Δελφοί, 28 Φεβρουαρίου 2016

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος στην έναρξη της τρίτης ημέρας του Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών απαντά σε ερωτήματα του δημοσιογράφου Γιάννη Πολίτη

Γ. Πολίτης:  Καλή σας ημέρα.  Είναι ιδιαίτερη τιμή για εμένα να ανοίγω τις εργασίες της τρίτης ημέρας αυτού του σημαντικού Συνεδρίου, το οποίο λένε όλοι και αρχίζει να φαίνεται ότι θα γίνει το ελληνικό Νταβός.  Ελπίζω να είναι κάτι καλύτερο και από το ελληνικό Νταβός, γιατί έχει ανάγκη η χώρα αυτή την ώρα, αν μη τι άλλο να συζητούμε, και τα πρόσωπα που είναι σήμερα εδώ έχουν να μας πουν σημαντικά πράγματα.

Θα ξεκινήσω με μία ιστορία γιατί η δημοσιογραφία γράφεται με ιστορίες, με ιστορίες ανθρώπων.  Ένα ιστορικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας μου είπε, μπορώ να χάσω τα πάντα αυτό τον καιρό, ένα πράγμα δε χάνω ποτέ, τις ομιλίες του Βαγγέλη Βενιζέλου στη Βουλή.  Λέω, γιατί αυτό;  Γιατί κάθε φορά, Γιάννη μου, που ακούω Βενιζέλο στη Βουλή, κάνω ένα διδακτορικό.  Αυτό το διδακτορικό, το δικό μας σήμερα, ξεκινάμε τώρα, και καλώ τον Πρόεδρο, τον κύριο Βενιζέλο, στο βήμα.     

Καλή σας ημέρα, θα ξεκινήσω με την επικαιρότητα και η επικαιρότητα δεν είναι άλλη από το προσφυγικό.  Ο ίδιος βάλατε, τις τελευταίες ημέρες, μία νέα διάσταση διεθνοποίησης του θέματος.  Το πρώτο ερώτημα μου είναι η διεθνοποίηση εάν προχωρά.  Δεύτερον, τί θα προσκομίσει στη χώρα.  Τρίτον, εάν οι χειρισμοί που έχουν γίνει μέχρι σήμερα –και σε επίπεδο Ευρώπης και σε επίπεδο Ελλάδας– αφήνουν ένα παράθυρο αισιοδοξίας, γιατί εάν αφεθούμε παρακολουθώντας και καταγράφοντας κάθε ημέρα την ειδησιογραφία, μόνο πανικό μπορούμε να εισπράξουμε.  Θα ήθελα, λοιπόν, να μου πείτε εάν βλέπετε φως κάπου;  Και η εμπλοκή του ΝΑΤΟ που είναι το τρίτο ερώτημα, εάν περιμένετε ότι θα αλλάξει ριζικά την κατάσταση, είναι μία ασπιρίνη μέσα σε αυτό το δράμα που ζούμε στο Αιγαίο.

Περισσότερα...

Θεσσαλονίκη, 21 Φεβρουαρίου 2016

Ομιλία Ευ. Βενιζέλου στην εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν οι «Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδηµοκρατία», η Επιτροπή Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης για τη Κεντροαριστερά και οι PES Activists GREECE, στη Θεσσαλονίκη, με θέμα: «Η Ελλάδα στις Συµπληγάδες του Ασφαλιστικού και του Προσφυγικού. Υπάρχει εθνική διέξοδος;»

Αγαπητέ Δήμαρχε, φίλες και φίλοι, χαίρομαι πολύ που βρισκόμαστε σήμερα εδώ. Μετά τις εκλογές δεν είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε κι ευχαριστώ πραγματικά τους φίλους μας των Κινήσεων για τη Σοσιαλδημοκρατία, που πήραν την πρωτοβουλία αυτή.  Ευχαριστώ τους  PES Activists που έχουν υψώσει τη σημαία τους εδώ και μας θυμίζουν ότι το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα τα τελευταία χρόνια πήρε απόφαση να απευθυνθεί όχι μόνο στους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές αλλά και στους Ευρωπαίους Δημοκράτες και συγκρότησε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την κοινοβουλευτική του ομάδα ως «προοδευτική συμμαχία σοσιαλιστών και δημοκρατών», προκειμένου να υποδεχθεί και κόμματα που δεν ανήκουν στη σοσιαλιστική παράδοση αλλά ανήκουν στον προοδευτικό χώρο, στον χώρο των μεταρρυθμίσεων, στο χώρο του ριζοσπαστικού κέντρου. Θέλω να ευχαριστήσω θερμά το συντονιστή, αλλά και τους εισηγητές μας, τον καθηγητή τον κ. Νεκτάριο και τον συνάδερφο τον κ. Μπαξεβάνη, για όσα μας είπαν.

Φίλες και φίλοι, η χώρα παραπαίει, κινείται χωρίς πολιτική διεύθυνση.  Υπάρχει κυβέρνηση, υπάρχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά δεν υπάρχει στρατηγική, δεν υπάρχει προσανατολισμός, δεν υπάρχει ρυθμός, δεν υπάρχει αποτέλεσμα.  Η χώρα δίνει την εντύπωση πως παλεύει με μία Λερναία Ύδρα.  Προσπαθεί η Κυβέρνηση τσάτρα-πάτρα να αντιμετωπίσει ένα θέμα και ανοίγουν στη θέση του θέματος αυτού, δύο.  Ο κύκλος είναι φαύλος, κυνηγάμε την ουρά μας εδώ και 14 μήνες και έχουμε φτάσει να αντιλαμβανόμαστε την κατάσταση του Δεκεμβρίου του 2014 ως έναν στόχο σχεδόν παραδείσιο, που τον χάσαμε και που η χώρα μπορεί να τον ξαναβρεί μετά από τρία χρόνια, τέσσερα. 

Περισσότερα...

Αθήνα 13 Ιανουαρίου 2016

Δευτερολογία  Ευ. Βενιζέλου στην εκδήλωση με θέμα «Μεταρρύθμιση στο Ασφαλιστικό: Ευκαιρία για εθνική ανασυγκρότηση ή  Αιτία εθνικού αδιεξόδου»

Επιτρέψτε μου να σας μεταφέρω την εμπειρία μου από τα τελευταία έξι χρόνια.  Εξαρχής υπήρξε μία σύγκρουση, η οποία και τώρα συνεχίζεται, ανάμεσα στη μακροοικονομική θεώρηση και τη δημοσιονομική θεώρηση.  Το πρόγραμμα προσαρμογής είναι πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και οι εταίροι πάντα είναι έτοιμοι να αποδεχθούν μία σχέση ανταλλαγής, ένα trade-off ανάμεσα σε δημοσιονομικά μέτρα και διαρθρωτικές αλλαγές, οι οποίες όμως εν τέλει έχουν τη μορφή άμεσου ή έμμεσου δημοσιονομικού μέτρου.  Δεν μπορούν να αντιληφθούν, γιατί δεν τους ενδιαφέρει αυτή η προοπτική, τη μακροοικονομική προσέγγιση, δηλαδή την ανάγκη να περιορίσω τις επιπτώσεις, να περιορίσω την ύφεση, γιατί εδώ δε μιλάμε τώρα για θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, αλλά μιλάμε για τέτοια δυναμική των πολλαπλασιαστών ώστε τουλάχιστον να μην έχω πολύ μεγάλη ύφεση και να μπορέσω κάποια στιγμή να ανατάξω την κατάσταση.  Αυτό δεν τους ενδιαφέρει, αυτό ήταν πάντα η σύγκρουση, το πραγματικό πεδίο της διαπραγμάτευσης.

Η περικοπή των εισφορών ήταν μία προσέγγιση, ας το πούμε έτσι, αναπτυξιακή, μακροοικονομική, διότι με τη μείωση των εισφορών δε μειώνεις στην πραγματικότητα την ανεργία, δεν αυξάνεις την απασχόληση, αλλά αποκαλύπτεις απασχόληση, δηλαδή φεύγουν άνθρωποι από την αδήλωτη εργασία, γίνονται ασφαλισμένοι, αλλάζεις στην πραγματικότητα τα δημοσιονομικά δεδομένα και για το ασφαλιστικό σύστημα και για τη φορολογία εισοδήματος.  Άρα έχεις μία αλυσίδα θετικών επιπτώσεων και βέβαια αυτό μπορεί στη συνέχεια να λειτουργήσει ως μία πολύ μικρή συμβολή στην προοπτική ενός ενάρετου κύκλου.  Αυτή ήταν πάντα και αυτή θα είναι για πολλά χρόνια ακόμη η συζήτηση, η μακροοικονομική και η δημοσιονομική προσέγγιση.

Περισσότερα...

Αθήνα 13 Ιανουαρίου 2016

Ομιλία Ευ. Βενιζέλου στην εκδήλωση με θέμα «Μεταρρύθμιση στο Ασφαλιστικό: Ευκαιρία για εθνική ανασυγκρότηση ή  Αιτία εθνικού αδιεξόδου»

Ευχαριστώ τους οργανωτές της εκδήλωσης και τον  συντονιστή. 

Είχα την ευκαιρία να γράψω πριν από λίγες ημέρες ένα άρθρο για το ασφαλιστικό ζήτημα, επιγράφοντάς το με την αξιωματική διατύπωση ότι το ασφαλιστικό είναι η επιτομή του ελληνικού ζητήματος.  Συμπτωματικά, το επίσημο θέμα της σημερινής μας συνάντησης είναι το ερώτημα αν η ασφαλιστική μεταρρύθμιση είναι ευκαιρία εθνικής ανασυγκρότησης ή αφορμή ενός εθνικού αδιεξόδου.  Η απάντηση είναι εξαιρετικά δύσκολη, γιατί για να δώσουμε απάντηση στο ασφαλιστικό πρόβλημα, πρέπει να δώσουμε απάντηση στο εθνικό πρόβλημα.  Είναι εξαιρετικά δύσκολο, ως άσκηση συλλογικής αυτοσυνειδησίας, να δίνει κανείς απάντηση σε τέτοιου είδους ερωτήματα.

Το ασφαλιστικό είναι η επιτομή του εθνικού μας ζητήματος γιατί αφορά την ίδια τη συνοχή της κοινωνίας αλλά και της πολιτείας.  Στο κοινωνικο-ασφαλιστικό σύστημα φαίνεται ο χαρακτήρας ενός κράτους, ως κοινωνικού κράτους δικαίου.  Φαίνεται η αντίληψη μίας κοινωνίας για το τι σημαίνει σχέδιο ζωής, φιλοδοξία, επιδίωξη, στόχος, καταξίωση.  Φαίνεται ποιο είναι το μοντέλο ανάπτυξης.  Στο ασφαλιστικό σύστημα φαίνονται τα στοιχεία της αλληλεγγύης των γενεών, φαίνεται ο ρόλος της οικογένειας . Και βέβαια, για να έρθουμε πιο κοντά στη συγκυρία, στο ασφαλιστικό ζήτημα συνοψίζονται όλα τα προβλήματα της αντιμνημονιακής δημαγωγίας, των συμπυκνωμένων και συχνά χυδαίων ψεμάτων που ακούστηκαν τα τελευταία χρόνια.  Έρχονται στην επιφάνεια όλα τα πανευρωπαϊκά προβλήματα του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους, το δημογραφικό, το δημοσιονομικό, το αναπτυξιακό, γιατί η Ευρώπη και μαζί με την Ευρώπη η Ελλάδα μικραίνει και γερνάει πληθυσμιακά και γιατί ανατρέπονται όλα τα αυτονόητα, όλα τα κεκτημένα ενός ευρωπαϊκού τρόπου ζωής που είναι και ο ελληνικός τρόπος ζωής σε πολύ μεγάλο βαθμό.  Άρα, πρέπει να έρθουμε αντιμέτωποι με όλα αυτά τα ζητήματα για να δώσουμε μία σοβαρή και μακροπρόθεσμη απάντηση στο ασφαλιστικό.

Περισσότερα...