10 Σεπτεμβρίου 2008
Δεύτερη παρέμβαση Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Ενίσχυση της διαφάνειας του Κρατικού Προϋπολογισμού, έλεγχος των δημοσίων δαπανών, μέτρα φορολογικής δικαιοσύνης και άλλες διατάξεις».
Κυρία Πρόεδρε, το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία και ο κ. Καραμανλής προσωπικά έχουν δώσει το δικαίωμα στον κ. Καρατζαφέρη να θέτει τα θέματα όπως τα θέτει, πρέπει να απασχολήσει πολύ σοβαρά και τον κ. Καραμανλή, αλλά και όλο τον ελληνικό λαό που παρακολουθεί αυτό το διάλογο.
Είπε ο κ. Αλογοσκούφης: «Διαχωρίζω τα πολιτικά θέματα από τα θέματα ηθικής τάξης που τέθηκαν». Μα, υπάρχει σοβαρότερο πολιτικό ζήτημα από το ζήτημα του ήθους, της αξιοπιστίας και της εμπιστοσύνης; Μία κυβέρνηση που ασκεί την εξουσία της αγνοώντας την ηθική αμφισβήτηση, είναι μία κυβέρνηση που δεν έχει το δημοκρατικό και πολιτικό δικαίωμα να ασκεί τα καθήκοντά της και να επιβάλλει βάρη στον ελληνικό λαό.
Υπάρχουν, κυρία Πρόεδρε, πολλών μορφών αλαζονείες. Υπάρχει η αλαζονεία λόγω υπερβολικής αυτοπεποίθησης, η οποία είναι επικίνδυνη, γιατί οδηγεί στον αυταρχισμό. Υπάρχει, όμως, και η αλαζονεία λόγω αδυναμίας και αδιεξόδου, η οποία, επίσης, οδηγεί στον αυταρχισμό, γιατί έχει περιέλθει ο αλαζών που χειρίζεται την εξουσία σε απόλυτο και αθεράπευτο αδιέξοδο. Και αυτή είναι η περίπτωση του κ. Καραμανλή.
Θεωρεί ο κ. Αλογοσκούφης ότι απέφυγε το ζήτημα του κ. Βουλγαράκη και του κ. Ρουσόπουλου; Δεν υπάρχει ζήτημα ούτε Βουλγαράκη ούτε Ρουσόπουλου, υπάρχει ζήτημα Καραμανλή, αφ’ ης στιγμής ο Πρωθυπουργός επισήμως καλύπτει τους Υπουργούς του, αναδέχεται πλήρως την πολιτική ευθύνη και αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη με όλα όσα αυτή συνεπάγεται ηθικά, κοινωνικά και εκλογικά. Και αυτό δεσμεύει όλους τους Υπουργούς, γιατί ισχύει η αρχή της κυβερνητικής αλληλεγγύης.
Δεν έχει αντιληφθεί ο κ. Αλογοσκούφης ότι έγινε την Κυριακή στη συνέντευξη του Πρωθυπουργού μία βασική πολιτική επιλογή, τυφλή, πεισματική, αδιέξοδη, λόγω αδυναμίας, γιατί εάν υπήρχε κάτι να ειπωθεί, θα είχε ειπωθεί;
Όμως δεν πρέπει να χάνουμε τη σειρά της προτεραιότητας. Το πρώτο ζήτημα που απασχολεί τον πολίτη είναι η οικονομική του κατάσταση, το εισόδημά του, η ακρίβεια, ο πληθωρισμός, η έλλειψη προοπτικής, το κλίμα ανασφάλειας που επικρατεί στην οικονομία και την κοινωνία. Και όταν έχουμε τέτοια κατάσταση, δεν μπορεί η παρέμβαση της Κυβέρνησης να είναι η επιβολή άδικων, προκλητικών, αντιαναπτυξιακών και αντισυνταγματικών φορολογικών μέτρων.
Η επίθεση στους συμβασιούχους, η επίθεση στους αυτοαπασχολούμενους, η επίθεση στους ελεύθερους επαγγελματίες δεν οδηγεί πουθενά. Οδηγεί απλώς στην αναπαραγωγή των χειρότερων φαινομένων της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής, ενώ γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι μόνον εάν υπάρξει ένα διαφανές, λειτουργικό, δίκαιο φορολογικό σύστημα, μπορεί πράγματι τα οικονομικά του κράτους να βοηθήσουν συνολικά στην ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας και στο εισόδημα του πολίτη.
Η Κυβέρνηση εμφανίζεται εδώ χωρίς να σέβεται την πραγματικότητα και χωρίς να σέβεται τον πολίτη.
Μια Κυβέρνηση που δεν μπορεί να κατανοήσει την πραγματικότητα, μια Κυβέρνηση που δεν αντιλαμβάνεται το ηθικό πρόβλημα που υπάρχει, είναι μια Κυβέρνηση η οποία έχει πια διανοητική και πολιτική αδυναμία να ασκεί τα καθήκοντά της.
Γι’ αυτό πρέπει ο τόπος να απαλλαγεί από το βάρος. Πρέπει να απεγκλωβιστεί, να απελευθερωθεί η κοινωνία, πρέπει να εκφραστεί η κοινωνία με την πλειοψηφία της, η οποία πρέπει να μετασχηματιστεί και σε εκλογική και σε κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
