοι Έλληνες εκλεγόμενος προσωπικά, από τους συναδέλφους του δικαστές, πολλές φορές Πρόεδρος του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό κάτι σημαίνει, στο πιο πολύπλοκο, το πιο εύθραυστο και το πιο χρήσιμο όργανο του οικοδομήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ευχαριστώ για την ελληνική έκδοση του βιβλίου τις εκδόσεις «ΠΟΛΙΣ» και προσωπικά το Νίκο Γκιώνη.  Ευχαριστώ όσους μνημονεύω στον πρόλογο του βιβλίου και θα μου επιτρέψετε να αναφέρω ονομαστικά  το νεότερο όλων, τον Παναγιώτη Δουδωνή, υποψήφιο Διδάκτορα του Συνταγματικού Δικαίου στην Οξφόρδη που με βοήθησε στην τελική επεξεργασία της αγγλικής εκδοχής  της μελέτης.

Στο βιβλίο  περιλαμβάνεται η βασική μελέτη που δημοσιεύτηκε πριν από μερικούς μήνες στο CEPS στις Βρυξέλλες, στο Center for European Policy Studies, και ως επίμετρο μία μικρότερη μελέτη που δημοσιεύεται σε ένα νέο περιοδικό που εκδίδεται στην Ελλάδα, ξενόγλωσσο, το European Politeia.  Η ελληνική εκδοχή της μελέτης αυτής προδημοσιεύεται από τον τόμο που θα εκδοθεί προς τιμήν του Π. Ιωακειμίδη.

Περισσότερα...

Αθήνα 14 Μαΐου 2016

Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου στη συνδιάσκεψη της «Δημοκρατικής Συμπαράταξης»

Φίλες και φίλοι, ας πάμε κατευθείαν στην καρδιά του ελληνικού ζητήματος.  Δεκαέξι μήνες μετά την πολιτική αλλαγή που εμφανίζεται ως καθεστωτική αλλαγή, δεκαέξι μήνες μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, πού βρισκόμαστε;  Έχουμε ζήσει δύο χαμένα οικονομικά έτη. Έχει προκληθεί μία βλάβη στην οικονομία, τους θεσμούς και την κοινωνική αντίληψη με πολύ μεγάλο βάθος.  Έχει αποδυναμωθεί η εθνική ισχύς γιατί έγινε η ατυχέστατη, η επικίνδυνη διασύνδεση του οικονομικού προγράμματος, της αναθεώρησής του, του προσφυγικού και του σκληρού πυρήνα των εθνικών θεμάτων, των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής και πολιτική  ασφάλειας. 

Και τώρα, δεκαέξι μήνες μετά, τί μας λέει η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η Κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου;  Με τον πιο προκλητικό και αυθάδη τρόπο είπε προχθές στη Βουλή ο κ. Τσίπρας, «ναι, ας πούμε, είχαμε αυταπάτες».  «Τώρα όμως είμαστε ευρωπαϊστές, σκληρά μνημονιακοί.  Τί έχετε να αντιτάξετε σε αυτό, εσείς που έχετε το βάρος των προηγουμένων Μνημονίων, που διαχειριστήκατε την κρίση από το 2009 έως το 2015 τον Ιανουάριο;» Εννοεί ο κ. Τσίπρας ότι «τώρα εμείς εφαρμόζουμε το Μνημόνιο 3 plus, για να μην πω 4, ακόμη και χωρίς κανένα αντάλλαγμα για το χρέος και περιμένουμε υπομονετικά, πεισματικά την ανάκαμψη της οικονομίας για να αποκομίσουμε πολιτικό όφελος και να αποκαταστήσουμε τις σχέσεις μας με αυτούς που αυταπατώμενοι εξαπατήσαμε, οδηγώντας τους να μας ψηφίσουν τέσσερις φορές, στις Ευρωεκλογές, στις εκλογές του Γενάρη, στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, στο δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015».

Περισσότερα...

Αθήνα 13 Απριλίου 2016

Ομιλία Ευ. Βενιζέλου στην εκδήλωση του ekyklos.gr «Μύθοι και αλήθειες για το δημόσιο χρέος. Πριν και μετά το PSI / OSI» (Τρίτη 12 Απριλίου 2016)με τους Daniel Cohen και Paul Kazarian.Την εκδήλωση συντόνιζε ο Παντελής ΚαψήςΠαρουσίαση στοιχείων για το χρέος: Γιώργος Στρατόπουλος

Σας ευχαριστώ πολύ για την παρουσία σας, κύριε Πρόεδρε, κύριε Διοικητά, κυρίες και κύριοι. Θα προσπαθήσω να συνθέσω αυτά που ακούσαμε και από τον Daniel Cohen και από τον Paul Kazarian, που νομίζω ότι ήταν και πολύ ενδιαφέροντα και πολύ εντυπωσιακά, αλλά πρέπει να τα προσγειώσουμε όλα αυτά σε μια πολιτική πραγματικότητα που τη βιώνουμε τα τελευταία 6 χρόνια.

Θα μου επιτρέψετε να θυμίσω λιγάκι την κατάσταση το 2009. Η ελληνική κρίση που δεν ξέσπασε, αλλά έγινε αντιληπτή το 2009, τέλη του 2009, δεν ήταν μια κρίση χρέους. Ήταν μια σύνθετη και πολυεπίπεδη κρίση ανταγωνιστικότητας και πολιτικής και θεσμικής αξιοπιστίας.

Αυτή η κρίση αποτυπωνόταν ανάγλυφα στα γνωστά διπλά ελλείμματα, το τεράστιο συνολικό δημοσιονομικό έλλειμμα και το πολύ μεγάλο πρωτογενές έλλειμμα του 2009, το πρωτογενές έλλειμμα σας θυμίζω ότι έφτανε τότε τα 25 δισεκατομμύρια, το 10,5% του ΑΕΠ εκείνης της εποχής, το 13,5% του τωρινού ΑΕΠ.

Και βέβαια στο έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών που έφτανε το 15% του ΑΕΠ και ο αριθμός αυτός κωδικοποιούσε τα προβλήματα παραγωγικότητας, παραγωγής και ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.

Αν όμως θέλουμε να εστιάσουμε στο χρέος, είναι γεγονός ότι η αρχική κρίση ρευστότητας και αναχρηματοδότησης του χρέους που εμφανίστηκε στις αρχές του 2010, εξελίχθηκε πάρα πολύ γρήγορα σε κρίση φερεγγυότητας για λόγους που είναι πρωτίστως ευρωπαϊκοί. Έγινε αντιληπτό, το εξήγησε και ο Daniel Cohen προηγουμένως, ότι η ευρωζώνη ήταν και σε μεγάλο βαθμό εξακολουθεί να είναι, παρά τις προόδους που έγιναν, μια ατελής Νομισματική Ένωση, που μπορεί να λειτουργήσει μόνο υπό φυσιολογικές συνθήκες θερμοκρασίας και πιέσεως.

Περισσότερα...

Αθήνα 8 Απριλίου 2016

Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου στο 2o Banking Forum,

με θέμα: «Προς ένα αποτελεσματικότερο τραπεζικό σύστημα: στρατηγικές, σχέδια, προοπτικές» στη Μεγάλη Βρετανία 

Ευχαριστώ πάρα πολύ τους οργανωτές, το Capital.gr, τον κ. Τσομώκο, για την πρόσκληση και για την ευκαιρία που μου δίνουν.  Ευχαριστώ την καθεμία και τον καθένα από τους αγαπητούς φίλους που είναι εδώ και μας παρακολουθούν.  Μνημονεύω ιδιαιτέρως τους κυρίους Πρέσβεις που επέδειξαν ενδιαφέρον για τη σημερινή συνάντηση.

Θα συμφωνήσω με τη δομή της παρουσίασης του κ. Δραγασάκη γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία πως τα πολιτικά συμφραζόμενα μέσα στα οποία κινείται η χώρα, αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση γενικότερα, είναι αυτά που καθορίζουν τη μοίρα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.  Υπό την έννοια αυτή έχει πράγματι πολύ μεγάλη σημασία να δούμε ποια είναι η πολιτική συγκυρία κι αν είναι θεραπεύσιμη η κρίση εμπιστοσύνης στην οποία αναφέρθηκε ο κ. Δραγασάκης.  Γιατί, πράγματι, όταν μιλούμε για το χρηματοπιστωτικό σύστημα, για την πίστη στην οικονομία, πρέπει να δούμε εάν υπάρχουν οι προϋποθέσεις μιας πίστης στην κοινωνία και μιας πίστης στο πολιτικό σύστημα, δηλαδή σε αυτό που λέγεται ευρύτερα κράτος.  Το κράτος δεν είναι ένας διοικητικός μηχανισμός, είναι μία συμπύκνωση κοινωνικών και παραγωγικών δυνάμεων, είναι η οντότητα που ρυθμίζει τη ζωή ενός έθνους και την προοπτική μιας εθνικής οικονομίας μέσα στα πολύ σκληρά συμφραζόμενα του ευρωπαϊκού και του διεθνούς πολιτικού και οικονομικού γίγνεσθαι.

Η συγκυρία είναι πάρα πολύ βαριά και η δυσπιστία διογκώνεται, διότι υπάρχει μία κρίση νομιμοποίησης που προκύπτει από τη γενετική αντίφαση της σημερινής κυβερνητικής πλειοψηφίας.  Οι πυλώνες επάνω στους οποίους βασιζόταν η κυβερνητική αφήγηση έχουν προ πολλού καταρρεύσει.  Κατέρρευσε η βασική υπόσχεση μίας άλλης οικονομικής πολιτικής, ανώδυνης, φιλικής προς τους πολίτες, χωρίς Μνημόνιο, χωρίς καταναγκασμούς, χωρίς μέτρα λιτότητας.  Και κατέρρευσε παταγωδώς με την υποταγή της χώρας μας στους εταίρους και με την υπαγωγή σε ένα τρίτο Μνημόνιο που τον Ιανουάριο του 2015 δεν ήταν καθόλου μα καθόλου αναγκαίο με αυτούς τους όρους.

Περισσότερα...

Αθήνα 4 Απριλίου 2016

Χαιρετισμός Ευάγγελου Βενιζέλου στη τελετή λήξης της προσομοίωσης της λειτουργίας της Βουλής των Ελλήνων, 4.4.2016, Παλιά Βουλή. 

Η διαρκής σημασία της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και η προστιθέμενη αξία της μετα -αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας 

Χαίρομαι που μου δίνεται η ευκαιρία να χαιρετίσω αυτή την πρωτοβουλία σας, την τόσο ωραία και σημαντική.  Με έχουν ενημερώσει οι συνάδελφοί σας για το περιεχόμενό της και λυπάμαι που δεν είχα την ευκαιρία να έρθω στην έναρξη, αλλά έστω και στη λήξη έχει σημασία να νιώσετε ότι κάποιοι σας παρακολουθούν και σας στηρίζουν σε αυτή σας την προσπάθεια.

Πρέπει να πω ότι μου έκανε μεγάλη εντύπωση όταν έμαθα ότι μία ομάδα νέων ανθρώπων, επιστημόνων, φοιτητών, ασχολείται με την προσομοίωση της λειτουργίας της Βουλής και μάλιστα της Βουλής των Ελλήνων.  Έχω παρακολουθήσει προσομοιώσεις δικών, διαιτησιών, διαμεσολαβήσεων, της λειτουργίας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, της Γενικής Συνέλευσης και του Συμβουλίου Ασφαλείας, αλλά ειλικρινά δεν ήξερα ότι υπάρχουν νέοι άνθρωποι στη χώρα μας που ενδιαφέρονται, με ώριμο και επιστημονικά συγκροτημένο τρόπο, να προσομοιώσουν τη λειτουργία της Βουλής.  Το λέω αυτό, γιατί η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι γενικά απαξιωμένη στη συνείδηση της κοινωνίας, όχι μόνο της ελληνικής, υπάρχει μία διεθνής κρίση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και ειδικότερα του κοινοβουλευτικού συστήματος κι έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία νέοι άνθρωποι να αντιλαμβάνονται την αξία και τη σημασία της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και του κοινοβουλευτικού συστήματος διακυβέρνησης, άρα της λειτουργίας ενός εθνικού Κοινοβουλίου, όπως είναι η Βουλή των Ελλήνων.

Περισσότερα...

Θεσσαλονίκη 20 Φεβρουαρίου 2016 

Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου στην ημερίδα που διοργάνωσε στις 20.2.2016, στη Θεσσαλονίκη, ο Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος «ΚΑΙΡΟΣ – για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα» με θέμα «Το μάθημα των θρησκευτικών και ο δημόσιος χώρος». 

Το συνταγματικό και διεθνές νομικό πλαίσιο της διδασκαλίας των θρησκευτικών και το δικαίωμα εξαίρεσης από αυτή 

Χαίρομαι που βλέπω διάφορους φίλους και συναδέλφους  από την «περίσεμνο» των Θεολόγων Σχολή που βρίσκεται στην ίδια γειτονιά της Πανεπιστημιούπολης του ΑΠΘ με τη «διάσημη» των Νομοδιδασκάλων Σχολή στην οποία ανήκω. Το ότι η μία αυτοχαρακτηρίζεται «διάσημη» και η άλλη «περίσεμνος» στη καθομολόγηση των διδακτόρων της  κάτι σημαίνει για τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τα πράγματα αφενός οι θεολόγοι, αφετέρου οι νομικοί! Το λέω αυτό προφανώς αστειευόμενος. Χαίρομαι που έχετε επιλέξει ως χώρο διεξαγωγής της ημερίδας σας το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, και μάλιστα το δεύτερο κτήριό του για το οποίο έχω πολύ αγωνιστεί, και χαίρομαι γιατί έχει ενσωματωθεί στον ιστό της πόλης και το χρησιμοποιείτε για τέτοιου είδους δραστηριότητες.

Ο καθηγητής Π. Βασιλειάδης, παλιός συνάδελφος και φίλος, με πολλή ευγένεια και επιμονή, μου ζήτησε να έρθω να σας παρουσιάσω μερικές σκέψεις, όχι κομματικού, αλλά σίγουρα πολιτικού χαρακτήρα. Θα ήθελα όμως να σας πω μερικά πράγματα υπό την ιδιότητα μου την επιστημονική ως Καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου και από την εμπειρία μου από το Συμβούλιο της Ευρώπης τα χρόνια της κυβερνητικής μου θητείας τώρα δε από την υποεπιτροπή της Κοινοβουλευτικής του Συνέλευσης που είναι αρμόδια για την εφαρμογή των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, της οποίας είμαι μέλος.

Όπως ξέρετε, η συζήτηση για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών είναι μακρότατη και στη χώρα μας [1] και παγκοσμίως [2]. Αρκεί να σας πω ότι τα τελευταία 30 χρόνια, η διδασκαλία των Θρησκευτικών αποτελεί ένα από τα μόνιμα πεδία συζήτησης της Διεθνούς Ένωσης Συνταγματικού Δικαίου. Στη συζήτηση αυτή έχουν ειπωθεί τα πάντα και έχει διαμορφωθεί μια τυπολογία μορφών διδασκαλίας των Θρησκευτικών από μια νομική οπτική γωνία και όχι απλώς μέσα από μία παιδαγωγική προσέγγιση με την οποία είστε εξοικειωμένοι.

Περισσότερα...

Αθήνα 1 Μαρτίου 2016

Ομιλία Ευ. Βενιζέλου στην εσπερίδα που συνδιοργάνωσαν το Hellenic American College / Hellenic American University και η Ελληνοαμερικανική Ένωση σε συνεργασία με το Ελληνικό Τμήμα της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων, με θέμα «Ποιες επιχειρήσεις για ποια ανάπτυξη;» στην Ελληνοαμερικανική Ένωση.

«Χωρίς τις πολιτικές και θεσμικές προϋποθέσεις δεν μπορούμε να διαμορφώσουμε τις χρηματοπιστωτικές και χρηματοοικονομικές προϋποθέσεις για επενδύσεις»

Να ευχαριστήσω τον κ. Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας για την παρουσία του, τους συναδέλφους μου στη Βουλή των Ελλήνων και όλες και όλους σας, και βεβαίως την Ελληνοαμερικανική Ένωση και τον ευγενέστατο Πρόεδρό της, τον κ. Κόσκο για την πρόσκληση και βέβαια τον κύριο Παπανδρόπουλο και συντονιστή της συζήτησής μας, γιατί είχε την καλοσύνη να θυμηθεί τη μεγάλη διάρκεια της συνεργασίας μας, της σχέσης μας με την Ένωση των Ευρωπαίων Δημοσιογράφων και χαίρομαι γιατί αυτή αναζωπυρώνεται σήμερα με τη συζήτησή μας.

Το ερώτημα στο οποίο με κάλεσε η Ένωση να απαντήσω, είναι το ερώτημα το οποίο μου τίθεται πάρα πολύ συχνά, σε επαφές που γίνονται στην Ελλάδα και το εξωτερικό, με αυτό το φαινόμενο που λέγεται «ξένος επενδυτής», ο οποίος ενδιαφέρεται είτε για τον ελληνικό χρηματοοικονομικό τομέα είτε για την πραγματική οικονομία και για άμεσες ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα. Αλλά το ίδιο ερώτημα τίθεται και σε κάθε συζήτηση με Έλληνες, που είτε δραστηριοποιούνται  στο χώρο των επιχειρήσεων και της πραγματικής  οικονομίας, είτε έχουν γενικό κοινωνικό και πολιτικό ενδιαφέρον για το πού πηγαίνει ο τόπος. 

Επειδή η πιο εύκολη λέξη, σχεδόν μυθική, είναι η λέξη «ανάπτυξη», κι επειδή όλοι επενδύουμε τις ελπίδες μας σε μία αλλαγή του κλίματος, αναζητώντας ελπίδα και προοπτική, φυσικά το ερώτημα είναι εάν έχει τη δυνατότητα να ανακάμψει η ελληνική οικονομία, αν μπορεί η χώρα μας να ανακτήσει την ισότιμη θέση της μέσα στην Ευρώπη και μέσα στον κόσμο, εάν μπορεί να κερδίσει το χαμένο έδαφος και τον χαμένο χρόνο. Αν μετά από οκτώ χρόνια σωρευτικής ύφεσης μπορούμε να αποκαταστήσουμε ένα μέρος της βλάβης που έχει υποστεί η Ελλάδα, σε σχέση με αυτό που είχε συνηθίσει να βιώνει την περίοδο της μεταπολίτευσης.  Γιατί από ένα σημείο και μετά, διεκόπη η γραμμική και ευχάριστη εξέλιξη από το καλό στο καλύτερο κι αναγκαστήκαμε να υπαναχωρήσουμε για να διασώσουμε ένα μεγάλο μέρος του κεκτημένου, διαθέτοντας όμως ένα πολύ υψηλό ποσοστό του, περίπου το 25%.  Αλλά διασώθηκε μέχρι στιγμής το 75% περίπου του κεκτημένου αυτού, από πλευράς ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.

Περισσότερα...