23 Ιουνίου 2025
Χαιρετισμός του Ευάγγελου Βενιζέλου στην εκδήλωση της ΕΣΗΕΑ "Γιώργος Λιάνης: 60 χρόνια προσφοράς. Δημοσιογράφος, πολιτικός, συγγραφέας"
Ο Γιώργος Λιάνης είναι μεθοριακός. Κινείται πάντα μεταξύ του ενός και του άλλου χώρου. Εντός και εκτός των τειχών. Μεταξύ χημείας και αλχημείας. Του ακριβούς της επιστήμης και του περίπου της μυθολογίας. Της δημοσιογραφίας και της πολιτικής. Μεταξύ των δημόσιων τριβών και των ιδιωτικών αρετών. Του αθλητισμού και της λογοτεχνίας. Της βαθύτερης λογιοσύνης και της εμφανέστερης λαϊκότητας.
Συχνά χαράσσει το δικό του « τριεθνές» σημείο, όπως οι Πρέσπες. Άλλωστε ο Γιώργος Λιάνης είναι οι Πρέσπες. Λημναίος. Έχει μεγαλώσει μέσα στον δικό του βιότοπο γιαυτό είναι όχι αειθαλής αλλά διαρκώς νέος, όχι νεάζων. Και πάντα νεωτερικός ενώ κουβαλάει μια βαριά σχέση με την Ιστορία.
Ο Γιώργος Λιάνης διαρκώς πορεύεται, αναχωρεί, επανέρχεται. Είναι είδος αποδημητικό. Δεν αναφέρομαι στις εξωτερικές διαδρομές του, ούτε καν στην κεντρική του αρτηρία: Αμύνταιο, Θεσσαλονίκη, Αθήνα. Αλλά στην ένδον κίνησή του. Στην αεικίνητη ψυχή του.
Γιατί ο Γιώργος Λιάνης είναι αγαπητικός, δοτικός, φίλος πιστός. Πρωτίστως είναι αποφατικός. Φλέγεται αλλά δεν καίγεται όπως η βάτος. Μοιράζεται αλλά δεν διαιρείται. Εκδαπανάται αλλά δεν ξοδεύεται.
Θα αναλυθούν τα έργα και ο βίος του σήμερα που τον τιμούν, όπως του αξίζει, οι ομότεχνοι του στη δημοσιογραφία. Οπότε μένω στη γενική αίσθηση, αυθαίρετη αλλά παρόλα αυτά τεκμηριωμένη, όπως αντιλαμβάνονται όσες και όσοι γνωρίζουν τον Γιώργο Λιάνη πραγματικά.
Πόσοι άλλωστε είχαν την τύχη να ζήσουν την Ιστορία να γεννιέται, τα γεγονότα να εξελίσσονται μπροστά τους, νέες καταστάσεις να διαμορφώνονται. Πόσοι υπήρξαν προνομιακοί και συστηματικοί συνομιλητές και του Ανδρέα Παπανδρέου και του Μίκη Θεοδωράκη. Και του Τσιτσάνη και του Καζαντζίδη. Και της Φλέρυς Νταντωνάκη και της Αλίκης Βουγιουκλάκη.
Τι είναι λοιπόν αυτό που κάνει τον Γιώργο Λιάνη εντυπωσιακά πολυσχιδή, ανθεκτικό και πετυχημένο; Ο σπάνιος συνδυασμός του χαρακτήρα και της πραγματικής καλλιέργειας του. Προφανώς μαζί με την ανάγκη όχι για επιβίωση αλλά για ζωή μέσα από τη σχέση με τους άλλους. Αυτός είναι όμως ο ορισμός του προσώπου. Ο Γιώργος Λιάνης δεν είχε ποτέ λόγο να φερθεί ως προσωπικότητα γιατί ήταν και είναι πάντα ένα πραγματικό πρόσωπο. Αυτό που αγαπάμε.
