Σάββατο, 2 Μαρτίου 2013
Το ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκε να συγκρουστεί με τον εαυτό του
Το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Παράταξη, όπως πρέπει να συμβαίνει με κάθε πολιτική δύναμη του συνταγματικό τόξου, υπάρχει χάριν της πατρίδας και χάριν των πολιτών. Η ύπαρξή του δεν είναι αυτοσκοπός, δεν είναι μια οργανωτική άσκηση, δεν είναι ένας μηχανισμός αναπαραγωγής κάποιων κομματικών διαδικασιών και συσχετισμών. Υπάρχει για να υπηρετεί το γενικό συμφέρον του ελληνικού λαού. Υπάρχει για να διασφαλίζει τη λειτουργία της δημοκρατίας. Υπάρχει για να κάνει την κοινωνία συνεκτική, αλληλέγγυα, ασφαλή. Γιατί μόνο μια τέτοια κοινωνία μπορεί να δημιουργεί και να ευημερεί.
Με αυτό το σκεπτικό το ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής οφείλει να εκφράσει τις προοδευτικές και δημιουργικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας.
Τους πολίτες που θέλουν ένα κανονικό κράτος, μια κανονική οικονομία, μια κανονική κοινωνία. Τους πολίτες που πιστεύουν στη δημοκρατία και το κράτος δικαίου, τον πλουραλισμό, τα δικαιώματα, την ανεκτικότητα. Τους ανθρώπους πού αγωνιούν για το μέλλον. Αυτούς που γοητεύονται από το καινοτομικό. Τους πολίτες που έχουν έντονη συνείδηση εθνικής και κοινωνικής αλληλεγγύης και ευθύνης. Αυτούς πού θέλουν ανάπτυξη, επενδύσεις, δουλειές. Ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος δημοσιονομικά βιώσιμο που παράγει το ίδιο υπεραξίες και θέσεις εργασίας. Αυτούς που πιστεύουν την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και περιμένουν από αυτή να παρουσιάσει ξανά το όραμα της για μια Ευρώπη που βάλλεται πανταχόθεν.
Έχουμε υποχρέωση να υπερασπισθούμε τα θεμελιώδη: τη δημοκρατία, την πολιτική, το κοινωνικό κράτος, τις μεγάλες κατακτήσεις της ευρωπαϊκής ηπείρου και των Ευρωπαίων Δημοκρατών και Σοσιαλιστών του 20ού αιώνα. Γιατί όλα αυτά κινδυνεύουν.
Ιστορικά στην Ελλάδα το κέντρο ήταν προοδευτικό, ο ένας από τους δυο μεγάλους πόλους των ιστορικών αντιπαραθέσεων, ακόμη και των εθνικών διχασμών σε προηγούμενες εποχές. Άρα για μας σημασία έχει η κεντρική θέση του ΠΑΣΟΚ, η στρατηγική του θέση μέσα στο πολιτικό σύστημα ως εκφραστής της κεντροαριστεράς.
Τα τελευταία 3 χρόνια το ΠΑΣΟΚ με λάθη, παραλείψεις, αλλά και βαθύ αίσθημα ευθύνης, αναγκάστηκε να συγκρουστεί με τον εαυτό του και να τον ξεπεράσει στο όνομα του εθνικού συμφέροντος. Και είναι υποχρέωσή μας σε αυτό το Συνέδριο, που είναι συνέδριο αλήθειας και ελπίδας, ν’ αναζωογονήσουμε πρωτίστως το ιδεολογικό και αξιακό οπλοστάσιο της παράταξής μας. -
