Αθήνα, 21 Ιουλίου 2018
Ανάρτηση Ευ. Βενιζέλου για τον Σταύρο Τσακυράκη
Περίμενε πώς και πώς ο Σταύρος να πάει στον τόπο του, στον Μόλυβο, στις 14 Ιουλίου. Προφανώς είχε επίγνωση των δυσκολιών αυτής της μετακίνησης. Ήξερε τις πιθανότητες. Ήθελε όμως να το κάνει. Με το που έφτασε, όλα επιταχύνθηκαν. Μας αποχαιρέτησε από το νησί του. Εξουθενωμένος αλλά ισχυρός. Γεμάτος με τις μεγάλες, γνήσιες και διαρκείς αγωνίες του μέχρι την τελευταία στιγμή. Για τη χώρα και το μέλλον της, τη Δημοκρατία και τις αντοχές της, τα δικαιώματα και τις νέες απειλές εναντίον τους, τον προοδευτικό δημοκρατικό χώρο και τις προοπτικές του, την Ευρώπη και τις νέες προκλήσεις που αντιμετωπίζει, τους μαθητές του και τα επόμενα βήματα τους, τους δικούς του ανθρώπους και τη ζωή τους μετά. Τον αποχαιρετούμε με οδύνη. Του προκαλούσε πάντα αμηχανία η αναφορά στην αντιδικτατορική του δράση, στον παιδαγωγικό του ρόλο, στο επιστημονικό του έργο. Δεν μπορεί όμως τώρα πια να αποφύγει τον δημόσιο έπαινο.
.
