4 Σεπτεμβρίου 2008
Παρέμβαση Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση επί των άρθρων και της τροπολογίας του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: «Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση ατόμων με αναπηρία ή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες».
Κύριε Πρόεδρε, κοιτάξτε, πρέπει κάποτε στην Αίθουσα αυτή να κάνουμε ένα βήμα προς την ποιότητα του πολιτικού μας πολιτισμού.
Είστε Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και όλοι συμφωνούν, έστω ρηματικά, ότι στο χώρο αυτόν πρέπει να εφαρμόζεται μία μακροπρόθεσμη εθνική πολιτική ευρείας συναίνεσης και πρέπει εσείς κυρίως να επιδιώκετε να υπάρχει ένα κλίμα αποδοχής, ένα κλίμα συνεργατικό, μία συναντίληψη.
Όταν εμφανίζεται η Κυβέρνηση, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, εδώ με έναν τρόπο ερειστικό, επικαλούμενη συνεχώς το τι έκανε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ως κυβέρνηση με το καταπληκτικό επιχείρημα ότι έμειναν ανεπίλυτα προβλήματα λες και μπορεί κάποια στιγμή να κηρύξουμε την οριστική λύση των προβλημάτων στο χώρο της παιδείας, τότε νομίζω ότι καταστρέφετε την πιθανότητα να γίνουν πολύ σημαντικά βήματα στον τομέα αυτό και μάλιστα βήματα συναινετικά, βήματα ευρύτατης αποδοχής.
Είναι δυνατόν να σταματήσουν οι ανάγκες κατασκευής και ανακαίνισης σχολικών κτηρίων; Είναι δυνατόν να σταματήσουν οι ανάγκες πρόσληψης και επιμόρφωσης προσωπικού; Είναι δυνατόν να σταματήσουν οι ανάγκες να εισαχθούν και να διδαχθούν νέα αντικείμενα; Είναι δυνατόν να σταματήσουν οι ανάγκες για εργαστήρια, για βιβλιοθήκες, για υπολογιστές;
Πάντα θα υπάρχουν ανάγκες. Πάντα θα υπολείπεται η χρηματοδότηση. Πάντα θα χρειαζόμαστε πιο πολλούς εκπαιδευτικούς λειτουργούς. Πάντα η κοινωνία θα θέλει μικρότερες και καλύτερες τάξεις, θα θέλει να βρει μέσα στο δημόσιο σχολείο τα καλλιτεχνικά μαθήματα, τα μαθήματα ξένων γλωσσών, να σταματήσει να καταφεύγει σε λύσεις εκτός του συστήματος της δημόσιας εκπαίδευσης.
Άρα, μην περιμένετε ότι θα κηρύξετε κάποια στιγμή την οριστική επίλυση των προβλημάτων. Όμως, αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να μη δημιουργείτε με νομοθετικές πρωτοβουλίες προβλήματα και να μην τα διορθώνετε.
Για παράδειγμα, είναι δυνατόν να ανοίγουμε σήμερα με το νομοσχέδιο αυτό το μέτωπο με τις καθαρίστριες των σχολείων;
Είναι δυνατόν να οδηγείτε στην ανεργία τεσσερισήμισι χιλιάδες γυναίκες που αγωνίζονται να επιζήσουν, που βεβαίως δεν έχουν εισοδήματα ούτε καν 700 ευρώ το μήνα και να λέμε ότι αυτά όλα τα έργα θα ανατεθούν σε ιδιωτικές εταιρείες, όταν η καθαρίστρια του σχολείου, όπως ο επιστάτης, όπως το κυλικείο, είναι ουσιαστικά παράγοντες της εκπαιδευτικής κοινότητας, διαμορφώνουν το σχολικό περιβάλλον; Να αποσύρετε, όπως ζήτησε και η εισηγήτριά μας και όπως ζητάει και η Ο.Λ.Μ.Ε. την τροπολογία αυτή σε σχέση με τις καθαρίστριες των σχολείων.
Μου λέτε τώρα –νέα ανακάλυψη- κάναμε αλόγιστη ίδρυση τμημάτων Τ.Ε.Ι. και δεν κατοχυρώσαμε τα επαγγελματικά δικαιώματα. Μα, εσείς βιάζεστε να κατοχυρώσετε τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των λεγομένων κολεγίων, όταν εκκρεμούν ακόμη τα επαγγελματικά δικαιώματα αποφοίτων πανεπιστημιακών τμημάτων. Και κάναμε εδώ κατ’ επανάληψη τη συζήτηση αυτή και με σας και με τον αρμόδιο Υφυπουργό. Όταν ιδρύουμε τα τμήματα αυτά και εφαρμόζουμε με μηχανιστικό τρόπο τη βάση του «10», καταλήγουμε στο εξής καταπληκτικό, τραγελαφικό αποτέλεσμα. Ένα παιδί να παίρνει απολυτήριο από το λύκειό του, συνυπολογιζομένων των σχολικών εξετάσεων, να έχει δικαίωμα εγγραφής σε ξένα πανεπιστήμια και στα λεγόμενα κολέγια και να μην μπορεί καν να συμπληρώσει το μηχανογραφικό για να μπει σε ένα τμήμα Τ.Ε.Ι., στη Λευκάδα ας πούμε. Και λέτε, έχουμε τόσο υψηλό ποσοστό επιτυχίας μη συνυπολογιζομένων αυτών που δεν υπέβαλαν μηχανογραφικά δελτία, γιατί δεν είχαν τις τυπικές προϋποθέσεις και με δεδομένο ότι η συντριπτική πλειοψηφία εισάγεται σε τμήματα που δεν τα θέλει, στα οποία κατά πάσα πιθανότητα δεν φοιτά. Να δούμε ποιο είναι το αποτέλεσμα, πού πάει το παιδί και τι παράγεται.
Αλλά ας πάμε και στην άλλη άκρη στα μεταπτυχιακά. Φέρατε και ψηφίσατε εδώ το νόμο για τις μεταπτυχιακές σπουδές και υπερψηφίσαμε πολλές ρυθμίσεις. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Από τα τετρακόσια πενήντα περίπου μεταπτυχιακά προγράμματα που λειτουργούν, αποφασίσατε να χρηματοδοτήσετε τα περίπου διακόσια πενήντα και αφήσατε τα άλλα χωρίς χρηματοδότηση. Ξέρετε γιατί συζητούμε; Συζητούμε για ποσά της τάξεως των 5.000.000 ευρώ, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τα τμήματα αυτά. Έτσι ενθαρρύνουμε τις μεταπτυχιακές σπουδές, την έρευνα, την αριστεία στο ελληνικό πανεπιστήμιο, την ανταγωνιστικότητα, τις διεθνείς συνεργασίες;
Αυτή η συζήτηση, λοιπόν, τελειωμό δεν έχει γι’ αυτό νομίζω ότι πρέπει να αλλάξει η αντίληψή σας και πρέπει να κάμψετε τη βεβαιότητα και την αυταρέσκεια με την οποία δίνετε απαντήσεις στη Βουλή και χειρίζεστε τα θέματα αυτά, αν θέλετε, να εφαρμόσουμε μια εθνική πολιτική στο χώρο της παιδείας, μακροπρόθεσμη, που σέβεται τα παιδιά και τους γονείς τους.
