Αθήνα, 23 Ιουλίου 2018
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος για τον Σταύρο Τσακυράκη και την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ
Ο Σταύρος Τσακυράκης υπήρξε ενεργός πολίτης και μάχιμος δημοκράτης πολύ πριν διαμορφώσει την επιστημονική του ταυτότητα στο Συνταγματικό Δίκαιο. Τα ισχυρά βιώματα και το αξιακό του υπόβαθρο - «ανανεωτικά αριστερό» σύμφωνα με την παλιά τυπολογία - διασταυρώθηκαν με τη μελέτη και τη βαθιά γνώση, τη συμμετοχή στη διεθνή επιστημονική συζήτηση, τη συστηματική παρακολούθηση της ελληνικής, της ευρωπαϊκής και της αμερικανικής νομολογίας. Διαμόρφωσε έτσι μια στιβαρή και καθαρή θέση υπέρ των εγγυήσεων του κράτους δικαίου, της ακεραιότητας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αρχής γενομένης από την ελευθερία του λόγου, της φιλελεύθερης δημοκρατίας, της ανάγκης για δικαστική προστασία από μια πραγματικά ανεξάρτητη δικαστική εξουσία, οι αποφάσεις της οποίας τελούν υπό διεθνή έλεγχο. Αυτή η στάση άφηνε πολύ πίσω την αμήχανη συζήτηση για το τι είναι στις ημέρες μας «αριστερό» ή «προοδευτικό».
Με αυτήν την πολιτική και θεωρητική αναγωγή ο Σταύρος Τσακυράκης κατέστη ένας παραδοσιακός και μετανεωτερικός ταυτοχρόνως ακαδημαϊκός δάσκαλος, μέντορας και εμψυχωτής, εμπνέοντας έναν από τους πιο ζωντανούς ακαδημαϊκούς και νεανικούς κύκλους. Αναδείχθηκε σε ένα ιδιαίτερα επιδραστικό και έγκυρο δημόσιο διανοούμενο που μπορούσε να αντισταθεί στον λαϊκισμό, τη συνωμοσιολογία ή την αφέλεια της ημιμάθειας. Στάθηκε, δεκαετίες μετά τη δικτατορία, όρθιος ξανά, λέγοντας δύσκολες και αντιδημοφιλείς αλήθειες τα χρόνια της κρίσης και των Μνημονίων. Έδειξε με πολλούς τρόπους την αγωνία του για τη δημοκρατική προοδευτική παράταξη, τις εκδοχές και τις προοπτικές της.
Ο ιδιωτικός όμως Σταύρος που σήκωσε τα τελευταία χρόνια τον σταυρό του, ήταν ακόμη πιο σπουδαίος και διδακτικός, καίριος και λιτός. Ήξερε ότι η αγάπη για τους ανθρώπους, τους ανθρώπους μας, τον άνθρωπο είναι το μείζον. Πολύ μικρή σημασία έχει αν αυτό είναι θεολογία ή φιλοσοφία του δικαίου. Ήξερε ότι είναι η ουσία της ζωής μας.-
