7 Φεβρουαρίου 2007
Τα κλούβια αυγά και το μέλλον του πανεπιστημίου
του Ευ. Βενιζέλου
Στήριξα και στηρίζω την πρωτοβουλία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ να αποχωρήσει η αξιωματική αντιπολίτευση από τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος γιατί, στο σημείο στο οποίο έφτασε πλέον η διαδικασία αυτή, η αποχώρηση λειτουργεί ως θώρακας για την προστασία του αυστηρού χαρακτήρα του Συντάγματος.
Καμία διάταξη δεν έπρεπε και δεν πρέπει να εισαχθεί στην επόμενη, αναθεωρητική Βουλή, έχοντας συγκεντρώσει στην παρούσα Βουλή πλειοψηφία υπέρ της ανάγκης αναθεώρησής της ίση ή μεγαλύτερη των 180. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε εν λευκώ εξουσιοδότηση στην απλή πλειοψηφία της επόμενης Βουλής να διαμορφώσει κατά το δοκούν το περιεχόμενο της αναθεωρημένης διάταξης. Τέτοια ευχέρεια δεν πρέπει να διαθέτει ούτε το ΠΑΣΟΚ που φιλοδοξούμε να είναι η πλειοψηφία της νέας Βουλής. Οι πολίτες αξιώνουν συναινετικούς και μακροπρόθεσμους διακανονισμούς ως προς τους θεσμούς καθώς και ως προς κάποια μεγάλα θέματα, όπως η παιδεία.
10 Ιανουαρίου 2007
Αγόρευση Ευ. Βενιζέλου στην Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος κατά τη συζήτηση επί του άρθρου 16 του Συντάγματος.
7 Ιανουαρίου 2007
Η συζήτηση για το άρθρο 16 λειτουργεί ήδη ως μηχανισμός παραγωγής παρεξηγήσεων για τις δυνατότητες του συντάγματος, αλλά και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, αλλοιώνει τις προτεραιότητες της εκπαιδευτικής πολιτικής, συγκαλύπτει κερδοσκοπικές επιχειρηματικές επιδιώξεις και καλλιεργεί φρούδες ελπίδες σε γονείς και παιδιά.
7 Ιανουαρίου 2007
Ατζέντα 16
του Ευ. Βενιζέλου
Η συζήτηση για το άρθρο 16 λειτουργεί ήδη ως μηχανισμός παραγωγής παρεξηγήσεων για τις δυνατότητες του συντάγματος, αλλά και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, αλλοιώνει τις προτεραιότητες της εκπαιδευτικής πολιτικής, συγκαλύπτει κερδοσκοπικές επιχειρηματικές επιδιώξεις και καλλιεργεί φρούδες ελπίδες σε γονείς και παιδιά.
Στην κατάσταση αυτή είναι αναγκαίο να αντιταχθεί μία ολοκληρωμένη «Ατζέντα 16»:
1. Ένα αναβαθμισμένο, διεθνώς αξιόπιστο και ανταγωνιστικό δημόσιο πανεπιστήμιο δεν επιτυγχάνεται με το προσχέδιο της κυβέρνησης, αλλά με την άμεση νομοθετική χειραφέτηση των ελληνικών δημοσίων ΑΕΙ και ΤΕΙ από το υπουργείο Παιδείας, έτσι ώστε το καθένα από αυτά, με την ευθύνη της ακαδημαϊκής του κοινότητας, να διαμορφώσει τη φυσιογνωμία του.
4 Δεκεμβρίου 2006
Χαίρομαι κάθε φορά που βρίσκομαι στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο δικό μας πανεπιστήμιο, στη σχολή μας, στη σχολή στην οποία σπούδασα και στη σχολή στην οποία είμαι καθηγητής.
26 Σεπτεμβρίου 2006
Ι. Το πρόβλημα του Πανεπιστημίου δεν είναι συνταγματικό
Νομίζω ότι πρέπει να ξεκινήσω με ένα μικρό σχόλιο στα όσα είπε ο φίλος μου, ο Νίκος Αλιβιζάτος, που μίλησε μόλις προηγουμένως καταδεικνύοντας ως το βασικό πρόβλημα του ελληνικού πανεπιστημίου τις ρυθμίσεις του άρθρου 16 του Συντάγματος και πιο συγκεκριμένα τη μορφή του πανεπιστημίου ως νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου. Πρότεινε συνεπώς μια ριζική συνταγματική απορρύθμιση του πανεπιστημίου. Πρέπει λοιπόν να σας πω ότι έχω πλήρη αξιακή ιδεολογική, πραγματολογική και μεθοδολογική αντίθεση με τα όσα είπε.
5 Ιουλίου 2006
Η κατάσταση στην ανώτατη εκπαίδευση φαίνεται να οδηγείται σε απόλυτο αδιέξοδο. Η ανάπαυλα του καλοκαιριού δεν προοιωνίζεται λύση τον Σεπτέμβριο, αλλά επέκταση της κρίσης και σε άλλες βαθμίδες της εκπαίδευσης.
5 Ιουλίου 2006
Ατζέντα συμφωνίας στα ΑΕΙ
του Ευ. Βενιζέλου
Η κατάσταση στην ανώτατη εκπαίδευση φαίνεται να οδηγείται σε απόλυτο αδιέξοδο. Η ανάπαυλα του καλοκαιριού δεν προοιωνίζεται λύση τον Σεπτέμβριο, αλλά επέκταση της κρίσης και σε άλλες βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Η ευθύνη της κυβέρνησης είναι τεράστια. Κατάφερε να ακυρώσει τις προϋποθέσεις ενός σοβαρού διαλόγου, να δημιουργήσει κλίμα απόλυτης δυσπιστίας και καταστήσει αντίπαλό της την πανεπιστημιακή κοινότητα. Και όλα αυτά, όταν κανένα από τα σημεία που θέτει το «προσχέδιό» της, δεν αφορά τον πυρήνα του προβλήματος. Δεν είναι π.χ. το πανεπιστημιακό άσυλο που προστατεύει τους «γνωστούς-αγνώστους», γιατί όταν αυτοί δρουν εκτός πανεπιστημίου, στους κεντρικούς δρόμους, όχι μόνο δεν εντοπίζονται, αλλά τροφοδοτούνται από πράξεις και παραλείψεις της αστυνομίας. Κατά τα λοιπά, ο τρόπος συμμετοχής των φοιτητών στις εκλογές των πανεπιστημιακών οργάνων, η μέγιστη διάρκεια φοίτησης, ο προσδιορισμός των γνωστικών αντικειμένων, οι προκηρύξεις θέσεων ΔΕΠ και ο τρόπος συγκρότησης και λειτουργίας των εκλεκτορικών σωμάτων και των εισηγητικών επιτροπών, δεν βρίσκονται στην καρδιά του προβλήματος του δημόσιου πανεπιστημίου του 21ου αιώνα. Πρέπει συνεπώς, πρώτον, να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις ενός σοβαρού διαλόγου μεταξύ αξιόπιστων και αντιπροσωπευτικών συνομιλητών που μπορούν να καταλήξουν σε συμφωνία και, δεύτερον, να καταστρωθεί ο πραγματικός κατάλογος των προβλημάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.