19 Ιανουαρίου 2009
Δευτερολογία Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση και λήψη απόφασης στην πρόταση που κατέθεσε ο Πρόεδρος του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος και Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Γιώργος Παπανδρέου και εκατό Βουλευτές του κόμματός του για σύσταση Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης.
Κύριε Πρόεδρε, όπως είχα την ευκαιρία να πω ήδη από την αρχή της σημερινής συνεδρίασης είναι προφανές ότι τίθεται σοβαρό θεσμικό ζήτημα, σοβαρό ζήτημα σεβασμού και εφαρμογής του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής. Στο πλαίσιο, λοιπόν, του παρεμπίπτοντος ζητήματος που αφορά την ερμηνεία του Κανονισμού και του Συντάγματος, σύμφωνα με το άρθρο 67 του Κανονισμού της Βουλής, η θέση του Κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είναι πως δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για τη διεξαγωγή ψηφοφορίας.
Καλέσαμε στην αρχή της σημερινής συνεδρίασης τον κ. Καραμανλή και τους Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας να σκεφθούν πιο ώριμα και πιο υπεύθυνα, να αποκτήσουν συνείδηση της προσβολής που κάνουν σε βάρος του Κοινοβουλίου και σε βάρος της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου.
Δυστυχώς, μέχρι τη στιγμή αυτή, μέχρι τη στιγμή της ολοκλήρωσης της συζήτησης, η στάση του κ. Καραμανλή και των Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας δεν έχει μεταβληθεί. Εξακολουθεί να μην υπάρχει σήμερα στη Βουλή η δεδηλωμένη πλειοψηφία που στηρίζει τυπικά την Κυβέρνηση. Άρα, υπάρχει αδυναμία λειτουργίας του Κοινοβουλίου και ο αίτιος, ο υπαίτιος αυτής της προσβολής σε βάρος των θεσμών είναι ο ίδιος ο κ. Καραμανλής με συνεργούς και συμμετόχους τους Βουλευτές του Κόμματός του.
Όπως είπα και στην αρχή της συζήτησης, η δεδηλωμένη πλειοψηφία της Βουλής δεν είναι ένα τυχαίο και συγκυριακό και μεταβαλλόμενο αριθμητικό μέγεθος. Δεν συνιστούν εκατόν πενήντα Βουλευτές ανεξαρτήτως κομματικής ένταξης όταν βρίσκονται στη Βουλή τη δεδηλωμένη Πλειοψηφία στήριξης της Κυβέρνησης. Δεδηλωμένη Πλειοψηφία είναι η πλειοψηφία που συγκροτείται ως κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος ή ως άθροισμα των κοινοβουλευτικών ομάδων τυχόν συνεργαζομένων σε μία κυβέρνηση συνεργασίας κομμάτων.
Σύμφωνα, λοιπόν, με το άρθρο 73 παράγραφος 4 του Κανονισμού της Βουλής, δεν είναι εφικτό να διεξαχθεί η σχετική μυστική ψηφοφορία, όπως επιτάσσει το άρθρο 155 του Κανονισμού, σε περιπτώσεις πρότασης για τη σύσταση επιτροπής διενέργειας προκαταρκτικής εξέτασης.
Η πρότασή μας, ολοκληρωμένη, τεκμηριωμένη, βασισμένη στα πορίσματα της Εξεταστικής Επιτροπής και στα πορίσματα της εισαγγελικής προκαταρκτικής εξέτασης, παρουσιάστηκε, αναλύθηκε, τεκμηριώθηκε και βρήκε την υποστήριξή της και από τα υπόλοιπα κόμματα της Αντιπολίτευσης με ελάχιστες διαφοροποιήσεις ή επιφυλάξεις.
Ο κ. Καραμανλής σήμερα αποκτά τον τίτλο του Πρωθυπουργού της αδιαφάνειας, της υπεκφυγής και της συγκάλυψης.
Και είναι ο ίδιος προσωπικά υπεύθυνος για τον ορατό και άμεσο κίνδυνο παραγραφής των ενδεχομένων ποινικών ευθυνών που, δυστυχώς, δεν μπορεί να διερευνήσει η Βουλή, γιατί ο ίδιος ο κ. Καραμανλής με διαδικαστικά τεχνάσματα και καταστρατηγήσεις του Συντάγματος και του Κανονισμού δεν αφήνει τη Βουλή να εκφραστεί, δεν αφήνει τη συνείδηση των Βουλευτών του να εκφραστεί.
Άρα, καλούμε τον κ. Καραμανλή να αναλάβει την ευθύνη του, γιατί η διάλυση της Βουλής, η προκήρυξη εκλογών ή ακόμα και η απλή λήξη της τρέχουσας Β΄ Τακτικής Συνόδου της Βουλής οδηγεί πρακτικά σε παραγραφή των τυχόν ευθυνών, ουσιαστικά οδηγεί σε απαλλαγή τυχόν ποινικά υπαιτίων πολιτικών προσώπων.
Όμως, το γεγονός ότι η πρότασή μας κατατέθηκε, συζητήθηκε και δεν τίθεται σε ψηφοφορία και δεν απορρίπτεται, οδηγεί στην εξής εικόνα: Οδηγεί στην εικόνα μιας πρότασης που εκκρεμεί και επικρέμαται και αυτό είναι το σύμβολο της υπεκφυγής και της ευθύνης της Νέας Δημοκρατίας.
Οι ευθύνες υπάρχουν, τα πρόσωπα δυστυχώς μένουν εκτεθειμένα και ο κ. Καραμανλής προσφέρει πολύ κακή υπηρεσία και στον εαυτό του και στο Κόμμα του και στον τόπο και στο Κοινοβούλιο, αλλά και στους Υπουργού του που κατηγορούνται με βάση την πρόταση που υπέβαλε το ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Η εκκρεμότητα παραμένει ως εκκρεμότητα ευθύνης, ως εκκρεμότητα προσωπικής εμπλοκής του κ. Καραμανλή ο οποίος οδηγεί τα πράγματα σε παραγραφή, αποσιώπηση και συγκάλυψη.
