Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου στηv τελετή λήξης του συνεδρίου, Πενήντα χρόνια από το Σύνταγμα του 1975
Αθήνα, 25 Απριλίου 2012
Δηλώσεις Ευάγγελου Βενιζέλου, Προέδρου του ΠΑΣΟΚ:
Προγραμματικές δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ για τη νέα μορφή του Κράτους
Παρουσιάζω σήμερα τις προγραμματικές δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ για τη νέα μορφή του κράτους, για το πολιτικό σύστημα που μπορεί να βγάλει τη χώρα από το τέλμα και να την οδηγήσει στην υπέρβαση της κρίσης, για την αναμόρφωση των θεσμών, για μια άλλη Δημόσια Διοίκηση και Αυτοδιοίκηση, για μια διαφορετική λειτουργία της Δικαιοσύνης.
Η βασική διαπίστωσή μας είναι ότι το πολιτικό πρόβλημα της χώρας δυστυχώς εξελίσσεται τον τελευταίο καιρό σε πρόβλημα Δημοκρατίας. Είναι άλλο πράγμα η κρίση αξιοπιστίας, αποτελεσματικότητας, αντιπροσωπευτικότητας, νομιμοποίησης, άλλο πράγμα η κρίση πολιτικής σταθερότητας, η πολυδιάσπαση του πολιτικού φάσματος, άλλο πράγμα η ανυποληψία -αν θέλετε- των Κομμάτων και των πολιτικών προσώπων και τελείως διαφορετικό πράγμα ο κίνδυνος εκφασισμού της ελληνικής κοινωνίας, ο κίνδυνος εισόδου στη Βουλή νοσταλγών ή οπαδών του νεοναζισμού.
Πράγματι, ζούμε μια βαθιά κρίση των κοινοβουλευτικών και γενικότερα των αντιπροσωπευτικών θεσμών. Ζούμε μια κρίση του κράτους Δικαίου, της εγκυρότητας, της αποτελεσματικότητας και του ανεπηρέαστου της Δικαιοσύνης. Ζούμε μια κρίση ανασφάλειας λόγω νέων μορφών εγκληματικότητας και της διάχυτης έντασης και της υπόγειας βίας που υπάρχει στην κοινωνία.
22 Μαρτίου 2009
Η διεθνής οικονομική κρίση ήταν ως προς τα αίτιά της και είναι ως προς την αντιμετώπισή της, κρίση κατ' εξοχήν πολιτική.
Τα νομοθετικά και διοικητικά κενά ως προς την κρατική εποπτεία επί των χρηματοοικονομικών αγορών επέτρεψαν να διαμορφωθεί η μήτρα της κρίσης. Το έλλειμμα εποπτείας, που είναι έλλειμμα λειτουργίας του κράτους και άρα έλλειμμα πολιτικής, δεν αφορά μόνο τις ΗΠΑ, απ' όπου ξεκίνησαν οι κακές πρακτικές. Αφορά όλες τις χώρες -πρωτίστως, μάλιστα, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη ζώνη του ευρώ.
17 Φεβρουαρίου 2008, Θεσσαλονίκη
Σας ευχαριστώ πολύ για την παρουσία σας. Έξω ο καιρός είναι κρύος, αλλά μέσα στην αίθουσα υπάρχει μια θέρμη, η θέρμη που μπορεί να ξαναζεστάνει και την πολιτική. Το ενδιαφέρον μας για την ίδια την πολιτική.
7 Φεβρουαρίου 2008
Κύριε Πρόεδρε του ΠΑΣΟΚ, κύριε πρώην Πρόεδρε της Βουλής των Ελλήνων, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι στη Βουλή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι στο Πανεπιστήμιο, κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι, σας ευχαριστώ όλες και όλους για την παρουσία σας εδώ στην παλιά Βουλή, σε αυτή την ιστορική, τη συμβολική αλλά μικρή όπως φαίνεται για τις περιστάσεις αίθουσα.
25 Οκτωβρίου 2006
Αγόρευση Ευ. Βενιζέλου στην Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος κατά τη συζήτηση επί του άρθρου 29 του Συντάγματος.
21 Μαϊου 2006
Υποστηρίζω πάντα ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι η προοδευτικότερη και φιλολαϊκότερη (και με την έννοια αυτή η αριστερότερη) δυνατή εκδοχή ενός μεγάλου πολυσυλλεκτικού και πλειοψηφικού κόμματος εξουσίας.
Η αριστερή πρόθεση, από τη μια μεριά και η πλειοψηφική στόχευση από την άλλη, ορίζουν και οριοθετούν την ιδεολογική ταυτότητα, το πολιτικό εύρος και τη στρατηγική κάθε παρόμοιου ευρωπαϊκού κόμματος.
9 Απριλίου 2006
Δεν υπάρχουν ουδέτερες μεταρρυθμίσεις. Κάθε μεταρρύθμιση έχει ορόσημο. Αρνητικό ή θετικό, προοδευτικό ή συντηρητικό.
Η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή παρά την προεκλογική ρητορεία περί «ήπιας προσαρμογής», «μεσαίου χώρου» και «κοινωνικού κέντρου» έχει πλέον προσανατολιστεί προς μία σκληρή, μονομερή, κοινωνικά άδικη, ταξική αντίληψη για την διάρθρωση και την λειτουργία της ελληνικής οικονομίας.
1 Ιανουαρίου 2006
Η πολιτική σήμερα απαιτεί δύο κυρίως πράγματα: Πρώτον, ισχυρή αίσθηση της ιστορίας και δεύτερον, ικανότητα διαχείρισης κρίσεων με βάση πρωτόκολλα ενεργειών που διαμορφώνονται εκ των προτέρων, με ψυχραιμία, ώστε να αποφεύγονται νευρικοί και εκ των ενόντων χειρισμοί.
27 Ιουλίου 2004
[Πώς η Nέα Δημοκρατία επαναφέρει τη διάκριση αριστεράς - δεξιάς θέλοντας να την υπερβεί!]
H γρήγορη πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη το 1993 και η επάνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία μέσα σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια, μετά την προσπάθεια ευτελισμού και διάλυσής του το 1989, προκάλεσε μία διάχυτη κρίση ιδεολογικής ταυτότητας στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας:
