Βρυξέλλες, 3 Απριλίου 2014
Παρέμβαση Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Εξωτερικών Ευ. Βενιζέλου στη Σύνοδο των Υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ
Χρειαζόμαστε, προφανώς, μια στρατηγική προσέγγιση σε σχέση με τη Ρωσία, χωρίς ίχνος αφέλειας ή ψευδαίσθησης. Σέβομαι, επίσης, απολύτως, όλες τις ιστορικές εμπειρίες και όλες τις ευαισθησίες των συμμάχων, κάθε κράτους - μέλους. Αλλά δεν είναι αναγκαίο να διακηρύξουμε, σήμερα, την επιστροφή στον ψυχρό πόλεμο. Μια ειδική εκδοχή ψυχρού πολέμου, που εμφανίζεται να είναι περιφερειακός και συμβατικός. Γιατί, ίσως, έχουμε ξεχάσει ότι το βασικό συστατικό του ψυχρού πολέμου ήταν η πυρηνική ισορροπία, η ισορροπία του τρόμου και τελικά η πυρηνική αποτροπή. Αυτή η επιστροφή, όμως, στον ψυχρό πόλεμο εμφανίζεται να είναι ιστορικά οριστική, γιατί η αντιπαράθεση ανάμεσα στο δυτικό κόσμο και τη Ρωσία δεν εμφανίζεται τώρα ως μια αντιπαράθεση δύο ιδεολογικών, οικονομικών και κοινωνικών συστημάτων, αλλά ως αντιπαράθεση μόνιμη, διαρθρωτική, δηλαδή γεωγραφική και εθνοτική. Μια αντιπαράθεση που θέτει δίλημμα σε μια μεγάλη ομάδα κρατών, με τις οποίες η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να αναπτύξει τις σχέσεις της. Χρειαζόμαστε, λοιπόν, πράγματι ως συμμαχία μια έξυπνη άμυνα, «smart defence».
Όμως η «smart defence» χρειάζεται ένα «smart doctrine», ένα έξυπνο δόγμα. Διαθέτουμε μεγάλη δύναμη αποτροπής , διαθέτουμε ένα ισχυρό δυναμικό ασφάλειας και άμυνας. Νομίζω, λοιπόν, ότι πρέπει να περιμένουμε και να εργασθούμε σοβαρά για την εξέλιξη της κατάστασης στην Ουκρανία. Γιατί εάν δεν εργασθούμε σοβαρά προς την κατεύθυνση μιας πολιτικής και διπλωματικής λύσης, δεν θα την πετύχουμε αυτήν την πολιτική και διπλωματική λύση. Έχουμε ως συμμαχία μια πολύ καθαρή θέση για την Ουκρανία. Η Συμμαχία είναι ισχυρή, ενωμένη, αλληλέγγυα, με στρατιωτική ετοιμότητα. Θέλουμε, όμως, παρόλα αυτά, πολιτική λύση και όχι μία οριστική ιστορική διαίρεση της ευρωπαϊκής ηπείρου. Αν δεχθούμε αυτή την οριστική διαίρεση, πρέπει να εξετάσουμε πως θα εξελιχθούν όλα τα ανοιχτά διεθνή προβλήματα και καταστάσεις, στη Συρία, στο Ιράν. Πρέπει, επίσης, να αποδεχθούμε ότι καθίσταται οριστικά αδύνατη η λειτουργία του διεθνούς συστήματος διακυβέρνησης στο επίπεδο του ΟΗΕ με το σύστημα της αρνησικυρίας των μονίμων κρατών μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας. Και, επίσης, δεν είναι δυνατόν να κάνουμε αυτή τη συζήτηση για τις ευρωρωσικές σχέσεις χωρίς να λαμβάνουμε πολύ σοβαρά υπόψη μας την οικονομική και εμπορική διάσταση, την ενεργειακή διάσταση . Όλα αυτά που στην πραγματικότητα αφορούν κατ’ εξοχήν την Ευρώπη στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ».
