12 Μαρτίου 2009
«Η οικονομική κρίση και το ελληνικό εμπόριο»
Η διεθνής οικονομική κρίση, όπως εισάγεται και διογκώνεται στην Ελλάδα, ανέδειξε και τα διαρθρωτικά προβλήματα του ελληνικού εμπορίου:
Το μικρό μέσο μέγεθος της ελληνικής εμπορικής επιχείρησης, το υψηλό ποσοστό αυτοαπασχόλησης, τις αδιαφανείς και καταχρηστικές σχέσεις με το τραπεζικό σύστημα, τους δρακόντειους και ετεροβαρείς όρους πληρωμής που οδηγούν σε πολύ μεγάλο χρηματοοικονομικό κόστος, την αντιφατική φορολογική μεταχείριση, την γενετική σχέση με την παραοικονομία, που λειτουργεί ταυτόχρονα ως «μαξιλάρι» και ως «νάρκη» για την ανάπτυξη και για το εισόδημα, το έλλειμμα επιχειρηματικότητας, την απουσία επεμβάσεων στον τομέα της καινοτομίας, τις ελλείψεις στην επωνυμία των προϊόντων και στον ποιοτικό έλεγχο, τα κενά που υπάρχουν στα logistics.Χρειάζονται συνεπώς ριζικές αλλαγές και βελτιωτικές παρεμβάσεις σε όλα αυτά τα μέτωπα.
Έτσι θα μπορέσει να τεθεί σε νέα βάση και η σχέση μεγάλης και μικρής επιχείρησης στο χώρο του εμπορίου ώστε να υπάρξει χώρος και για τους δύο. Η μικρή και μεσαία εμπορική επιχείρηση μπορεί να επιβιώσει, εάν λειτουργήσει με συνείδηση επιχείρησης που δεν πωλεί απλώς αγαθά αλλά παρέχει ολοκληρωμένες υπηρεσίες. Υπηρεσίες με ευέλικτη εξειδίκευση, υπηρεσίες προσωπικού χαρακτήρα. Ένα κατάστημα ρούχων που έχει την ικανότητα να εξυπηρετήσει ειδικές κατηγορίες πελατών σε προσωπική βάση έχει πολύ μεγαλύτερη δυνατότητα επιβίωσης από ένα κατάστημα χωρίς χαρακτήρα, χωρίς φυσιογνωμία, χωρίς επωνυμία, χωρίς στοχευόμενο κοινό.
Αυτό βεβαίως προϋποθέτει μία άλλη στάση του κράτους απέναντι στο εμπόριο που επί χρόνια βρισκόταν στο περιθώριο των κρατικών πολιτικών που είχαν στραμμένη την προσοχή τους στην μεταποίηση. Με δεδομένη όμως την συμβολή του εμπορίου στη διαμόρφωση του ΑΕΠ και στην απασχόληση είναι προφανές ότι η κρατική μέριμνα πρέπει να στραφεί ευθέως στον τομέα του εμπορίου έτσι ώστε να γίνουν κοινή συνείδηση όλα αυτά που επί χρόνια λέμε για την ποιότητα, την επωνυμία, τα logistics, τη σημασία που έχει η διαμόρφωση αστερισμών επιχειρήσεων σε σχέση με τις προμήθειες και την προβολή.
Υπό την έννοια αυτή η κρίση είναι πράγματι μία ευκαιρία να δούμε ανάγλυφα και σε κατάσταση όξυνσης όλα τα προβλήματα και να παρέμβουμε στο καθένα από αυτά, με κορυφαίο ζήτημα την σχέση με το τραπεζικό σύστημα και την σαφή νομοθετική ρύθμιση των όρων πληρωμής με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις μεταχρονολογημένες επιταγές και τους όρους της προεξόφλησης τους από τις τράπεζες ώστε να ελεγχθεί η «φούσκα της ανασφάλειας» που κυριαρχεί δυστυχώς στο χώρο του ελληνικού εμπορίου. 
